Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Έμεινα άφωνος προχθές το πρωί, όταν πληροφορήθηκα την απόλυση αθλητικού συντάκτου της ΕΡΤ, εξαιτίας ενός κακόγουστου χοντροκομμένου αστείου του για τα χαρακτηριστικά των Κορεατών αθλητών του πινγκ πονγκ, το οποίο θεωρήθηκε ρατσιστικό.
Άφωνος, όχι μόνο γιατί καρατομήθηκε ο συγκεκριμένος ενώ μένουν ακόμη στη θέση τους οι μεγάλες κεφαλές που ευθύνονται για τη μη μετάδοση των αγωνισμάτων των Ελλήνων ολυμπιονικών και πρωταθλητών, όπως ο Πετρούνιας και ο Γκιώνης. Άφωνος και επειδή απελύθη από την εργασία του δημοσιογράφος, κατ’ απαίτησιν μίας στρατιάς ανωνύμων του twitter, οι οποίοι, κρυπτόμενοι πίσω από την ασφάλεια της ανωνυμίας τους, επιτίθενται καθημερινώς ως σύγχρονοι αβέρηδες επί δικαίων και αδίκων. Διατάσσοντας πογκρόμ στο όνομα του αντιρατσισμού, της προστασίας των γυναικών, των μειονοτήτων, των ΛΟΑΤΚΙ κ.λπ.
Φοβάμαι ότι διανύουμε μία εποχή κατά την οποία κάποιοι συμπεριφέρονται πιο ρατσιστικά από τους ρατσιστές στο όνομα του φιλελευθερισμού. Φοβάμαι ότι διανύουμε μία εποχή κατά την οποία καταργείται το κράτος δικαίου στο όνομα του κράτους δικαίου. Φοβάμαι ότι διανύουμε μια εποχή κατά την οποία καταργείται η ελευθερία έκφρασης στο όνομα της δήθεν προστασίας του κοινωνικού συνόλου. Φοβάμαι ότι διανύουμε μια εποχή κατά την οποία φιλοξενείται στα ΜΜΕ η μία και μοναδική σκέψη και εξαφανίζεται κάθε διαφορετική, με την ασφάλεια της κρατικής χρηματοδότησης (λίστα Πέτσα). Φοβάμαι, εν τέλει, ότι εισάγεται σταδιακώς στην Ελλάδα το υβρίδιο μιας δικτατορίας της μοναδικής σκέψης στο όνομα ενός νοθευμένου φιλελευθερισμού.
Όποιος δεν πειθαρχεί, μαύρο φίδι που τον έφαγε! Εξηγούμαι: όποιος διαβάσει τα ανώνυμα tweets, που προκάλεσαν την απόλυση Καρμοίρη από την ΕΡΤ (άνευ ακροάσεως), θα φρίξει. Μερικά είναι πιο ρατσιστικά και από τον ρατσισμό που καταγγέλλουν. Μερικά είναι και πιο «χουντικά»: «Είναι η ώρα 10.03 και βρίσκεται ο Δημοσθένης στη θέση του; Ακόμη δεν απολύθηκε;» έγραφε ένα. Είναι της ιδίας κοπής με αυτά που ζητούσαν να μην προσληφθεί στην ΑΕΚ ο Τσάρτας, επειδή είχε άλλη άποψη από την κρατούσα για τους παράνομους μετανάστες και τους δικαιούμενους να φέρουν την ελληνική σημαία αριστούχους μαθητές. Και δεν προσελήφθη. Ασχέτως αν αυτά που είπε για τους μετανάστες είναι επίσημη κρατική πολιτική σήμερα στο Αιγαίο και στον Εβρο. Είναι της ιδίας κοπής με αυτά που απαίτησαν να διακοπεί από τα ΜΜΕ το σποτ για την υπογονιμότητα και υπογεννητικότητα σε πρόσφατο συνέδριο. Είναι της ιδίας κοπής με αυτά που απαίτησαν από τη διοίκηση του μετρό να μην μετονομαστεί ο «Ευαγγελισμός» σε στάση «Παύλου Μπακογιάννη» και να μην αναρτηθούν στις διαφημιστικές του πινακίδες συνθήματα οικογενειακών οργανώσεων κατά των αμβλώσεων. Ασχέτως αν το 30% των πολιτών έχει, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, την αυτή άποψη. Είναι τα ίδια που απαιτούν να κατεβαίνουν από το διαδίκτυο όλα τα σχόλια κατά των εμβολίων.
