Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Η Ν.Δ. εμφανίζεται να αξιοποιεί αριστοτεχνικά την επικοινωνιακή υπεροπλία της στα μέσα ενημέρωσης και δείχνει τη στιγμή που τυπώνονται αυτές οι γραμμές να ξεπερνά με «άνεση» τον επικίνδυνο πολιτικό κάβο Λιγνάδη.
Η επιθετική στρατηγική που επελέγη από το Μαξίμου και τον ίδιο τον πρωθυπουργό μοιάζει εντυπωσιακή. Αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αναγορεύεται ένας εκδότης η «ρητορεία» του οποίου στα κοινωνικά δίκτυα χρεώνεται απευθείας στον πραγματικό πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και κατά τούτο αποδεικνύεται ιδιαιτέρως βολική.
Το πολιτικό ανάθεμα εναντίον του «νεοαυριανισμού» συσπειρώνει ανέτως τη μεγάλη κεντροδεξιά βάση και διευκολύνει την κατάσταση: Φεύγει η συζήτηση από τον Λιγνάδη και τους χειρισμούς γύρω από αυτόν. Εντελώς. Μέχρι και άνθη πρέπει να σταλούν στον εκδότη. Σε δεύτερο επίπεδο ανασύρεται από τη ναφθαλίνη το αλήστου μνήμης δόγμα Κουτσόγιωργα «δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε». Εφαρμόζεται καθολικώς από μια στρατιά υπουργών, βουλευτών, νομικών, αναλυτών. Δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε «γιατί και εσείς κάνατε τα στραβά μάτια σε σεξουαλική παρενόχληση από τον πρέσβη της Βενεζουέλας, πάρτε και την ένοχη επιστολή Τσίπρα προς Μαδούρο και βουλώστε το» μία εκδοχή του. Δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε «γιατί με τον Ποινικό Κώδικα το 2019 μειώσατε τις ποινές για την παιδεραστία» η άλλη εκδοχή του. (Αν, παρεμπιπτόντως, απείχε το κόμμα από την ψηφοφορία, «δευτερεύον», το γράφουμε στο χιόνι.) Δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε «γιατί και ο Βελουχιώτης το πορτρέτο του οποίου έχετε αναρτημένο στο γραφείο σας ήταν κίναιδος και παιδεραστής».
Η ιστορική εκδοχή του. Μέχρι στον Εμφύλιο φθάσαμε, ογδόντα χρόνια πίσω, για να βρούμε επιχείρημα. Κάπως έτσι οδηγούμαστε στην αυριανή προ ημερησίας συνεδριάσεως συζήτηση στη Βουλή, την οποία προκάλεσε ο πρωθυπουργός, βέβαιος ότι έχει ηθικό πλεονέκτημα και θα θριαμβεύσει έναντι του κυρίου Τσίπρα. Ωστόσο εδώ τίθενται ζητήματα που δεν αφορούν τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο κόσμος δεν ψήφισε τη Ν.Δ. για να είναι ΣΥΡΙΖΑ ούτε για να ανεμίζει τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ κάθε φορά που στριμώχνεται.
