Του Μάνου Οικονομίδη
Η καρδιά μας. Για εκείνη γίνονται όλα. Από εκείνη ξεκινούν, σε εκείνη καταλήγουν. Ζητούμενο και κέρδος, ωστόσο, είναι η διαδρομή. Η γενναία απόφαση να ξεκινήσεις το ταξίδι.
Ολοκληρώνοντας την κοινοβουλευτική, όχι όμως και την πολιτική διαδρομή του, ο Κώστας Καραμανλής μας θύμισε ότι… αυτός είναι, και τον ξέρουμε. Υπερασπίστηκε με γαλήνια αυτοπεποίθηση το προνόμιο που κέρδισε, να εκφράζεται δια του εαυτού του, και μόνο. Με τη γενιά του να ξεκινά από τον ίδιο, καθώς το αποτύπωμα αξιοπρέπειας που τον συνόδευσε καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής του, το αναγνώρισαν ακόμη και οι περισσότερο φανατικοί αντίπαλοί του.
Ένας ηγέτης με αβίαστη αποστροφή προς τα… μεγαλεία και τις ανέσεις της εξουσίας, με αυθόρμητη βιωματική σχέση με την κοινωνία, μια αδιαμεσολάβητη επικοινωνία με τους πολίτες, την οποία δεν στερήθηκε, ακόμη και όταν έχασε την εξουσία. Ίσως μάλιστα εκείνη η νεώτερη εκδοχή της διαδρομής του, ως “πρώην” (πρωθυπουργός και πρόεδρος μιας μεγάλης και ιστορικής παράταξης) να είναι και αυτή που του προσέφερε αφορμές για το δυσεύρετο συναίσθημα της ψυχικής ολοκλήρωσης.
Οι πόρτες του γραφείου του, πάντα ανοιχτές, όπως άλλωστε και της καρδιάς του. Τι είπαμε άλλωστε; Για την καρδιά μας τα κάνουμε όλα. Και τη φροντίδα της. Έτσι ανοιχτό ήταν πάντα και το μυαλό του. Σε νέες ιδέες, καινούριες αφετηρίες, μάχες συνείδησης και αξιοπρέπειας.
Ο Κώστας Καραμανλής ενσάρκωσε την πολιτική υπεραξία του μεσαίου χώρου, ως σημείο αναφοράς ιδεών και όχι… συμφερόντων και προσώπων, όπως κανένας άλλος πολιτικός ηγέτης στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Γύρω του συσπειρώθηκε μια πλατιά κοινωνική πλειοψηφία, σχεδόν 3,5 εκατομμυρίων Ελλήνων, που… για πάρτη του έφτασαν στις κάλπες στις εθνικές εκλογές του 2004.
Η διαδρομή. Η Ιθάκη, για την οποία μας μίλησε ο Κωνσταντίνος Καβάφης.“Η Ιθάκη σου έδωσε το ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν, δεν θα έβγαινες στον δρόμο. Άλλα, δεν έχει να σου δώσει πια. Κι αν πτωχική τη βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν”…
Η αξιομνημόνευτη αντοχή του Κώστα Καραμανλή στη φθορά της μέθης της εξουσίας, ταξιδεύει στο μέλλον ένα αλεξίσφαιρο υπόδειγμα ανθρωποκεντρικής εξουσίας. Εκείνος, που ενσάρκωσε την εθνική συνεννόηση και την εθνική ενότητα, εκείνος που υπερασπίστηκε την κοινωνική συνοχή, τους μη ευεργετημένους, εκείνος που κράτησε ψηλά τη σημαία της εθνικής αξιοπρέπειας, για μια Ελλάδα που μπορούσε άφοβα να ισορροπεί στο διεθνές σκηνικό, χωρίς να γίνεται… αποικία.
Η σύνθεση του Σταμάτη Σπανουδάκη, την οποία χρησιμοποιούσε ως μουσικό χαλί στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του, διατηρεί μια απρόσμενη, υποσυνείδητη αλήθεια. Ήρθε σαν αστραπή, το αποτύπωμα της διαδρομής του ωστόσο αρνείται να αποσυρθεί.
Η γλώσσα μας, τόσο πλούσια σε νοήματα, το εξηγεί γενναιόδωρα. Μπορεί να ξεχάσουν τι έκανες, αλλά δεν θα ξεχάσουν ποτέ τι τους έκανες να αισθανθούν. Θα τους το θυμίζει η καρδιά τους, κύριε πρόεδρε…
Εσείς, που γίνατε μεγαλύτερος από την παράταξη της οποίας ηγηθήκατε…
