Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Ακουσα για πρώτη φορά το όνομά του τον Μάιο, στο περιθώριο μιας κοινωνικής συνάντησης, παρόντος βουλευτή της Ν.Δ. και μάλιστα από σπόντα.
Στην ομήγυρη μετείχε σταρ τηλεπωλήσεων γνωστού τηλεοπτικού σταθμού, ο οποίος έλεγε στην έκπληκτη σύζυγο του βουλευτή πόσο αγανακτισμένοι είναι με τον Κυριάκο και με τον Χαρδαλιά οι… κυνηγοί και οι ψαράδες και πως ετοιμάζονται να ιδρύσουν… κόμμα για να τον τιμωρήσουν. Αιτία, οι εναντίον τους απαγορεύσεις κατά τη διάρκεια του lockdown. Ο σταρ ωρυόταν επίσης για τον νόμο που αφορά την υποχρεωτική στείρωση των σκύλων, και έκανε λόγο για «μεγάλη μπίζνα».
Ο άνθρωπος αυτός, που, όπως μου εξομολογήθηκε, είχε ψηφίσει Ν.Δ. για τελευταία φορά το 2009 και ξαναψήφισε Ν.Δ. και Μητσοτάκη το 2019 με τα δυο του χέρια «για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ», έδειχνε τώρα έτοιμος να μετάσχει σε ίδρυση κόμματος. Κάπου εκεί άρχισε να μου μιλά και για τον «διάλογο» που βρίσκεται σε εξέλιξη σε αυτούς τους χώρους για κοινή κάθοδο στις εκλογές με απλή αναλογική. Οι κυνηγοί και οι ψαράδες συζητούν με τον Βόβολη και τον Αντωνίου, ο Τζήμερος με τον Φαήλο, ο Τράγκας με όλους, η Ελεύθερη Πατρίδα του Βασιλειάδη με επιλεγμένους και πάει λέγοντας. Τα «εσωκομματικά» αυτού του χώρου στα άκρα του πολιτικού μας φάσματος, του χώρου της διαμαρτυρίας, ομολογώ, μου ήταν άγνωστα. Αλλά επειδή το 2012 πήρα το μάθημά μου, να μην υποτιμώ κανέναν και τίποτε -ποιος πίστευε ότι ο Καμμένος θα λάβει 10% στην κάλπη, η Χρυσή Αυγή 7% και η Ντόρα 2%;-, έκτοτε εγκατέλειψα την αφ’ υψηλού θεώρηση των πραγμάτων. Η εποχή μας είναι γεμάτη εκπλήξεις. «Βόβολης» λοιπόν.
Ολίγες ημέρες μετά την κοινωνική αυτή συνάντηση συμπατριώτης μου με κάλεσε για να μου ανακοινώσει ότι μετέχει στο κόμμα Ελεύθεροι Ξανά του γιατρού επεμβατικού καρδιολόγου Φαίδωνα Βόβολη και με ρώτησε αν θέλω να τον γνωρίσω. Απάντησα θετικά μεν, καθώς κάτι είχα ακούσει σχετικώς, αλλά καθυστέρησα να ανταποκριθώ στην πρόσκληση. Τέλη Ιουνίου συναντηθήκαμε τελικώς στην Κηφισιά, στην έδρα της αστικής τάξης, όπου και το ιατρείο του.