Ο κόσμος ψήφισε τη Ν.Δ. για να είναι Ν.Δ. Για να υπερασπίζεται τις αξίες της. Και πάντως όχι για να μετατρέπει σε μείζον πολιτικό θέμα το πράγματι άηθες hushtag ενός εντύπου γνωστής κυκλοφορίας, το οποίο θεωρεί μάλιστα «απαξιωμένο» στα μάτια της κοινής γνώμης. Κόμμα που, σύμφωνα με τις μετρήσεις, υπερέχει με διπλάσιο ποσοστό από τον αντίπαλό του και ψηφίζεται από έναν υπέροχο κόσμο που το ακολουθεί εδώ και δεκαετίες -η Ν.Δ. είναι το μόνο κόμμα της Μεταπολίτευσης που επέζησε ως σχήμα εξουσίας και μετά τη χρεοκοπία- δεν είναι δυνατόν να πιστεύει πως θα περάσει στην κοινωνία η αντίληψη ότι είναι… κόμμα παιδεραστών! Και εν πάση περιπτώσει εκατομμύρια Ελληνες «μαύρισαν» τον ΣΥΡΙΖΑ για να αλλάξει η κατάσταση. Όχι για να προσφεύγει η Ν.Δ. σε εύκολους συμψηφισμούς. Πλέον αυτών έχω να κάνω και τις κάτωθι ειδικές παρατηρήσεις, για όση αξία έχουν, βεβαίως. Μπορεί και καμία. Σε στρατηγικό επίπεδο η παράταξη επιδίδεται σε τεράστια σπατάλη επικοινωνιακού και πολιτικού κεφαλαίου για να υπερβεί τρικυμίες που -προσοχή- δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική της. Για να ισοφαριστεί η Πάρνηθα, «γεννήθηκε» το Σούνιο. Για να ξεχαστεί το γεύμα Ικαρία «ανεσύρθη» το γεύμα Πολάκη. Για να λησμονηθεί η «Μήδεια», κατηγγέλθη ότι έκλεισε η εθνική οδός το 2017. Για να υπερκεραστεί ο Λιγνάδης, έγιναν ο αντιπερισπασμός με τον εκδότη και η ανόητη επίθεση εμπάθειας στο «αριστεροκρατούμενο» ΣΕΗ. Έως πότε θα πάει αυτό; Έως πότε θα αποδίδει; Λυπάμαι. Θα έρθει η στιγμή που η παράταξη θα καταλάβει ότι έπειτα από δύο χρόνια στην εξουσία έρχεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της. Με αυτόν συγκρίνεται. Ποιος δίνει δεκάρα για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Ξεγελούμε τους εαυτούς μας, αν πιστεύουμε ότι κάθε λάθος της Ν.Δ. θα διορθώνεται εσαεί από μια επικοινωνιακή αστοχία του ΣΥΡΙΖΑ. Μια ανάρτηση του «αψύ» ή μία γκάφα του «άχαστου». Αν συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι κάθε λάθος θα ξεχνιέται επειδή βαφτίζουμε συστηματικώς την κριτική των αντιπάλων «χυδαιότητα». Ο σοβαρός συντηρητικός κόσμος παρακολουθεί, παρατηρεί, σχολιάζει και, βεβαίως, αντιλαμβάνεται. Δεν είναι βλαξ. Και εν προκειμένω ιδού τι επισημαίνει.
α. Επελέγη για υπουργός Πολιτισμού ακατάλληλο πρόσωπο. Δεν φταίει η Λίνα Μενδώνη γι’ αυτό. Την ξέρω δέκα χρόνια και γνωρίζω τις τεχνοκρατικές ικανότητές της, φθάνουν έως και θέση υφυπουργού. Ο υπουργός Πολιτισμού είναι όμως για να εμπνέει όραμα, για να ενώνει, για να συνομιλεί με όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο και βεβαίως για να έχει ανακλαστικά σε μια κρίση τύπου Λιγνάδη.
β. Το υπουργείο και η κυβέρνηση δεν ελέγχονται επειδή διόρισαν τον κύριο Λιγνάδη χωρίς διαγωνισμό. Οι θέσεις αυτές είναι και πολιτικές. Δεν ελέγχονται επειδή δεν ήξεραν την ιδιωτική του ζωή. Η κυρία Μενδώνη και η κυβέρνηση ελέγχονται επειδή έδωσαν κάλυψη στην παραίτηση Λιγνάδη ότι υπεβλήθη τάχα για «προσωπικούς λόγους» – αυτή η γραμμή επελέγη όσο δεν μηνυόταν για μη παραγεγραμμένο αδίκημα. Αλλά μόλις επληροφορήθησαν ότι υπεβλήθη μήνυση εναντίον του για αδίκημα που δεν έχει παραγραφεί και επίκειται η έκδοση εντάλματος, λύθηκαν τα στόματα και άρχισε η αποδοκιμασία του. Μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο, έξω από αυτό, με έκτακτες συνεντεύξεις Τύπου στην Μπουμπουλίνας, με κεραυνούς υπουργών, με διαρροές. Τότε! Στις 19 Φεβρουαρίου. Ενώ η πρώτη μηνυτήρια αναφορά εναντίον του (για παραγεγραμμένο αδίκημα) υπεβλήθη στις 8 Φεβρουαρίου! Το υπουργείο Πολιτισμού, η κυβέρνηση, η Ν.Δ. δεν ελέγχονται λοιπόν επειδή είναι τάχα δυνάμεις που στηρίζουν τους παιδεραστές. Αυτά είναι ανοησίες. Ελέγχονται γιατί έδειξαν ασύλληπτη επιείκεια σε έναν κρατικό αξιωματούχο ο οποίος, ενώ απεπέμφθη στιγματισθείς, ενεφανίσθη να παραιτείται αυτοβούλως. Θυμίζω ότι το 2019 εκαρατομήθη και διεσύρθη διοικητής νοσοκομείου με κριτήριο την ηλικία του. Αν δεν είχε υποβληθεί η δεύτερη μήνυση κατά Λιγνάδη, ο κύριος αυτός θα κυκλοφορούσε σήμερα ανάμεσά μας , λευκός και αμόλυντος, παραιτηθείς για «προσωπικούς λόγους».
