Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Βλέπω και ξαναβλέπω δύο τηλεοπτικά σποτ: Το πρώτο είναι της Eurobank, στο οποίο μικρά παιδιά θέτουν κατά τρόπο αφοπλιστικό, με την απλή παράθεση αριθμών, το εθνικό μας πρόβλημα: το Δημογραφικό.
Σύμφωνα με αυτούς, οι 65άρηδες διπλασιάστηκαν ως ποσοστό του πληθυσμού τα τελευταία σαράντα χρόνια. Στο ίδιο διάστημα οι γεννήσεις μειώθηκαν στο μισό. Και δεν έχουν ακόμη μετρηθεί οι συνέπειες της πανδημίας!
Σύμφωνα με τις προβλέψεις, στα επόμενα τριάντα χρόνια οι Ελληνες θα μειωθούμε κατά 2.500.000. Και οι γεννήσεις θα μειωθούν κατά 600.000. Κατά 38%. Έρευνα της Νορβηγικής Ακαδημίας υποστηρίζει ότι, αν συνεχίσουμε με αυτόν τον ρυθμό, το 2100 οι Ελληνες θα κινδυνεύσουμε με αφανισμό. Θα έχουμε απομείνει 2.500.000 μόνον! Το δεύτερο που βλέπω είναι το σποτ «σκάνδαλο» που προκάλεσε την κατακραυγή και οδήγησε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την ΕΡΤ και το ΑΠΕ να αποσύρουν τις αιγίδες τους από το συνέδριο Γονιμότητας που στήριζαν (ποτέ δεν κατάλαβα ποία η χρησιμότητα της κακοήχου «αιγίδος» σε δημόσιες εκδηλώσεις, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν είναι αυτό το θέμα μας).
Το σποτ περιγράφει τα διλήμματα και τις αγωνίες της σύγχρονης γυναίκας που αγωνίζεται να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο και να τελειώσει τις σπουδές της, να βρει εργασία, να παντρευτεί τον άνδρα των ονείρων της, να ισορροπήσει ανάμεσα στα πρέπει της σύγχρονης κοινωνίας και στα θέλω της και η οποία κάπου στην κρίσιμη ηλικία των σαράντα ανακαλύπτει ότι πέρασε ο χρόνος και δυσκολεύεται πλέον να τεκνοποιήσει. Αυτό το σποτ κατά την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατά τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατά τον υφυπουργό Επικρατείας του Μαξίμου, κατά πέντε έξι σελέμπριτι που κίνησαν τον χορό των αντιδράσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι «σεξιστικό», «παραβιάζει το δικαίωμα της γυναίκας στην αυτοδιάθεση», την εμφανίζει ως «μέσον αναπαραγωγικής διαδικασίας» (έτσι αποκαλείται από τους ψευτοφιλεύθερους το θαύμα της ζωής) και τη στιγματίζει «ως υπεύθυνη για την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα». Και έως συνήθως ό,τι δεν ανέχεται η φιλελεύθερη ημιάμεση δημοκρατία μας το απορρίπτει αμέσως και το απαγορεύει.
Ξέρετε τι προτείνω; Καιρός να βάλουμε όλοι ως έθνος μια πέτρα στον λαιμό μας και να πάμε να «φουντάρουμε» στη θάλασσα, όπως λέμε στο νησί μου. Και αν δεν μας αρέσει αυτό και το θεωρούμε υπερβολικό, μας προτείνω κάτι απλούστερο. Να ορίσουμε τη στρουθοκάμηλο που, ως γνωστόν, θέτει βαθιά το πρόσωπό της μέσα στην άμμο ως εθνική μας μασκότ. Είμαστε με τα καλά μας; Εν προκειμένω, υπάρχουν δύο κεντρικά ζητήματα. Το πρώτο διαδικασίας, το δεύτερο ουσίας. Το έθνος υποφέρει από την «κορεκτίλα» (εκ του politically correct), από τη δουλεία του συστήματος απέναντι στις στερεοτυπικές αντιδράσεις των «σελέμπριτι» και από την άρνησή του να αποδεχθεί την αλήθεια. Η αλήθεια στην Ελλάδα είναι σκάνδαλο. Και όποιος τολμήσει να πει κάτι διαφορετικό φιμώνεται. Το ίδιο συνέβη και τις προάλλες όταν μία νεαρά πολιτευτής, με άγαρμπο πράγματι τρόπο, έθεσε ωμά κάτι που βλέπουμε γύρω μας κάθε μέρα: Οι άνδρες να θηλυκοποιούνται και οι γυναίκες να ανδροφέρνουν. Και τότε όρμησαν οι σελέμπριτι του politically correct να την κατασπαράξουν. Γιατί; Διότι σε αυτή την Ελλάδα έχεις μέλλον μόνον αν πηγαίνεις με το υποτιθέμενο κατασκευαζόμενο ρεύμα. Η αντίθετη άποψη απαγορεύεται.
