Το κείμενο της ομιλίας του Μανώλη Κοττάκη στο Πολεμικό Μουσείο
Kυρίες και κύριοι,
Σας ευχαριστώ που είστε όλοι εδώ!
Η Αθήνα είναι εκτός απροόπτου ο τερματικός σταθμός της παρουσίασης του βιβλίου μου «οι Απόρρητοι Φάκελοι Καραμανλή». Προηγήθηκαν η Θεσσαλία με την Λάρισα, η Μακεδονία με την Φλώρινα, η Θράκη με την Αλεξανδρούπολη. Πήγα όπου κρίνεται η αντοχή του Ελληνισμού. Στην βαθιά Ελλάδα. Εκεί που νιώθεις τον σφυγμό. Στα σύνορα.
Σήμερα μου κάνουν την μεγάλη τιμή να μιλήσουν στην εκδήλωση αυτή δύο άνθρωποι που ο καθένας με τον δικό του τρόπο έχουν βαθιά μέσα τους την Ελλάδα ! Οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς.
Πρόκειται για δύο ηγέτες που σε διαφορετικές στροφές της ιστορίας μας πήγαν κόντρα στο ρεύμα , και έκαναν το χρέος τους προς την πατρίδα .
Ο Αντώνης Σαμαράς ως νεαρός υπουργός Εξωτερικών απέλασε το 1991 τον Τούρκο Πρόξενο από την Κομοτηνή όταν αυτός αναμίχθηκε στα εσωτερικά μας. Ήμουν εκεί, το έζησα! Ο Κώστας Καραμανλής είπε τα δικά του μεγάλα «’Οχι» τα οποία δικαιώθηκαν όλα μέσα στον χρόνο: Με σημαντικότερα από όλα το «΄Οχι» στο Βουκουρέστι και το «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν. Βλέπετε σήμερα γιατί δεν έπρεπε ποτέ να αναγνωρίσουμε κράτος με το όνομα «Μακεδονία». Κατά ευτυχή συγκυρία η σημερινή παρουσίαση συμπίπτει με την συμφωνία του ιδρυτή των wikileaks Τζούλιο Ασάνζ με την αμερικανική δικαιοσύνη. Γεγονός που σημαίνει ότι όλα τα έγγραφα που δημοσιεύω στο βιβλίο μου από τα wikileaks είναι γνήσια.
Ειδικά αυτό στο οποίο περιγράφεται η δράση ξένων διπλωματών συμμάχου χώρας για να «ανατραπεί» η εξωτερική πολιτική Καραμανλή στην ενέργεια.
Θέλω να δώσω τρεις σύντομες απαντήσεις σε τρία ισάριθμα ερωτήματα και να κλείσω για να ακούσετε τους πρώην πρωθυπουργούς.
Το πρώτο ερώτημα :Τι είναι άραγε αυτό που μας ενώνει όλους εμάς που είμαστε εδώ απόψε με αφορμή την παρουσίαση ενός βιβλίου ; Τι ενώνει τους υπουργούς, τους Βουλευτές, τους αγαπημένους μου συμπατριώτες μου από την Αίγινα και την Θράκη, τους συναγωνιστές και τις συναγωνίστριες από την ΔΑΠ και την ΟΝΝΕΔ , τους Μητροπολίτες μας από την Κέρκυρα και την Μεσσηνία τον ηγούμενο και τους Μοναχούς από την Μονή Νικοδήμου Κιλκίς που είναι μετόχι της Σιμωνόπετρας, τον Πέτρο Γαλακτόπουλο , τον Θανάση Πολυκανδριώτη τους μάνατζερ μεγάλων ελληνικών εταιρειών των Βαλκανίων , τους συναδέλφους μου στην «Εστία» ;
Τι ενώνει όλους μας ; Πρόκειται για τα πρόσωπα μήπως όπως υποστηρίζουν αυτοί που θέλουν να βάζουν ταμπέλες στην σκέψη ή πρόκειται για την αντίληψη μας για την πατρίδα ;
Ας μην ψάχνει κανείς να βρει εσωστρεφή μηνύματα στην αποψινή παρουσίαση. Ας ψάξει όμως για ισχυρά εθνικά και κοινωνικά μηνύματα.
