Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Εισαγωγική παρατήρηση, πριν εισέλθουμε στην ανάπτυξη του σημερινού σημειώματος της στήλης μας, το οποίο είναι αφιερωμένο στη μελέτη της διαχείρισης των σκανδάλων πολυεθνικών εταιριών από το ελληνικό πολιτικό, δικαστικό και μιντιακό σύστημα:Η Αρχή ξεπλύματος χρήματος από παράνομες οικονομικές δραστηριότητες αποφάσισε να δεσμεύσει προχθές την κληρονομιά του εκλιπόντος δημοσιογράφου Γεωργίου Τράγκα συνολικού ύψους 100.000.000 ευρώ. Οι πάντες, κάθε φορά που ανακινείται το ζήτημα της αμύθητης περιουσίας του γνωστού δημοσιογράφου, διερωτώνται πώς κατάφερε να συγκεντρώσει αυτά τα χρήματα. Ουδείς όμως διερωτάται σε τι ποσοστό της συνολικής οικονομικής και πολιτικής διαφθοράς στην πατρίδα μας αντιστοιχούν αυτά τα χρήματα.
Σε πόσο παράνομο τζίρο και σε πόσα εκατομμύρια ευρώ που έχασε το Ελληνικό Δημόσιο από τυχόν παράνομες προμήθειες. Ο εκλιπών ήταν το σύμπτωμα, όχι το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, η κληρονομιά του αποτελεί απειροελάχιστο ποσοστό της συνολικής ελληνικής διαφθοράς. Αν τα χρήματα και τα ακίνητα αυτά δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από νόμιμες πηγές, αυτό σημαίνει ότι κάποιοι τού τα κατέβαλαν από παράνομες πηγές. Για λόγους που μπορεί να υποθέσει κανείς. Ας αναλογιστούμε τι ταμεία διαχειρίζονταν αυτοί!
Κλείνει η εισαγωγική παρατήρηση. Στο κυρίως θέμα μας τώρα.
Το σκάνδαλο Κοσκωτά
Με αφορμή και τις τελευταίες εξελίξεις στην υπόθεση της Novartis με τις καταγγελίες για νόθευση δημοσίου εγγράφου από τη μεταφραστική υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών, αξίζει τον κόπο, νομίζω, να σκεφτούμε ότι από τη Μεταπολίτευση και μετά (με εξαίρεση το σκάνδαλο Κοσκωτά, το οποίο αποκαλύφθηκε από γνωστό συνασπισμό τεσσάρων εκδοτών των οποίων τα συμφέροντα είχε απειλήσει ο τραπεζίτης εισερχόμενος δυναμικά στον χώρο του Τύπου), όλες οι υπόλοιπες μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς, είτε αυτές αφορούσαν τις προμήθειες τηλεπικοινωνιών από γερμανικές πολυεθνικές εταιρίες είτε αφορούσαν τις προμήθειες φαρμάκων από γερμανοελβετικές πολυεθνικές εταιρίες ή αφορούσαν εξοπλισμούς των ενόπλων δυνάμεων από γαλλικές πολυεθνικές εταιρίες ή αφορούσαν την παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών από βρετανικές πολυεθνικές εταιρίες, σχεδόν όλες εισήχθησαν στο ελληνικό δικαστικό σύστημα προς διερεύνηση με έξωθεν παρέμβαση.
Από έξω μας ήρθαν, δεν διερευνήθηκαν με δική μας πρωτοβουλία. Και η υπόθεση της Siemens, και η υπόθεση της Novartis, και η υπόθεση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, όλες διερευνήθηκαν έπειτα από αίτημα δικαστικής συνδρομής των κυβερνήσεων της Αμερικής, της Γερμανίας και της Γαλλίας προς το ελληνικό δικαστικό σύστημα. Σκάνδαλα με πρωταγωνιστές ελληνικές εταιρίες της διαπλοκής σπανίως διερευνήθηκαν από την ελληνική Δικαιοσύνη, καθώς σπανίως διατυπώθηκαν καταγγελίες προς αυτήν. Και όσες φορές διατυπώθηκαν, τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Εξαφανίστηκαν οι μάρτυρες και σπιλώθηκαν οι δικαστές.
