Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Μέσα σε τρεις ημέρες, ζήσαμε τα πάντα. Τη Σταύρωση, την Tαφή και την Ανάσταση. Και τα τρία γεγονότα της Χριστιανοσύνης σηματοδοτούν την πορεία του ανθρώπινου γένους στoν πλανήτη. Μια πορεία με αρκετά δάκρυα και πόνο. Η αλήθεια είναι ότι τους τελευταίους μήνες, εξαιτίας της πανδημίας, οι άνθρωποι έχουν ρίξει άφθονο δάκρυ.
Στον κόσμο αλλά και στην πατρίδα μας. Πάνω από δέκα χιλιάδες άνθρωποι, φέτος, έλειψαν από τις διαδρομές των τριών αυτών ημερών. Για κάποιες οικογένειες, το τραπέζι της Ανάστασης θα είχε απόντες. Ανθρώπους που χάθηκαν σε αυτόν τον πόλεμο με τον ιό.
Ανθρώπους που δεν είναι απλώς αριθμοί σε κάποιο δελτίο ενημέρωσης, που ακούμε κάθε απόγευμα. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Γι’ αυτό και κάνω και εγώ έκκληση σε όλους. Να είμαστε προσεκτικοί. Ιδιαίτερα οι «πολυμήχανοι», που βρήκαν τρόπο να αποδράσουν. Δεν είναι ώρα για να τους κουνήσουμε το δάκτυλο και να τους τιμωρήσουμε για την «πονηριά» τους. Ανθρώπινο το σφάλλειν.
Τους ζητάμε απλώς να κρατήσουν και να κρατήσουμε τα μέτρα. Να προσέχουμε διπλά. Το οφείλουμε σε όλους αυτούς που χάθηκαν. Το οφείλουμε στους γιατρούς και τους νοσοκόμους. Καταλαβαίνω και τη λαχτάρα και την επιθυμία να ζήσουμε ως άνθρωποι. Να «αναστήσουμε» βρε αδελφέ, όπως κάνουμε χρόνια τώρα. Μπορούμε. Ας το πράξουμε μέσα μας και με προσοχή απέξω μας. Ο εφιάλτης, δυστυχώς, δεν έχει τελειώσει, όπως ελπίζαμε πέρυσι τέτοιες ημέρες.
Ο αγώνας συνεχίζεται. Τέτοιες ημέρες θα ήταν ευκολότερο για μένα να σχολιάζω τη μεγάλη έξοδο. Τις ουρές χιλιομέτρων στα διόδια. Όπως γινόταν χρόνια τώρα. Να ζητάω να προσέχουν οι οδηγοί, για να μη θρηνήσουμε θύματα στους δρόμους. Δυστυχώς, η ζωή μας άλλαξε την ατζέντα. Αυτή την ώρα κουβαλάμε έναν άλλον σταυρό. Η πορεία προς τον Γολγοθά μάς τράβηξε πολύ. Αυτή ήταν και είναι η σκληρή δοκιμασία της γενιάς μας.
Το «Χριστός Ανέστη» ήχησε. Σε μια περίεργη για την ώρα Ανάσταση. Όχι στις δώδεκα, όπως είχαμε συνηθίσει. Όχι σε γεμάτες (έστω και για λίγο) εκκλησίες. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει τα όσα νοηματοδοτεί η Ανάσταση. Η κάθε Ανάσταση γίνεται εντός μας. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Αυτή μόνο μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Φτάνει να θέλουμε. Γιατί η αλήθεια είναι ότι, ως μικροί θεοί, μπορούμε τα πάντα.
