Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Στο παρόν σημείωμα καταγράφονται οι εντυπώσεις μας από την κοινοβουλευτική αντιπαράθεση Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια συζητήσεως της πρότασης μομφής, έως τις 4 χθες το απόγευμα. Λίγο προτού αρχίσουν οι ομιλίες των πολιτικών αρχηγών, με τις οποίες θα ασχοληθούμε στο αυριανό μας φύλλο.
Βασικό συμπέρασμα: Δεν καταλάβαμε γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση υπέβαλε πρόταση μομφής. Το ρήμα «μέμφομαι» έχει βαρύ αξιακό φορτίο στην ελληνική γλώσσα και όποιος το χρησιμοποιεί πρέπει να μπορεί και να το «υπηρετεί». Ακόμη και αν ο κ. Τσίπρας ήτο επαρκής στη χθεσινή παρέμβασή του, αυτό δεν αρκεί, εάν είναι στρατηγός χωρίς στράτευμα – ευτυχώς για τον τόπο, αυτό είναι.
Ηγείται ασύντακτου στρατεύματος, το οποίο ούτε ενιαίο λόγο εκπέμπει ούτε τις ίδιες επιδιώξεις έχει. Έως τις 4 το απόγευμα του Σαββάτου μέσα στην αίθουσα της Ολομέλειας βρίσκονταν μόνο τέσσερις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Οι υπόλοιποι κατέθεταν τη μομφή τους στα… καφενεία. Ο κοινοβουλευτικός τους εκπρόσωπος κ. Τσακαλώτος, ο οποίος δεν χειροκρότησε καν το όνομα του Αλέξη Τσίπρα, όταν ακούστηκε από βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να κάνει κριτική στην κυβέρνηση, μας ανέπτυξε τη νέα του μονογραφία για τον νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος -στην αντίληψή του- ταιριάζει με το μεγάλο κράτος.
Στην πραγματικότητα έκανε απεργία σε δημόσια θέα. Ο Νίκος Βούτσης έκανε δημόσια ψυχανάλυση για τις πολλές «ψυχές» που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πάνος Σκουρλέτης υπέστη ήττα εντυπώσεων από την Ντόρα Μπακογιάννη. Η Ολγα Γεροβασίλη ήταν νωθρή και ο Αλέκος Φλαμπουράρης «βαρύς».
Δεν ήταν αυτή εικόνα κόμματος το οποίο, έμπλεο οργής, διερμηνεύει την οργή του ελληνικού λαού και μέμφεται την κυβέρνηση. Έτσι, παρά το γεγονός ότι η Ν.Δ. παρουσιάστηκε ως σοβιετικό κόμμα, με βουλευτές που «παπαγάλιζαν» διαρκώς και με έπαρση τα ίδια και τα ίδια (χωρίς να απαντούν στους πολίτες για τις ευθύνες τους στο χάος), με βουλευτές που επαναλάμβαναν δύο και τρεις φορές στην ομιλία τους το όνομα «Μητσοτάκης», μη τυχόν και κατηγορηθούν για έλλειψη προσήλωσης στον αρχηγό τους, με έναν επίσης αστείο κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, ο οποίος κάλεσε τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να πάνε στην Τουρκία για να πολιτευτούν, έστω κι έτσι, ήταν μεταξύ μετρίων ελαφρώς καλύτεροι.
Δεν συζητούμε, βεβαίως, για τη γελοιότητα -τίνος ιδέα ήταν δεν γνωρίζουμε- να απαγορευτεί στον πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής, Νίκο Ανδρουλάκη, να ομιλήσει στην αίθουσα Γερουσίας μετά την απόφασή του να ψηφίσει την πρόταση μομφής. Υποτίθεται ότι ο Ανδρουλάκης θα έβλαπτε τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα γιατί καταδιώκεται από τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου, με εντολή τρίτων, ας τα βρουν. Εν πάση περιπτώσει, η γενική εικόνα ήταν αυτή: Θλίψις. Η Ν.Δ. διατηρεί προβάδισμα μεταξύ μετρίων.
