Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Η Ελληνική Λύση δεν είναι ένα κόμμα που θα εψήφιζα
Όχι μόνο γιατί σε ορισμένα θέματα έχει ακραίες απόψεις ούτε γιατί ο επικεφαλής της συνεχίζει τις τηλεπωλήσεις (μη σοβαρό), αλλά και γιατί, όπως όλα τα κόμματα της συγκυρίας που έχουν ημέρα λήξεως, δεν διαθέτει ούτε συγκρότηση ούτε αναλυτική σκέψη ούτε στρατηγική, για να πάει μακριά. Υιοθετεί την πεπατημένη της επικαιρότητας, την οποία απλώς ασθμαίνουσα ακολουθεί και σχολιάζει. Οπως κάθε μικρό κόμμα έπεται, δεν ηγείται.
Καμία φορά αναπαράγει και διακινεί μάλιστα τα πιο απίθανα σενάρια συνωμοσίας, όπως το τελευταίο (Σχινάς μεταβατικός πρωθυπουργός κυβέρνησης συνεργασίας και έπειτα… Δένδιας οικουμενικός πρωθυπουργός έπειτα από εκλογές). Σενάρια τα οποία -οξύμωρο- διευκολύνουν τους υποτιθέμενους τρέχοντες αντιπάλους της (Μητσοτάκης). Τι να εμπιστευτείς!
Η Ελληνική Λύση όμως, είτε αρέσει σε κάποιους από εμάς είτε δεν αρέσει, είναι κοινοβουλευτικό κόμμα. Οι Ελληνες αποφάσισαν κατά χιλιάδες την είσοδό της στη Βουλή και μάλιστα σε μια εκλογική αναμέτρηση όπου η φιλελεύθερη συντήρηση προήλαυνε. Δεν ήταν σε υποχώρηση. 40% έλαβε η Ν.Δ. το 2019! Ο δε αρχηγός της Λύσης είναι νόμιμος αρχηγός και εκλεγμένος βουλευτής ελληνικού πολιτικού κόμματος. Υπό αυτή την έννοια είναι ξένο προς κάθε δημοκράτη πολίτη αυτό που συνέβη με τον λογαριασμό του κυρίου Βελόπουλου στο twitter, ο οποίος «κατέβηκε» με το «έτσι θέλω». Είτε επειδή αυτά που έλεγε δεν άρεσαν είτε επειδή θεωρήθηκαν ανακριβή ή επειδή κάποιοι έστειλαν στην πλατφόρμα αναφορές εναντίον του. Ό,τι και αν ισχύει, αυτό που συνέβη δεν είναι απλώς απαράδεκτο.
Είναι φασιστικό. Η Ελλάδα είναι δημοκρατία. Η Ελλάδα είναι η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Η Ελλάδα έχει κατοχυρωμένες στο Σύνταγμά της την ελευθερία της έκφρασης και την ελευθερία του λόγου. Ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης έχει την απόλυτη ελευθερία να υποστηρίξει όσα έγραψε στο twitter από το βήμα του ελληνικού Κοινοβουλίου χωρίς να φοβάται ότι θα του αφαιρεθεί ο λόγος. Και βεβαίως υπάρχει η θεσμική δυνατότητα να αντικρουσθεί από άλλες πτέρυγες, αν τυχόν λέει ψέματα ή ανακρίβειες.
Αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας, άλλωστε. Λόγος – αντίλογος. Επιχείρημα – αντίκρουση. Διάλογος – συμφωνία – διαφωνία. Επωνύμως! Το μέγα ζήτημα που προκύπτει ως θέση αρχής με αφορμή την περίπτωση Βελόπουλου -και όχι μόνο αυτήν- είναι το εξής: Είναι, άραγε, μια άυλη ψηφιακή πλατφόρμα στην οποία εκατομμύρια ανώνυμοι βγάζουν ελευθέρως τη χολή τους εναντίον επωνύμων πιο ισχυρή από το εκλεγμένο με καθολική ψηφοφορία Κοινοβούλιο μιας δυτικής δημοκρατίας;
Και δύναται στο όνομα του φιλελευθερισμού του ενός η πλατφόρμα αυτή να φιμώνει πολίτες, πόσο μάλλον εκλεγμένους πολιτικούς αρχηγούς; Ή δύναται, όπως το Instagram, να μπλοκάρει απόψεις (ακόμη και θεωρούμενες ακραίες) δημοφιλών δημόσιων προσώπων όπως ο πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός Δημήτρης Γιαννακόπουλος; Ή ακόμη να γίνονται απόπειρες φίμωσης πολιτών, οι οποίοι υβρίζουν πράγματι χυδαία τον πρωθυπουργό; Μα, με συγχωρείτε! Είμαστε ή δεν είμαστε φιλελεύθερη δημοκρατία; Είμαστε ή δεν είμαστε η πιο παλιά δημοκρατία του κόσμου; Η Πολιτεία μας δεν είναι αυτή που κατήργησε ως αναχρονιστικό το παλαιό αδίκημα πταισματικού χαρακτήρα που ονομάζεται περιύβριση Αρχής; Η Πολιτεία δεν αποποινικοποίησε προσφάτως το 2019 τη βλασφημία των θείων;
Αφού νιώθει λοιπόν τόσο υπεράνω και επιτρέπει να ακούγονται «καντήλια» κάθε μορφής στην ανοικτή κοινωνία, ποια είναι αυτή η κλειστή πλατφόρμα που απαγορεύει την ελεύθερη διακίνηση των απόψεων κάθε Γιαννακόπουλου, κάθε Βελόπουλου και κάθε Τραμπ; Ειλικρινώς δεν ξέρουμε, δεν μας αφορά τι κάνουν άλλες χώρες, οι οποίες δέχονται απαθώς τις νέες ψηφιακές δικτατορίες. Αλλά η Ελλάς δεν είναι μια τυχαία χώρα, πρέπει να αντιδράσει αποφασιστικά.
