Η ανείπωτη τραγωδία των πυρκαγιών που κατέστρεψαν για ακόμη μια φορά την Αττική, έχει μια πρόσθετη, ανατροφοδοτούμενη συνέπεια. Απλώνει μια απέραντη μαυρίλα στην ψυχή μας. Και πάνω από τη χώρα.
Μια κοινωνία που τιμωρήθηκε άδικα μέσω των εθνοκτόνων Μνημονίων, φτωχοποιήθηκε και απαξιώθηκε, είδε τις θυσίες ετών να πηγαίνουν χαμένες και να… απαλλοτριώνονται μέσω περικοπών, και αναζητεί, μάταια τη διόρθωση εκείνης της εθνικής καταστροφής.
Σε ένα καλοκαίρι ακρίβειας, όπου οι περισσότεροι Έλληνες δεν μπορούν να κάνουν τις διακοπές που θα επιθυμούσαν, και κατά πλειοψηφία καταλήγουν στη λύση… του χωριού και της φιλοξενίας από φίλους.
Με ένα τέτοιο μωσαϊκό, οι εικόνες από την καταστροφή των πυρκαγιών παγιώνουν την πληγή μέσα μας. Η οποία θα εκδηλωθεί την κατάλληλη στιγμή.
Του Νίκου Φυλάγγελου