Πέραν αυτών, το ελληνικό πολιτικό σύστημα μερίμνησε ώστε να ευνουχίσει την ελληνική Δικαιοσύνη αποτελεσματικά, για να μην τολμά να ερευνά εις βάθος τέτοιου είδους υποθέσεις. Σε πλείστες όσες περιπτώσεις νομοθέτησε το κόλπο μέσω του Κοινοβουλίου! Εκανε το σκάνδαλο νόμο του ελληνικού κράτους! Με συνέπεια, δικαστές και εισαγγελείς, ακόμα και στην περίπτωση που είχαν υπόνοιες σκανδάλου κατά τη διάρκεια έρευνας, να μην μπορούν να το διερευνήσουν, γιατί ήταν… νόμιμο! Και για να δέσει το γλυκό, να μην ξεχνάμε ποτέ τον νόμο περί ευθύνης υπουργών και τις βραχείες παραγραφές αδικημάτων από μέλη του υπουργικού συμβουλίου.
«Εισαγωγής» λοιπόν όλες οι υποθέσεις διερεύνησης σκανδάλων πολυεθνικών που ζημίωσαν το Ελληνικό Δημόσιο. Με έξωθεν παρεμβάσεις έφθασαν στην Ευελπίδων. Οι οποίες παρεμβάσεις αμφίβολο είναι αν θα γίνονταν και αυτές, αν οι ευρωπαϊκές εταιρίες δεν το είχαν παραξηλώσει και δεν έκλεβαν τις δουλειές των αμερικανικών εταιριών με μίζες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το ενδιαφέρον αρχίζει από τη στιγμή που τα σκάνδαλα των προμηθειών ψηφιακών τηλεφώνων, συνταγογράφησης φαρμάκων, προμήθειας φρεγατών και άλλων εξοπλιστικών, παρακολούθησης επικοινωνιών από ξένες πολυεθνικές που διαπλέκονται με το ελληνικό πολιτικό σύστημα εγγράφονται στα «εισερχόμενα» της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Η εξέλιξη αυτή αποτελεί συνήθως εφιάλτη για το δικαστικό μας σύστημα, το οποίο δεν είναι θωρακισμένο για να μπορεί να αντιμετωπίζει τις κατά μέτωπον επιθέσεις των διεφθαρμένων, ώστε οι υποθέσεις τους να κλείσουν. Οποιος μεταπτυχιακός φοιτητής της Νομικής Σχολής των Αθηνών θελήσει να ασχοληθεί επισταμένως με τα πρακτικά της Εξεταστικής Επιτροπής για τη Siemens, της Προανακριτικής Επιτροπής για τη Novartis, της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας για την παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών από αγγλική εταιρία, των Εξεταστικών Επιτροπών για τους εξοπλισμούς, σε συνδυασμό με τις ανακριτικές πράξεις, τις μαρτυρικές καταθέσεις και τα δικαστικά πορίσματα των ίδιων υποθέσεων, έχει μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να συντάξει μία εξαιρετική διδακτορική διατριβή για την ποιότητα της δημοκρατίας στην πατρίδα μας. Για τη διάβρωση των θεσμών.
Για τις άνομες πρακτικές τις οποίες μετέρχονται οι κατηγορούμενοι για να μετατρέπονται σε κατήγοροι. Η τυπολογία των «δραστών» είναι κοινή σε όλες τις υποθέσεις. Επιθέσεις και μηνύσεις στους δικαστές, με στόχο την κατατρομοκράτησή τους. Πού βρίσκεται σήμερα ο ανακριτής της υποθέσεως Siemens; Αμφισβήτηση της αξιοπιστίας των μαρτύρων. Τι απέγινε το στέλεχος της γαλλικής πολυεθνικής Θαλής που υποστήριξε ότι εισέπραξε μίζες πρώην Ελλην πρωθυπουργός; Αξιοποίηση του Τύπου για δολοφονία χαρακτήρων. Τι απέγιναν οι εκδότες και οι δημοσιογράφοι που ομολόγησαν δημοσίως ότι κανιβάλισαν τον Καραμανλή για το Βατοπαίδι, εκτελώντας εντολές; Αξιοποίηση του Κοινοβουλίου για ξέπλυμα και αποχαρακτηρισμό παράνομων πράξεων.