Όσον αφορά τώρα την ουσία διαχείρισης της κρίσης, ανεξαρτήτως του τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, η θλίψις και η απογοήτευσις μεγαλώνουν. Όχι μόνο για όσα ακούστηκαν από ανώτατα χείλη, αλλά γιατί αυτά, όπως διαπιστώνουμε, αποτελούν μέθοδο που ακολουθήθηκε και στη «Μήδεια» και στην Εύβοια και στην Αττική Οδό. Μέθοδος η οποία βασίζεται σε τέσσερα βήματα και, δυστυχώς, δεν είναι ηγετική:
Βήμα πρώτο: Μόλις ξεσπάσει η κρίση, βγες από το «κάδρο», εξαφανίσου, μακριά από τον οργισμένο λαό. Στη «Μήδεια» ο πρωθυπουργός δεν επισκέφτηκε τα βόρεια προάστια. Στην Εύβοια χρειάστηκε να περάσουν τρεις μήνες για να… βρει τον δρόμο να πάει. Στην Αττική Οδό έπεσε «μαύρο» στις οθόνες μέχρι να εμφανιστεί στο υπουργικό του συμβούλιο, δύο μέρες μετά.
Βήμα δεύτερο: Ρίξε την ευθύνη στους ειδικούς. Για την έκρηξη της πανδημίας στη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός είπε ότι δεν είχε καμιά αντίθετη πρόταση από την επιτροπή λοιμωξιολόγων. Προχθές στη Βουλή για την Αττική Οδό μάς είπε ότι οι μετεωρολόγοι δεν πρόβλεψαν τον όγκο του χιονιού – κάτι που δεν είναι ακριβές. Η εφημερίδα μας έγραψε παραμονή του χιονιά -πρωτοσέλιδα- τις εκτιμήσεις τους για το ύψος του χιονιού που έπεσε στο Σύνταγμα.
Βήμα τρίτο: Εξαφάνισε τα πρακτικά. Μην κρατάς πρακτικά. Το είδαμε με τα πρακτικά της επιτροπής λοιμωξιολόγων, το είδαμε και τώρα, με τα πρακτικά του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας, για τα οποία ο αρμόδιος υπουργός μάς είπε το καινοφανές, ότι δεν τηρούνται πρακτικά σε συσκέψεις, όταν αυτές είναι «ad hoc». Στην κυβέρνηση έκαναν πως δεν άκουσαν την καταγγελία του βουλευτή Βασίλη Βιλιάρδου, ότι υπάρχουν μαγνητοφωνημένες συνομιλίες μεταξύ των εκπροσώπων της κυβέρνησης και της Αττικής Οδού που θα «κάψουν» κοσμάκη.
Βήμα τέταρτο: Μπορείς να κάνεις όσες ανοησίες και όσα λάθη θες, αρκεί να ζητάς συγγνώμη. Η συγγνώμη είναι «κάρτα απεριορίστων διαδρομών» για ανοησίες δίχως όριο. Συγγνώμη για την ανέμελη ποδηλατάδα στην Πάρνηθα. Συγγνώμη για το παράνομο γεύμα στην Ικαρία – ένα ανάλογο κινδυνεύει να ρίξει τον Τζόνσον στη Βρετανία. Συγγνώμη για τη «Μήδεια», συγγνώμη για την Εύβοια, συγγνώμη για την Αττική Οδό. Πάνω στη συγγνώμη χτίζονται η έπαρση και η αλαζονεία, με την οποία γίνονται η σύγκριση και το μπούλινγκ στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά το πρόβλημα της χώρας, όπως απεδείχθη, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. αυτοί -στα χάλια που είναι- δεν βλέπουν εξουσία ούτε με τα κιάλια! Ο πήχης της Ν.Δ. είναι οι αρχές της και οι αξίες της. Οι πολίτες δεν την ψήφισαν ως καλύτερο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ως λαϊκή πατριωτική Κεντροδεξιά. Το δόγμα «μετριότης, μετριοτήτων, τα πάντα μετριότης» δεν μπορεί να είναι ο πήχης για εκατομμύρια πολίτες, που μια ζωή ψηφίζουν Ν.Δ. και το χέρι τους δεν μπορεί… να πάει αλλού.
