Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Επειδή οι καιροί είναι πονηροί, δεν μπορούμε παρά να… υποψιαζόμαστε όταν βλέπουμε την επανεμφάνιση των κ.κ. Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου στο πεδίο.
Το δίδυμο που έσπασε τα «ταμπού» μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΚΙΝΑΛ τις τελευταίες ημέρες έκανε comeback, προκαλώντας ερωτήματα για τους σκοπούς της επανεμφάνισής του.
Εάν, δε, αυτό συνδυαστεί με τα σχέδια για έκδοση νέας εβδομαδιαίας εφημερίδας, από στενό άνθρωπο του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, τότε τα ερωτήματα πληθαίνουν στον χώρο της Κεντροαριστεράς, με αφετηρία τις εκλογές στο ΚΙΝΑΛ. Μάλιστα, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ένα αποτέλεσμα που ενδέχεται να δημιουργήσει ακόμα μία διάσπαση στον πολυ-τραυματισμένο χώρο του ΠΑΣΟΚ.
Άνθρωποι που γνωρίζουν επισημαίνουν τις δύο πρόσφατες παρεμβάσεις, του πάλαι ποτέ… αναπληρωτή πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Η πρώτη αφορούσε το θέμα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής. Εκεί ο κ. Βενιζέλος σε ανάρτησή του τόνισε ότι «η δημόσια πολιτική επίκριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την ελληνική κυβέρνηση γιατί αυτό έχει, για λόγους προστασίας της εκκλησιολογικής του θέσης και της θρησκευτικής του ελευθερίας, την εκ των πραγμάτων υποχρέωση να επιδιώκει σχέσεις αλληλοσεβασμού με τις τουρκικές αρχές, είναι μυωπική. Όσο μυωπική είναι και η άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να απαντήσει στις συστηματικές και σφοδρές πολιτικές επιθέσεις που εξαπολύει η ρωσική κυβέρνηση στο υψηλότερο επίπεδο κατά του Πατριαρχείου και του Οικουμενικού Πατριάρχη προσωπικά για τη χορήγηση του ουκρανικού Αυτοκεφάλου. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής είναι ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου και τον εκπροσωπεί στις ΗΠΑ ως έξαρχος. Ενεργεί προφανώς σε συνεννόηση με τον Πατριάρχη, στο πλαίσιο της επώδυνης και θυσιαστικής σοφίας του Φαναρίου», προσθέτει.
Στην ανάρτησή του στο Facebook, o κ. Βενιζέλος καταλήγει: «Αντί για εύκολες και “δημοφιλείς” αντιτουρκικές βολές με “μπάλα” το Οικουμενικό Πατριαρχείο, θα ήταν προτιμότερο η ελληνική αλλά και η κυπριακή κυβέρνηση να αναδείξουν τα εκκρεμή προβλήματα που ανέδειξε και η δήλωση του εκπροσώπου του Πατριαρχείου στην τελετή της Ν. Υόρκης, παρόντος του Γ.Γ. του ΟΗΕ».
Δεν σταμάτησε όμως σε αυτό. Πριν από λίγα 24ωρα, ο κ. Βενιζέλος «ξαναχτύπησε» με νέα ανάρτησή του, αυτήν τη φορά για την αγορά φρεγατών. Σε αυτήν τονίζει ότι: «Θερμά συγχαρητήρια στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό για τη συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας και ιδίως για το κρίσιμο άρθρο 2».
Ο κ. Βενιζέλος υπογραμμίζει ακόμη πως «μέσα στον δίκαιο ενθουσιασμό, ας μη μας διαφύγει ότι η ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής του άρθρου 2 της συμφωνίας προβλέπει την ενεργοποίησή της, εάν τα μέρη “διαπιστώσουν από κοινού ότι μία ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών”.
»Όμως η υφαλοκρηπίδα, ακόμη και μετά την οριοθέτησή της, και η ΑΟΖ, ακόμη και μετά την ανακήρυξη και οριοθέτησή της, δεν συνιστούν “επικράτεια” στην οποία ασκείται εθνική κυριαρχία, αλλά ζώνες στις οποίες ασκούνται ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα. Δεν είμαι οπαδός του μαξιμαλισμού, αλλά ίσως υπάρχει περιθώριο για διευκρίνιση έστω με τη μορφή δήλωσης ή επιστολής».
Όσον αφορά τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, η παρέμβασή του στα «Νέα» (έχει και αυτό τους συμβολισμούς του) συγκυριακά συνέπεσε με την αγορά των φρεγατών. Αυτό μάζεψε το θέμα και τα…απόνερά του μαζεύτηκαν εγκαίρως.
Πάντως εν όψει του Συνεδρίου, που θα πραγματοποιήσει πιθανότατα τον Δεκέμβριο η Νέα Δημοκρατία, φαίνεται πως ο κ. Σαμαράς ετοιμάζει την πλατφόρμα που θα κατεβάσει και έχει στο επίκεντρό της την ατάκα που χρησιμοποίησε περί του ότι η ΝΔ δεν είναι… Ποτάμι. «Είναι αδιαμφισβήτητο δικαίωμα του πρωθυπουργού να επιλέγει τους υπουργούς του. Όμως απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή. Διότι σε κάθε ανασχηματισμό εκπέμπεται και ένα “μήνυμα”, υπάρχει συμβολισμός. Και ο συμβολισμός αυτός δεν πρέπει να στείλει αντιφατικά μηνύματα. Ότι δηλαδή η παράταξή μας υιοθετεί σήμερα απόψεις που η ίδια έχει πολεμήσει, όπως οι Πρέσπες και το σχέδιο Ανάν. Ή ότι επιβραβεύει πρόσωπα που έχουν αντίθετη πολιτική άποψη…» είπε ο κ. Σαμαράς και συνέχισε:
Όποιος θέλει να υπηρετήσει αυτές τις θέσεις για τις οποίες έλαβε αυτοδυναμία η ΝΔ είναι ευπρόσδεκτος. Αυτό σημαίνει “διεύρυνση”. Αλλά όταν επιλέγονται άτομα με αντίθετες θέσεις, αυτό δεν λέγεται “διεύρυνση”, λέγεται “μετατόπιση”. Ξέρετε, με το να μετακινηθούμε σε θέσεις “Ποταμιού”, δεν κατακτάμε το πολιτικό κέντρο. Είναι άλλο πράγμα να απευθύνεσαι σε πολίτες άλλων παρατάξεων και εντελώς άλλο να εκφράζεις άλλες παρατάξεις. Σε μια πλουραλιστική δημοκρατία οφείλουν να εκφράζονται όλες οι παρατάξεις αυτόνομα. Το σημαντικότερο όμως είναι το εξής ερώτημα: με τη σύγχρονη Δεξιά-Κεντροδεξιά, τι θα γίνει; Ή στο όνομα της διεύρυνσης θα θεωρείται ότι μπήκε στη γωνία η μεγαλύτερη παράταξη της χώρας; Κατανοώ την άποψη περί διεύρυνσης, αλλά η προϋπόθεση μιας διεύρυνσης είναι να έχεις τη βάση σου. Αλλιώς κινδυνεύεις να απομακρύνεις περισσότερους απ’ όσους προσελκύεις».
Όπως και να διαβάσει κανείς τις παρεμβάσεις του «διδύμου», η επανεμφάνισή τους μόνο τυχαία θα λέγαμε ότι δεν είναι. Όσο για το Μαξίμου κράτησε χαμηλά το θέμα, για ευνόητους λόγους. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει…