Τι απέγιναν οι κατηγορούμενοι αξιωματούχοι διοικητές του ΟΤΕ για την προμήθεια των ψηφιακών τηλεφώνων από τη στιγμή που το Κοινοβούλιο άλλαξε με τον νέο ποινικό κώδικα τον χαρακτήρα του αδικήματος για το οποίο κατηγορούνταν, και μετέτρεψε μετά την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ την απιστία περί την υπηρεσία σε ιδιωτικό αδίκημα; Αξιοποίηση του κρατικού μηχανισμού. Τελευταίο παράδειγμα, η φερόμενη νόθευση δημοσίου εγγράφου. Παλαιότερα, η ολιγωρία των Αρχών που επέτρεψε στον μάνατζερ της Siemens να διαφύγει στο εξωτερικό.
Δεν συζητάμε, βεβαίως, για την πορεία του μαύρου χρήματος. Όσες φιλότιμες προσπάθειες και αν έκανε η ελληνική Δικαιοσύνη για να το εντοπίσει μέσω δικαστικών συνδρομών, οι μίζες κάνουν τις περισσότερες φορές, μέσω offshore εταιριών, τον γύρο του κόσμου, με συνέπεια να χρειάζεται πολύς χρόνος και κόπος για να τις ανακαλύψει κανείς. Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι η χώρα που αποτελεί τον τελικό τους προορισμό έχει υπογράψει συμφωνία αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής με την πατρίδα μας. Αν δεν έχει υπογράψει -ξέρουν πού τα φυγαδεύουν οι διεφθαρμένοι-, μάταιος κόπος.
Οι μάνατζερ
Και, βεβαίως, αν παρ’ ελπίδα ξένη υπηρεσία προσφερθεί είτε να παραδώσει προς το ελληνικό δικαστικό σύστημα στοιχεία από τα οποία τεκμαίρεται διαφθορά πολιτικού ή πράκτορας ξένης υπηρεσίας ζητήσει να καταθέσει σε ελληνική δικαστική έρευνα που αφορά υπόθεση διαφθοράς, ξέρουμε όλοι τι τελικώς συμβαίνει. Τους στέλνουν από εκεί που ήρθαν, στο όνομα του κράτους δικαίου! Για αυτή τη δημοκρατία είμαστε υπερήφανοι. Αυτή τη δημοκρατία την αντιπαραβάλλουμε και την αντιπαραθέτουμε ως μοντέλο στο αυταρχικό και επίσης διεφθαρμένο καθεστώς της ρωσικής ομοσπονδίας του Πούτιν.
Τη δημοκρατία στην οποία οι μάνατζερ των πολυεθνικών ατιμώρητοι κάνουν ό,τι θέλουν την πολιτική μας τάξη. Και αν τυχόν πιαστούν με τη γίδα στην πλάτη, υπογράφουν έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό με το Ελληνικό Δημόσιο και δίνουν τα ρέστα από τα κέρδη τους ως αποζημίωση για τη βλάβη που υπέστη. Να τη χαιρόμαστε αυτή τη δημοκρατία!
Δυστυχώς, όσα νομικά τερτίπια και αν προβάλλουν οι πρωταγωνιστές για να τη γλιτώσουν, το αίσθημα της αποκαρδίωσης για τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα θα αυξάνεται και θα μεγεθύνεται στη συνείδηση του ελληνικού λαού όσο περνά ο καιρός. Από τα δικαστήρια γλιτώνει κανείς. Από την αυτεπάγγελτη δίωξη που ασκεί ο ελληνικός λαός, ποτέ. Το σημείο τήξεως πλησιάζει.
