Ο λαϊκισμός που πολέμησε ο Μάνος Χατζιδάκις… δεν έφυγε ποτέ

 

Ένα προφανές εθνικό σύμπτωμα που σεργιανίζει στον δημόσιο βίο τα τελευταία χρόνια, και εν πολλοίς εξηγεί το “βάλτωμα” σε μια κρίση σύνθετη και πολυεπίπεδη, πολύ πιο βαθιά και περίπλοκη από την οικονομική ταυτότητα της χώρας, έχει να κάνει με τη δυστοκία να συναντούμε δίπλα και μπροστά μας, “μεγάλους Έλληνες”.

Δηλαδή, τις ισχυρές και καλλιεργημένες προσωπικότητες, που θα ξεχώριζαν στον τομέα τους, και με τον λόγο και την παρουσία τους θα συνέδραμαν σε μια δημιουργική αφύπνιση της κοινωνίας, η οποία παραδοσιακά επιλέγει το… νανούρισμα, αντί για την προωθητική ανησυχία.

Με αφορμή την επέτειο θανάτου του εμβληματικού Μάνου Χατζιδάκι, η σκέψη εκ των πραγμάτων κοντοστέκεται στην απουσία τέτοιων μεγάλων Ελλήνων.

Μια απουσία που εξηγεί το εθνικό χειρόφρενο της ομαλής εξέλιξης προς το μέλλον.

Και ανοίγει εκ νέου τη μεγάλη και επιτακτική συζήτηση για το γονιδίωμα του λαϊκισμού, που εκείνος από τους πρώτους εντόπισε, υπογράμμισε την επικινδυνότητά του, και ουσιαστικά προέβλεψε ότι θα έτρωγε τις σάρκες του Ελληνισμού.

Τσαλακώνοντας το εθνικό μέλλον κατά τρόπο μοιραίο, για τις τρέχουσες γενιές των Ελλήνων.

Ο Μάνος Χατζιδάκις δεν δίστασε να τα βάλει με τον αυριανισμό, τότε που η… μιντιακή συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ αυτοπροσδιοριζόταν ως ο παράγοντας που “γκρέμισε τον καραμανλισμό”.

Προειδοποίησε τους Έλληνες να μην εφησυχάσουν, πόσο μάλλον να μην ενδώσουν: “Δυο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού: Ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός”. Και συνέχιζε: “Όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις”.

Δυστυχώς είχε εκκωφαντικό δίκιο. Η Ελλάδα συνήθισε τον λαϊκισμό. Τον αποδέχτηκε. Και πλέον πληρώνει ακριβά το τίμημα της συγκατοίκησης μαζί του.

Ο λαϊκισμός, ως εθνική παθογένεια, επέδειξε αξιοσημείωτες ικανότητες. Αντοχές. Προσαρμοστικότητα. Και μια… γοητεία, στην οποία ελάχιστοι πολιτικοί κατάφεραν να αντισταθούν. Να μην ενδώσουν.

Εκεί ωστόσο βρίσκεται και η κόκκινη, διαχωριστική γραμμή που καθιστά κάποιον ηγέτη. Και κάτι παραπάνω: Εθνικό ηγέτη. Τον οποίο θα εμπιστευτεί μια κοινωνία ταλαιπωρημένη και αδικημένη, για ένα άλμα ρεαλισμού προς το μέλλον.

Όχι βουτιά στο πιο προβληματικό εθνικό “χθες”. Όχι επιστροφή στον λαϊκισμό.

Οι πραγματικοί ηγέτες άλλωστε, δρουν και πολιτεύονται με το μέλλον στραμμένο στις επόμενες γενεές. Σε εκείνες θα λογοδοτήσουν. Όχι στις… επόμενες εκλογές.

Του Μάνου Οικονομίδη

Twitter@EmOikonomidis

Best Of

Ο Πιερρακάκης αναζητεί εσωκομματικές συμμαχίες

    Ο Κυριάκος Πιερρακάκης «βαφτίστηκε» δελφίνος για το μέλλον της...

Η «Ιερή Τράπεζα» της Εκκλησίας… σκανδαλίζει

  Πολλά χρόνια μετά την εμπλοκή του στη διοίκηση του...

Η «πράσινη» Σδούκου και η «γαλάζια» κοινωνική βάση

  Η επιλογή της Αλεξάνδρας Σδούκου για το αξίωμα της...

Υπό διαρκή αμφισβήτηση ο Βεσυρόπουλος στη ΝΔ

    Η επιλογή του Απόστολου Βεσυρόπουλου για το αξίωμα του...

Newsletter

spot_img

Δείτε επίσης...

Ο ποιμένας που έδιωξε το “σκοτάδι” από το Βατικανό

Καρδινάλιος Μπεργκόλιο. Του Μπουένος Άιρες. Αργεντινός. Επαναστάτης.... Ο Πάπας που...

Στην αγκαλιά του Θεού

Η καρδιά του δεν άντεξε... Γαλήνιος, στην παπική κατοικία στην...

Η γενναιόδωρη υπομονή της Δημοκρατίας (μας)

  Η αδιαπραγμάτευτη γοητεία και χρησιμότητα της Ιστορίας ως βιωματική...

Οι (ανεξάντλητες) αντοχές της Δημοκρατίας

  Το λιγότερο ατελές πολίτευμα, το οποίο μας κληρονόμησε η...

Θεωρούμε τη Δημοκρατία τόσο δεδομένη, ώστε την υπονομεύουμε

  Του Μάνου Οικονομίδη Τέτοιες μέρες, είναι δύσκολο για κάθε ατίθαση...
Μάνος Οικονομίδης
Μάνος Οικονομίδης
Ο Μάνος Οικονομίδης είναι δημοσιογράφος. Σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας

Ο ποιμένας που έδιωξε το “σκοτάδι” από το Βατικανό

Καρδινάλιος Μπεργκόλιο. Του Μπουένος Άιρες. Αργεντινός. Επαναστάτης.... Ο Πάπας που επέλεξε το όνομα του Φραγκίσκου των φτωχών, των αδύναμων και των περιφρονημένων, ήρθε να απαντήσει...

Στην αγκαλιά του Θεού

Η καρδιά του δεν άντεξε... Γαλήνιος, στην παπική κατοικία στην Κάζα Σάντα Μάρτα του Βατικανού, ο Πάπας Φραγκίσκος "έφυγε" από τη ζωή, το πρωί της...

Η γενναιόδωρη υπομονή της Δημοκρατίας (μας)

  Η αδιαπραγμάτευτη γοητεία και χρησιμότητα της Ιστορίας ως βιωματική εμπειρία και υπενθύμιση αφορμών για εγρήγορση και αφύπνιση. Μια ανατροφοδότηση του εσωτερικού κινήτρου να αντισταθούμε...