Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Aν δεν το έχεις ζήσει, δεν μπορείς να καταλάβεις τι είναι το τέρας της φωτιάς. Μπορεί μέσα σε λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου να σε καταπιεί. Δεν θα αναφερθώ σήμερα σε ενδεχόμενα λάθη ή παραλείψεις που ενδέχεται να ευθύνονται για αυτήν τη φωτιά που προκάλεσε ανατροπή στο οικοσύστημα. Ναι, είναι ευτύχημα το ότι δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές, αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την καταστροφή του περιβάλλοντος και την απώλεια άγνωστου αριθμού ζώων.
Δεν ξέρω ούτε το τι θα βγάλει η έκθεση των ειδικών. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι όσο ο άνθρωπος εισβάλλει μέσα στα δάση, βιάζει τη φύση και χτίζει άναρχα καταπίνοντας καθετί γύρω του τόσο θα τιμωρείται αυτή η απληστία. Ναι, υπάρχει κλιματική αλλαγή, αλλά αυτή έχει ονοματεπώνυμο. Είναι η εφαρμογή πολιτικών που θεωρούν τον άνθρωπο και το κέρδος ως επικυρίαρχα πάνω στη φύση. Όχι σήμερα, αλλά χρόνια τώρα.
Στο σημείωμα, όμως, αυτό δεν είναι στόχος να αναλύσουμε τις ευθύνες όλων μας. Το ξεκίνησα για να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έδωσαν μεγάλη μάχη για να σώσουν ανθρώπους, ζώα, περιουσίες και όσο το δυνατόν περιβάλλον. Τους πυροσβέστες, τους αστυνομικούς, τους ανθρώπους της Αυτοδιοίκησης, τους εθελοντές, τα συνεργεία της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ.
Τους πυροσβέστες που με αυτοθυσία μετακινούνται σε κάθε σημείο της χώρας. Νύχτα μέρα. Ρισκάροντας τη ζωή τους. Τους ανθρώπους που κάποιοι πρόγονοι πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσαν στο παρελθόν… ταβλαδόρους. Για να μη νομίζουν κάποιοι, οι οποίοι σήμερα βγαίνουν τάχα μου να τους ευχαριστήσουν, ότι πάσχουμε από πολιτική αμνησία. Ούτε, φυσικά, την ευκολία που κουνούν το δάχτυλο σε όλα αυτά τα παιδιά της ΕΛ.ΑΣ. σε κάποιο στραβοπάτημα ελαχίστων από αυτούς και, φυσικά, ξεχνούν την τεράστια προσφορά τους.
Για αυτό και ένιωσα την ανάγκη να πω ένα ευχαριστώ σε αυτούς τους μαχητές που ξεχωρίζουν καλοκαίρι και χειμώνα προσφέροντας στη σωτηρία του ανθρώπου. Χωρίς μισθούς αντάξιους της προσφοράς τους, χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες, χωρίς να ανήκουν στα βαρέα και ανθυγιεινά.
Αυτή είναι η πραγματικότητα για όλους αυτούς που πέφτουν μέσα στη φωτιά για να σώσουν ό,τι σώζεται. Διότι για κάποιους η στολή δεν είναι κόκκινο πανί και εύκολος στόχος, αλλά στολή τιμής και προσφοράς. Αυτό θα πρέπει να το θυμούνται όλοι όσοι εύκολα τους πυροβολούν, τσουβαλιάζοντάς τους με τους ελάχιστους κακούς που υπάρχουν σε όλα τα επαγγέλματα.
Σε συνθήκες δύσκολες, απάνθρωπες, εκείνοι μοιάζουν με τους υπεράνθρωπους. Για αυτό και πάλι τους ευχαριστούμε. Γιατί όσο και να θέλουν να τους απαξιώσουν, εκείνοι επιμένουν να γίνονται οι καθημερινοί ήρωες.