Και σε επίπεδο πολιτείας και σε επίπεδο πολιτών. Εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία. Το καλύτερο πολίτευμα του κόσμου, παρά τα ελαττώματά του. Και αυτό που υπέστη σήμερα ο Βελόπουλος από το twitter μπορεί να το υποστεί αύριο ο Κουτσούμπας. Ο Βαρουφάκης. Οποιος! Ας το συνειδητοποιήσουμε!
Η Ελλάς δεν είναι ούτε Τουρκία και βεβαίως δεν είναι ούτε το ισλαμικό εμιράτο του Αφγανιστάν. Η Ελλάς δεν φυλακίζει πολιτικούς επειδή έχουν διαφορετική άποψη από την κρατούσα ούτε διώκει τους πολίτες της όταν αυτοί «στολίζουν» με «γαλλικά» τις κατά καιρούς ηγεσίες τους. Το πώς θα πολιτευτεί η κυβέρνηση ενάντια στον περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης από μια πλατφόρμα που λειτουργεί εντός των ορίων της συνταγματικής επικράτειας της εξουσίας της είναι δικό της θέμα. Ευχόμεθα μόνο να μη συμπράττουν κάποια κέντρα της σε αυτά τα παιγνίδια και όσα διαδίδονται να είναι ψευδείς ειδήσεις (fake news). Το πώς μπορούν να αντιδράσουν οι πολίτες το ξέρουμε όμως! Ιδρύοντας μια νέα, δημόσια αυτή τη φορά (τίποτε δεν μένει κρυφό στους καιρούς μας), Φιλική Εταιρεία. Δεν απορρίπτω συλλήβδην τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μα και μέχρι στιγμής δεν μετέχω σε αυτά!
Τα θεωρώ πλέον παγιδευμένα και ξεπερασμένα. Παγιδευμένα διότι «παρακολουθούνται» όλες οι κοινές δράσεις πολιτών και ναρκοθετούνται από την εξουσία. Στο πρώτο lockdown οι υπηρεσίες εντόπισαν ποιοι χριστιανοί έκαναν μυστικά Ανάσταση σε ναούς στις 5 το πρωί! Ξεπερασμένα γιατί δεν μπορείς πλέον να κάνεις κριτική στο «σύστημα» μέσα από τους επίσημους αρμούς του συστήματος. Τα μέσα αυτά υποτίθεται ότι μας έφεραν πιο κοντά. Κατήργησαν τις αποστάσεις. Αλήθεια είναι αυτό. Μα ταυτοχρόνως κατήργησαν και την προσωπική επαφή. Την καταπρόσωπο συζήτηση. Το άγγιγμα. Την ιδιοπροσωπία. Τον δήμο! Την κατεξοχήν δύναμη και έκφραση της δημοκρατίας. Αύξησαν δηλαδή τις αποστάσεις!
Η απάντηση λοιπόν στον φασισμό της μοναδικής σκέψης, στην ανωνυμία, στην υποτιθέμενη «κοινότητα» εκείνων που εύχονται δέκα φορές τη μέρα «ψόφα» στους ακολούθους τους, η απάντηση στον περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης και στο θεσμικά κατοχυρωμένο μίσος είναι η εθνική συνέλευση. Η διά ζώσης συζήτηση. Ο ζωντανός διάλογος. Πρέπει να φύγουμε από αυτά τα γήπεδα, να τα εγκαταλείψουμε και να φτιάξουμε τα δικά μας γήπεδα ξανά. Τα προαιώνια. Γήπεδα με έδρανα και φυσική παρουσία. Δείτε το Κοινοβούλιό μας. Είναι ημικυκλικό. Δείτε τα αρχαία θέατρά μας. Είναι ημικυκλικά.
Γιατί τα έφτιαξαν έτσι οι πρόγονοί μας; Γιατί ενθαρρύνουν τον διάλογο των άκρων και των μέσων, την αντιπαράθεση, τη σύγκλιση και εν τέλει τη σύνθεση! Οχι τη βίαιη σύγκρουση. Ανεξαρτήτως πώς θα αντιδράσει η Πολιτεία λοιπόν στην ηλεκτρονική φίμωση της διαφορετικής σκέψης από τα κοινωνικά δίκτυα, όλοι εμείς που μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες έχουμε δουλειά μπροστά μας, αν το θελήσουμε: το φόρουμ της νέας Φιλικής Εταιρείας! Μπορεί να διαφωνούμε με τους Βελόπουλους και τους Γιαννακόπουλους όλης της Γης. Θέλουμε όμως ως αληθινοί και όχι «ντεμέκ» φιλελεύθεροι να τους συναντούμε, να συζητούμε μαζί τους, όχι να τους καταργούμε.