Η κυρία Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η οποία πρωταγωνιστεί και στο επεισόδιο αυτό, καθώς πομπωδώς διακήρυξε ότι αποσύρει την αιγίδα της από το συνέδριο «σκάνδαλο» για τη γονιμότητα, έχει μεγάλη ευθύνη για ό,τι συμβαίνει. Τα ίδια έκανε και με το κίνημα #ΜeΤoo, δεχόμενη εν χορδαίς και οργάνω την κυρία Μπεκατώρου στο Προεδρικό και, όταν το πρόβλημα έφθασε στην αυλή του φίλου της, του κυρίου Λιγνάδη, ξέχασε να φωνάξει για ακρόαση και τα φερόμενα δικά του θύματα για συμπαράσταση. Μόλις ετέθη στη συγκεκριμένη περίπτωση με το σποτ της γονιμότητας ωμά το πρόβλημα της σύγχρονης οικογένειας, η κυρία Πρόεδρος κατέστη ουρά της αξιότιμης Καίτης Γαρμπή, η οποία εξεδήλωσε το πρώτον -έχει όλο το δικαίωμα- τη διαφωνία της με το σποτ «σκάνδαλο». Και διέταξε την απόσυρση της στηρίξεώς της. Το αυτό έπραξε και η ΕΡΤ του αγαπητού μου Κωνσταντίνου Ζούλα, η οποία δεν βλέπει ούτε τις εκπομπές της! Την Κυριακή το βράδυ στην πρεμιέρα της «Κεραίας» της Ρέας Βιτάλη εμφανίστηκαν μία λογίστρια και μία επιχειρηματίας, ηγέτιδες μονογονεϊκής οικογένειας αμφότερες, συμπαθέστατες, γλυκύτατες, οι οποίες είπαν ό,τι λέει το σποτ! Πως όταν έφθασαν κοντά στα πενήντα και έκαναν έναν απολογισμό ζωής και θέλησαν ένα παιδί, δεν είχαν πλέον άλλη επιλογή από το να υιοθετήσουν! Και μπράβο τους. Κατά τα λοιπά, η ΕΡΤ απέσυρε την αιγίδα της από το συνέδριο της Γονιμότητας!
Φοβούμαι ότι έτσι δεν πάμε πολύ παρακάτω. Εκτός από το ζήτημα της διαδικασίας, δεν επιτρέπεται να πεις ό,τι δεν υιοθετεί το «σύστημα», υπάρχει και το ζήτημα της ουσίας. Πράγματι οι καιροί έχουν αλλάξει. Πριν από σαράντα χρόνια η γυναίκα καταξιωνόταν ως μητέρα. Αποσυρόταν από την εργασία της και αφοσιωνόταν στην ανατροφή των παιδιών στο σπίτι. Ηταν «η Μαίρη Παναγιωταρά, μια εργαζόμενη γυναίκα, μια καλή νοικοκυρά». Πράγματι στους καιρούς μας αυτό άλλαξε. Η γυναίκα καταξιώνεται και ως εργαζόμενη, καταξιώνεται και ως κάτι παραπάνω: ως μάνατζερ, ως ηγέτης που φθάνει στις κορυφές. Και στο μέτρο που γνωρίζω θεωρώ ότι η αύξηση του ποσοστού των γυναικών στις θέσεις ευθύνης -στον όμιλό μας έχουμε διακεκριμένες συναδέλφους σε διευθυντικές θέσεις- είναι ευλογία. Οι γυναίκες έχουν πολλές φορές ταχύτερο ένστικτο από εμάς τους άνδρες. Το πρόβλημα για τη γυναίκα στους καιρούς μας όμως είναι η σύζευξις.
