Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η χρονική συγκυρία σκανδαλιστική. Στην επέτειο δολοφονίας του μάρτυρα της Δημοκρατίας Παύλου Μπακογιάννη, την ίδια ημέρα που, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, ο περήφανος ιταλικός λαός, αποφάσισε ότι δεν τον ενοχλεί το φιλοφασιστικό παρελθόν της γυναίκας την οποία επέλεξε για πρωθυπουργό. Επειδή τον ενοχλεί περισσότερο η εξοργιστική αποστασιοποίηση της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών από τις πραγματικές ανάγκες των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Από τις αγωνίες των Ευρωπαίων πολιτών.
Αυτή την ημέρα, η ελληνική Δικαιοσύνη αποφάσισε τη… νομότυπη απαλλαγή του Μιχάλη Χριστοφοράκου και των υπόλοιπων πρωταγωνιστών του υπαρκτού και ατιμώρητου σκανδάλου της χρηματοδότησης πολιτικών στη χώρα μας από τη Siemens. Λόγω… παραγραφής, στην οποία φυσικά είχε οδηγηθεί η υπόθεση από την ασυγχώρητη και εξοργιστική των ρυθμών απονομής της Δικαιοσύνης στη χώρα μας.
Αν το ήξερε ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, δεν θα… είχε διαφύγει στο εξωτερικό. Ούτε η Άνγκελα Μέρκελ θα έδινε τέτοιον αγώνα για το… ξέπλυμα των γερμανικών συμφερόντων, στις διαπραγματεύσεις για τα Μνημόνια που γονάτισαν και φτωχοποίησαν τον ελληνικό λαό.
Η Ιστορία, όπως και η Δικαιοσύνη, σταμάτησε στο γράμμα “Ν”. Όπως “ντροπή”…
