Του Νίκου Φυλάγγελου
Οι δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα, ως σύντομο, κρύο και αποκρουστικό ανέκδοτο. Περισσότερο από κάθε άλλη χώρα του προηγμένου κόσμου, όπου οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν αντικειμενικό πρόβλημα αντικειμενικής καταγραφής της κοινωνικής πραγματικότητας την τελευταία δεκαπενταετία, λόγω της προδιάθεσης των πολιτών να τους… τρολάρουν, και της δικής τους υστέρησης να εξελίξουν τα μεθοδολογικά εργαλεία τους, στην Ελλάδα το κακό έχει παραγίνει.
Οι δημοσκοπήσεις απέτυχαν και πάλι παταγωδώς να προβλέψουν τη θυελλώδη επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, με διαφορά 21% έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένοι εξ αυτών, ισχυρίζονταν, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις με πολιτικούς και δημοσιογράφους τις τελευταίες ημέρες, ότι τα αστάθμητα δείγματα που είχαν στα χέρια τους, έδειχναν προς τέτοια θηριώδη ποσοστά. Αλλά… φοβήθηκαν να τα δημοσιοποιήσουν.
Δεν τα δημοσιοποίησαν λοιπόν. Και εξελίχτηκαν σε… αστικό θρύλο, καθώς οι έρευνες στις οποίες επέλεξαν να βάλουν την υπογραφή, και επομένως την αξιοπιστία τους, εξελίχτηκαν σε περίγελο το βράδυ των εκλογών.
Στην Ελλάδα, τα τελευταία πολλά χρόνια, οι δημοσκοπήσεις, ατελείς ως προς τη μεθοδολογική διαδικασία τους και αναξιόπιστες ως προς τα αποτελέσματά τους, δεν καταγράφουν τάσεις. Τις διαμορφώνουν, με τα… λάθη τους.
Μήπως ήρθε η ώρα να ασχοληθεί με το θέμα η Δικαιοσύνη; Έτσι κι αλλιώς, με τους… γνωστούς ρυθμούς απόδοσης της Δικαιοσύνης στη χώρα μας, το αποτέλεσμα θα το ζήσουν οι… πολύ μελλοντικές γενιές.
