Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
Η περίπτωση της Έφης Αχτσιόγλου είναι απολύτως “ομιλούσα” για το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το απόλυτο φαβορί για τη διαδοχή του Αλέξη Τσίπρα κουβαλάει μια ταυτότητα… εκκρεμοτήτων, που δείχνει ότι δεν μπορεί να εκφράσει πλειοψηφικές ανάγκες και επομένως πλειοψηφικά ρεύματα της κοινωνίας, πιθανότατα επειδή… δεν μπορεί.
Η Έφη Αχτσιόγλου προέρχεται και συνδέεται με την “Ομπρέλα”, δηλαδή με την πλέον κλειστοφοβική εκδοχή των εσωκομματικών τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, με μια αριστερή σημαία που σημαίνει ελάχιστα στη σημερινή εποχή για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.
Η κυβερνητική διαδρομή της συνδέθηκε με τα πεπραγμένα του Γιώργου Κατρούγκαλου και του Ευκλείδη Τσακαλώτου, δηλαδή δυο υπουργών τους οποίους πλήρωσε πανάκριβα η ελληνική κοινωνία. Και αναπόφευκτα πλήρωσε πανάκριβα και ο ΣΥΡΙΖΑ, στις εκλογές του 2019 αλλά και στις διπλές εκλογές Μαϊου και Ιουνίου του 2023.
Έχει διατυπώσει την άποψη ότι η… κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά. Τη στιγμή που, μετά από διαδοχικές και επώδυνες κρίσεις τα τελευταία 15 χρόνια, η ελληνική κοινωνία διψάει για κανονικότητα.
Και φυσικά, υπέκυψε και εκείνη στη γοητεία των περιθωριακών φωνών δήθεν… φεμινισμού, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και τα ΜΜΕ, υιοθετώντας τον απαξιωτικό για το γυναικείο κίνημα και προσβλητικό για την ηθική μνήμη της γλώσσας μας χαρακτηρισμό “βουλεύτρια”.
Το 3% επιστρέφει καλπάζοντας…