Η Λίνα Νικολακοπούλου έγραψε κάποτε : «Ελλάδα είναι το βλέμμα μου, ο τρόπος που κοιτάζω τον κόσμο». Αυτό που μας ενώνει λοιπόν είναι η ματιά μας για την πατρίδα! Το βιβλίο μου λοιπόν τυπικά αφορά τον Κώστα Καραμανλή. Ουσιαστικά αφορά τον καθένα μας. Πως αντιλαμβανόμαστε την ίδια μας την ζωή. Πως την δικαιώνουμε. Με ποιες πράξεις.
-Συμβιβαζόμαστε ή αντιστεκόμαστε;
-Φοβόμαστε ή τολμάμε ;
-Θέλουμε να κερδίζουμε τις νίκες της ζωής μας έντιμα ή να τις κλέβουμε ;
– Είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε το κόστος για τις επιλογές μας ;
– Ποιον βάζουμε πάνω από όλα ;
-Την πατρίδα ή τις πρεσβείες ;
-Τον λαό ή τους ολιγάρχες ;
-Την σημαία με τον σταυρό ή κάτι άλλες πολύχρωμες που είναι της μόδας τώρα ;
Καθένας που δίνει τις σωστές απαντήσεις δεν συναντά απλώς τον Καραμανλή και τον Σαμαρά απόψε. Έχει βαθιά μέσα του τον Καποδίστρια, έχει τον Κολοκοτρώνη, έχει τον Παύλο Μελά, έχει τον Παλαιολόγο, έχει τον Μεταξά, έχει τον Παλληκαρίδη , έχει τον Καραολή,έχει τον Χρυσόστομο Σμύρνης και τον Χριστόδουλο, έχει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Θέλουμε να συνεχίσουμε να κρατάμε την σκυτάλη που μας κληροδότησαν! Τι μας ενώνει; Μας ενώνει η αγωνία να κρατήσουμε το κερί του Ελληνισμού αναμμένο. Αυτός είναι ο αγώνας ! Γι αυτόν γίνονται όλα. Για να μην σβήσει το κερί! Γιατί άμα μείνει αναμμένο θα φουντώσει ξανά και θα γίνει λαμπάδα.
Το δεύτερο ερώτημα : Γιατί έγραψες το βιβλίο ; Μα γιατί όταν οι δημοσιογράφοι είμαστε μάρτυρες της ιστορίας πρέπει να την αφήνουμε πίσω μας. Μετά τον εμφύλιο επίσης την ιστορία της δεξιάς στην πατρίδα μας την έγραφε συνήθως η αριστερά. Ε , ας την γράψει και μια φορά η δεξιά με παραπομπή στις πηγές. Τέλος, τι θέλω να πω με τα ντοκουμέντα στο βιβλίο ; Ότι μεταξύ 2004-2009 απειλήθηκε η δημοκρατία και η εθνική μας κυριαρχία. Αμφισβητήθηκε μέχρι τελικής πολιτικής εξόντωσης το δικαίωμα εκλεγμένου ηγέτη να υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον της πατρίδας του . Τα γράφει το βούλευμα της ελληνικής δικαιοσύνης που βασίστηκε στο πόρισμα του ανακριτή Φούκα .
Κλείνω: Αφού ευχαριστήσω όλους σας , ειδικά τον εκπρόσωπο του πρωθυπουργού Παύλου Μαρινάκη που είναι απόψε εδώ, αφού ευχαριστήσω την διοίκηση της ΕΡΤ για την κάλυψη και από το διαδίκτυο, την «Παναθηναική» και τον «Ευριπίδη» τους τρεις εξαίρετους παρουσιαστές και την Μάρθα Λεκάκου , θέλω να ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να πάμε όλοι μαζί ψηλά και δυνατά.
Θα έρθει η στιγμή που το Φώς από το κερί του Ελληνισμού θα λαμπρύνει την χώρα. Όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης στον Ζορμπά «Όλοι έχουμε τον ίδιο αρχηγό. Εσύ τον λες Οδυσσέα, εγώ Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, εγώ με την άδεια σου τον αρχηγό αυτής της ράτσας τον λεω Ακρίτα. Μόλις ακούσεις αυτή την λέξη ΤΙΝΑΖΕΤΑΙ μέσα σου ο αιώνιος Έλληνας που μάχεται ακαταπαύστως, στις άκρες, στα σύνορα» ! Αυτή είναι η κρίσιμη λέξη. Το σύνορο. Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη ο πατριωτισμός είναι το νέο πολιτικό σύνορο.
Σας ευχαριστώ !
