Όσα συνέβησαν έξω από το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, με εποχικούς πυροσβέστες να πέφτουν θύματα ξυλοδαρμού από τα ΜΜΕ, μετά την εισβολή τους στον χώρο, συνοψίζουν, χωρίς… φλυαρία, τον ταυτοτικό πυρήνα της σημερινής Ελλάδας ως μιας χώρας σε βαθιά και παγιωμένη παρακμή.
Η δε συζήτηση στα ΜΜΕ, με γνωστούς… ενσωματωμένους και ασπόνδυλους, που συνεχίζουν να αναρωτιούνται με εξοργιστική αναισθησία “τι τους χρειαζόμαστε τον υπόλοιπο χρόνο”, θεωρώντας ότι η αποστολή και η προσφορά ενός πυροσβέστη τελειώνουν την αντιπυρική περίοδο, προσθέτει μελαγχολία για το… ακαταλόγιστο όσων περιφέρονται γύρω μας ως ξεπεσμένοι διαμορφωτές του δημοσίου βίου.
Μια χώρα με… εποχική συνείδηση. Απέναντι σε εκείνους που θυμάται μονάχα όταν τους έχει ανάγκη. Και τσαλακώνει άγαρμπα την ψυχολογία ανθρώπων οι οποίοι ρισκάρουν τη ζωή τους, για να σώσουν τις ζωές των άλλων.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