Πώς μπορείς να είσαι επιτυχημένη στην εργασία σου χωρίς να στερηθείς το δικαίωμα της μητρότητας. Αυτό είναι το ζήτημα που αφορά το ζευγάρι εν όλω, και τον άνδρα και τη γυναίκα, δεν είναι αποκλειστικά θέμα τού ενός. Και η αλήθεια είναι ότι, ναι, πράγματι γυναίκες αφοσιωμένες στην εργασία τους, θεωρώντας ότι δεν τους πήραν και τα χρόνια, ανακαλύπτουν μια μέρα ότι δεν προλαβαίνουν πλέον να χαρούν αυτό το υπέροχο αίσθημα. Ας μη μιλήσουμε ενοχικά και ας μην πούμε στους εαυτούς μας άνδρες και γυναίκες ότι είμαστε μια γενιά που μικρύναμε την Ελλάδα. Που στις πλειονότητες των περιπτώσεων κάναμε ένα παιδί και αν. Ας το αποφύγουμε. Ας ξεχάσουμε ότι οι προπάτορές μας δημιούργησαν σε συνθήκες φτώχειας του έθνους μας οικογένειες με έξι και επτά παιδιά και τα κατάφεραν χωρίς να κατηγορήσει κανείς τις υπέροχες γιαγιάδες που λατρεύουμε ότι ήταν «μέσο αναπαραγωγικής διαδικασίας». Ας λησμονήσουμε ότι κάποτε, το 2004, ένας Καραμανλής νομοθέτησε επίδομα για τους πολυτέκνους και το κατήργησε η τρόικα. Και ακόμη πιο «κάποτε» μια Μαρίκα και ένας Μητσοτάκης νομοθέτησαν την ισόβια σύνταξη της πολύτεκνης μάνας που κατήργησε το ΠΑΣΟΚ του κυρίου Σημίτη. Ας ξεχάσουμε τον λιθοβολισμό του Χριστόδουλου για το επίδομα στους χριστιανούς της Θράκης, ερήμωσε η περιοχή ήδη ενώ οι μουσουλμάνοι αυξάνουν.
Ας τα ξεχάσουμε όλα αυτά, για εθνικά εγκλήματα ισοδύναμα των Ιμίων πρόκειται. Αλλά ας αναγνωρίσουμε με θάρρος -γι’ αυτό η Πολιτεία τρέχει να θεσπίσει με τα εργασιακά νομοσχέδια άδειες πατρότητος και μητρότητος- ότι έχουμε πρό-βλη-μα. Και αντί να λιθοβολούμε με φιλελεύθερες μπούρδες όποιον τολμά να θίξει ένα πρόβλημα εξαναγκάζοντάς τον φασιστικά -διάβασα τις δηλώσεις του γυναικολόγου κυρίου Πάντου- να ακυρώσει το συνέδριο, ας σκύψουμε πάνω από αυτό. Η κυβέρνηση νομοθέτησε, υποτίθεται, για όλα αυτά χαρτοφυλάκιο οικογένειας. Αλλά στην πράξη μία με το νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια που επιτρέπει σε καταδικασμένους πρωτοδίκως κακοποιητές γονείς να μεγαλώνουν παιδιά, μία με την ανεξήγητη αντίδραση του Μαξίμου τώρα απέναντι σε ένα σποτ που λέει πράγματα που απασχολούν τις ίδιες τις γυναίκες και τους άνδρες με το όνομά τους, την άλλη με τη λαγνεία του προς τον δικαιωματισμό της διαφορετικότητας που έχει δημογραφικό αποτύπωμα μηδέν, στην πραγματικότητα φαίνεται να μην έχει στις προτεραιότητές του την παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια και το Δημογραφικό. Μόνο τα υποκατάστατά της, τις νέες εκδοχές. Επιμένω λοιπόν: Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγο θα έχουμε κυβέρνηση με σήμα τη στρουθοκάμηλο. Κανονίσατε, αγαπητοί που ηγείστε της υποτιθέμενης συντηρητικής παράταξης.