Πριν από το ραντεβού έριξα μια ματιά στο σάιτ του κόμματος και στο κανάλι που έχει ιδρύσει ο ιατρός στο YouTube. Τα βίντεό του για την πανδημία και για το εμβόλιο είχαν χιλιάδες θεάσεις (views). To επιτελείο του αποτελείται κατά βάσιν από γυναίκες. Του είπα ότι κάθομαι απέναντί του γιατί έχω την περιέργεια να μάθω τι είναι αυτό που ωθεί έναν μάχιμο γιατρό καρδιολόγο, πτυχιούχο ιατρικής της Νάπολι, να ιδρύσει κόμμα και τι πιθανότητες δίνει στον εαυτό του χωρίς την ιδιαίτερη υποστήριξη των μέσων. Δεν είμαι βέβαιος ότι ενθουσιάστηκε από τις ερωτήσεις μου και από την επισήμανση ότι «έριξα μια ματιά στο σάιτ». Πρέπει να του έδωσα την εντύπωση ανθρώπου που αγνοεί τι γίνεται κάθε φορά που εκείνος κάνει μια ανάρτηση κατά των εμβολίων. Απάντησε με μια αδιόρατη υπεροψία στο βλέμμα, ότι το κόμμα του δεν χρειάζεται τα συστημικά μέσα, ότι απέρριψε πρόταση του δημοσιογράφου Γιώργου Τράγκα να ενταχθεί στο δικό του κόμμα, καθώς «εμείς έχουμε τον κόσμο, τι να πάμε να κάνουμε εκεί», και έπειτα μου επανέλαβε το γνωστό «τροπάριο»: «Ψήφισα Ν.Δ. για τελευταία φορά το 2009. Σήμερα δεν με εκφράζει. Το όνομα του κόμματος Ελεύθεροι Ξανά δείχνει τις απόψεις μου για το σε ποια κοινωνία ζούμε. Φυλακισμένοι». Μιλήσαμε αρκετή ώρα για τα ιατρικά, για τα εθνικά, για τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών παρούσης και της εκπροσώπου Τύπου, της εκπαιδευτικού Μάντυς Σεβαστού.
Του είπα ευθέως την άποψή μου για σχηματισμούς σαν και αυτόν του οποίου ηγείται: Οτι ναι, η απλή αναλογική είναι ευκαιρία για τα μικρά κόμματα, ειδικώς αν οι εκλογές καθυστερήσουν. Οτι τα views στο διαδίκτυο δεν μεταφράζονται απαραιτήτως σε ψήφους. Οτι τα κόμματα με συγκεκριμένα μονοθεματικά χαρακτηριστικά -αντιεμβολιαστικά, αντιμεταναστευτικά, αντιμνημονιακά- συγκεντρώνουν κόσμο σε μια συγκεκριμένη συγκυρία, αλλά αν η ατζέντα τους δεν κυριαρχεί κατά τον χρόνο διενέργειας των εκλογών, συρρικνώνονται και στο τέλος εξαφανίζονται. Ούτε αυτά είμαι βέβαιος ότι του άρεσαν. Δεν ξαναμιλήσαμε από τότε.
Την Τετάρτη το βράδυ μού έφτασαν τα μαντάτα: «Ανοιξε το διαδίκτυο να δεις πλάνα από τη συγκέντρωση των αντιεμβολιαστών στην Ομόνοια» μου είπε ο αδελφός μου. Συγκέντρωση την οποία αρχικώς αγνόησαν τα κυρίαρχα μέσα. Είχε πράγματι κόσμο. Για Ιούλιο, πολύ κόσμο: 5.000 άτομα κατ’ ελάχιστον.
Ο γιατρός φορώντας ένα άσπρο πουκάμισο διέτρεχε το πλήθος με συστολή και αμηχανία. Ούτε και ο ίδιος έδειχνε να πιστεύει πόσους κατάφερε να κατεβάσει στον δρόμο με την αξιοποίηση του YouTube, του facebook και άλλων μεθόδων επικοινωνίας. Ο κόσμος δεν ήταν πολύς μόνον. Ηταν και φανατισμένος. Φώναζε αντικυβερνητικά συνθήματα και πορεύτηκε διά της Πανεπιστημίου έως το Σύνταγμα. Το ΠΑΜΕ, όταν κινητοποιεί τόσους, ομιλεί για «συλλαλητήριο». Έτσι στο τέλος μιας ημέρας που ξεκίνησε με τις άστοχες δηλώσεις της υφυπουργού Δόμνας Μιχαηλίδου περί απολύσεων των ανεμβολίαστων δημοσίων υπαλλήλων, κατά τη διάρκεια της οποίας ο πρωθυπουργός ήταν άκεφος στις συσκέψεις, το Μαξίμου βρέθηκε να παρακολουθεί μια συγκέντρωση χιλιάδων αντιεμβολιαστών στο κέντρο των Αθηνών. Από το… πουθενά. Με επικεφαλής τον ιατρό Βόβολη. Η συνταγή αντιμετώπισης σε αυτές τις περιπτώσεις είναι γνωστή: Εξαφάνιση από τα μέσα ενημέρωσης, αποδόμηση των συγκεντρωθέντων ως «ψεκασμένων», στοχευμένες επιθέσεις εναντίον του επικεφαλής, υπονόμευση της κινητικότητάς του στο διαδίκτυο. Το πρόβλημα για την κυβέρνηση και για το σύστημα είναι το εξής: Από το 2010 και έπειτα υπάρχει τουλάχιστον ένα 10% του εκλογικού σώματος, αυτοί που υποτιμητικώς αποκαλούνται somewhere έναντι των πολυταξιδεμένων everywhere, που καταδιώκεται διαρκώς με στόχο τη διάλυσή του.