γ. Η παράταξη αναίρεσε τον εαυτό της με την πολιτική και νομική διαχείριση του θέματος συγκριτικά με αυτά που υποστήριζε για τη Novartis. O Παπαγγελόπουλος ερρίφθη σωστά στο πυρ το εξώτερον επειδή προεξόφλησε ότι το σκάνδαλο είναι το μεγαλύτερο από συστάσεως ελληνικού κράτους. Η Μενδώνη που εξέδωσε ετυμηγορία ότι ο Λιγνάδης είναι «επικίνδυνος άνθρωπος» παραμένει ακόμη στη θέση της όμως! Στη Novartis δεν ζητήθηκε η παραίτηση ουδενός από κομματικό αξίωμα όσο διαρκούσε η δικαστική έρευνα. Στον Λιγνάδη ζητήθηκε ορθώς -χωρίς να ανακοινωθεί- η παραίτηση πριν υποβληθεί η μήνυση που προκάλεσε τη δίωξή του. Στη Novartis οι μάρτυρες που κατήγγειλαν πράγματα που οδήγησαν στην καταδίκη της εταιρίας στην Αμερική χαρακτηρίστηκαν «κουκουλοφόροι». Στον Λιγνάδη ακούμε μέρες υπουργούς να εγκαλούν ηθοποιούς (που κατά δήλωσή τους «γνώριζαν») επειδή δεν κατήγγειλαν τον σκηνοθέτη στη Δικαιοσύνη.
δ. Άλλο το κίνημα #Μetoo και άλλο η εργαλειοποίησή του για άλλους σκοπούς. Όσοι το «πούλησαν» στο Μαξίμου ως τη μεγάλη πρωτοβουλία που θα αλλάξει την ατζέντα είναι βαριά εκτεθειμένοι. Η παράταξη καταβάλλει από το πολιτικό κεφάλαιο που την προίκισε ο ελληνικός λαός ασχολούμενη με ιστορίες κρεβατοκάμαρας και εφαρμογής άρθρων ακολασίας του Ποινικού Κώδικα με τα οποία δεν είχε ούτε και θα αποκτήσει ποτέ σχέση ως πολιτικός οργανισμός. Κλείνω με το εξής: Είμαι βέβαιος ότι ο πρωθυπουργός θα επικρατήσει αύριο στη Βουλή.
Όχι γιατί έχει υπεροπλία επιχειρημάτων επί κλειδαρότρυπας, αλλά γιατί τα έχει πάει γενικώς καλά σε θέματα πολιτικής αντιμετωπίζοντας μείζονες διαδοχικές κρίσεις. Το πιστώνεται. Οταν όμως καταλαγιάσει ο θόρυβος, πρέπει να πάρει φραγγέλιο και να καθαρίσει την κυβέρνηση από όλους όσοι έφεραν στην αυλή της παράταξης πρόσωπα ασύμβατα με αυτήν και τους κώδικές της. Επαναλαμβάνω: Η επικράτηση έναντι του διαλυμένου ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να ξεγελά τον καθένα. Πήχης της Ν.Δ. είναι οι αρχές, οι αξίες της και η ιστορία της. Όχι τα απολιθώματα της Κουμουνδούρου.