Συνήθως καταδιώκονται οι αρχηγοί του. Ο Καμμένος των ΑΝ.ΕΛ. με κατηγορία τον εθνολαϊκισμό του. Ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής, φυλακή σήμερα, για τον ναζισμό του. Ο ιατρός αύριο που, όπως μου είπε, «δεν έχω καμία σχέση με τους εθνικιστές». Παρά το γεγονός ότι οι κατά καιρούς «ηγεσίες» αυτού του ρεύματος δέχονται επιθέσεις και ο κόσμος του αποκαλείται «απειλή», το ρεύμα αυτό διαρκώς αναγεννάται εκ της τέφρας του.
Συσπειρώνεται κάτω από κόμματα της συγκυρίας, διαλύεται, ανασυντάσσεται, ανασυντίθεται, επανέρχεται. Με πρόσημο το διακύβευμα εκάστης εποχής: «Ανεξαρτησία» το 2012, «Ελευθερία» το 2021. Και όσο δεν βλέπει τον εαυτό του στις λέξεις των πολιτικών ξεμακραίνει, απομακρύνεται. Εχω συζητήσει κατ’ επανάληψιν στο παρελθόν με συνεργάτες του πρωθυπουργού για τον κόσμο αυτό που τους μοιάζει «πρωτόγονος». Η Ν.Δ. έχασε την ευκαιρία να τον ενσωματώσει, καθώς συμπορεύτηκε μαζί της κατά του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2019 και αποτελεί τουλάχιστον το 7% της εκλογικής της βάσης. Πίστευα και πιστεύω ότι σε συνθήκες απλής αναλογικής, κατά τις οποίες το μέγα διακύβευμα είναι η πολιτική σταθερότητα, η προσέγγιση και ο διάλογος με τον χώρο του «ανορθολογισμού» είναι εθνικώς αναγκαία – για να του εξηγηθεί ηπίως ότι το εμβόλιο και η υγειονομική κρίση που απειλεί την οικονομία μας είναι το λάθος μέτωπο για να εκδηλώσει κανείς τη δυσαρέσκειά του για τα στραβά του συστήματος.
Η αντίληψη που φαίνεται να επικρατεί στο Μαξίμου είναι ότι «αυτοί δεν είναι δικοί μας, δεν μας αφορούν, τους επιτιθέμεθα, τους αποκαλούμε απειλή». Κάπως έτσι ξυπνήσαμε ένα απόγευμα και είδαμε το κέντρο πλημμυρισμένο με χιλιάδες αντιεμβολιαστές, με σημαία αντισυστημικότητος τη σύρριγγα των εμβολίων και τον ιατρό Βόβολη ηγούμενο αυτών.
Ο ελιτισμός υπονομεύει τη σταθερότητα, δυστυχώς. Ας ελπίσουμε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών με αναλογική δεν θα είναι τέτοιο που να αναγκάσει τα σηκωμένα φρύδια της ανωτέρας πολιτικής τάξεώς μας να πέσουν και να διαπραγματευτούν τη συμμετοχή κομμάτων και κομματιδίων, όπως αυτά που ξεφυτρώνουν σήμερα, στον… σχηματισμό κυβέρνησης. Θα είναι το τέλος όλων.
ΥΓ.: Διαμαρτύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι τον πολεμάνε τα κανάλια της διαπλοκής. Ενας μάλλον άπειρος από πολιτική ιατρός με κανάλι στο YouTube κατάφερε προχθές να κατεβάσει 5.000 κόσμο στο κέντρο των Αθηνών…