Στην ουσία, σταδιακά οδηγούμαστε στον εκφασισμό του δημόσιου βίου. Οποια άποψη δεν μας αρέσει, βαφτίζεται με ευρύχωρη ερμηνεία «φασιστική», «ρατσιστική» «σεξιστική», «μισαλλόδοξη» « εθνικιστική» και απορρίπτεται. Διαγράφεται. Εξαφανίζεται. Ο φέρων αυτήν αποκαλείται μίασμα και είτε είναι συντάκτης, ντελιβεράς, παίκτης, τραγουδιστής, απλός πολίτης χάνει τη δουλειά του! Είμαστε με τα καλά μας; Προφανώς μπορεί να διαφωνώ με πολλές από τις παραπάνω απόψεις. Από θέση αρχής. Αλλά μόνο μία άρρωστη, σε παρακμή δημοκρατία διώκει την αντίθετη άποψη. Οποια και αν είναι αυτή. Η υγιής δημοκρατία έχει την αξιοπιστία και την πειθώ να κατανικά την αντίθετη άποψη. Να την αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο. Να μην της επιτρέπει να γίνεται δημοφιλής. Να αποκαλύπτει και να ξεσκεπάζει την επικινδυνότητά της. Με την ισχύ των λέξεων. Όχι με τον αυταρχισμό των μειονοτήτων που κατάφεραν να ελέγχουν πυλώνες του συστήματος.
Η καταδίωξη των ρατσιστών, πραγματικών και μη, από τους κατ’ επάγγελμα νεοφώτιστους μισαλλόδοξους έχει και ακόμα μία πτυχή: την κατάργηση του κράτους δικαίου. Την κατάργηση του τεκμηρίου αθωότητας. Στο μέλλον, οι «καθαγιασμένοι» του συστήματος θα καταδικάζουν αθώους με ένα tweet. Mε ένα πρωτοσέλιδο. Χωρίς απόφαση πειθαρχικού. Χωρίς απόφαση δικαστηρίου. Συλλογικού οργάνου, με δημοκρατική νομιμοποίηση, δηλαδή. Επεσαν όλοι προχθές επάνω στον Καρμοίρη να τον «φάνε». Απορία, όμως, για τον λόγο που επανεμφανίστηκε η ολυμπιονίκης του #ΜeΤoo, ενθυμούμενη τώρα να καταγγείλει νέα σεξουαλική παρενόχληση στα 16 της από άλλον ολυμπιονίκη, τον οποίο δεν κατονόμασε, δεν εξέφρασε κανείς. Κατέστη, δυστυχώς, ο ανεμιστήρ το πιο αγαπημένο αντικείμενο των Ιαβέρηδων. Πλην της κατάργησης του κράτους δικαίου και της υιοθέτησης του ρατσισμού ως… αντιρατσιστικής μεθόδου.
Μέγα θέμα της εποχής μας είναι και η εξαφάνιση της διαφορετικής άποψης από τα παραδοσιακά ηλεκτρονικά συστημικά ΜΜΕ. Με το αζημίωτο, βεβαίως. Το προεδρικό σκάνδαλο με τα παράσημα εξαφανίστηκε. Μη νομίσει κανείς πως δεν αντιδρά κανείς σε όλες αυτές τις ασχήμιες. Ο Καρμοίρης είναι τόσο ρατσιστής, ώστε είχε εξάρει, δευτερόλεπτα πριν από την γκάφα του, την κορεατική δεινότητα. Κυοφορούνται οργανωμένα ρεύματα μέσα στις σιωπές. Μη νομίζει κανείς πως, επειδή διασφαλίζονται η μονοφωνία της έκφρασης και το μονοπώλιο της ορθότητας, δεν γεννώνται νέες τάσεις. Υπάρχουν ήδη. Ο σταθμός ήταν ο αποκλεισμός της Ακροδεξιάς και η καταδίκη των μελών της σε φυλάκιση. Σήμερα, ακόμη και αυτοί που πανηγύριζαν έξω από το εφετείο, πανεπιστημιακοί, όχι μόνον αναγνωρίζουν πως το φαινόμενο δεν νικήθηκε, αλλά προελαύνει η «μοντέρνα» Ακροδεξιά. Ο,τι αποκλείεται, ηρωοποιείται και μυθοποιείται. Εκεί καταλήγει. Ακόμη και παραδοσιακοί θεσμοί, όπως η Εκκλησία, φθίνουν όταν εμφανίζονται ως προέκταση του συστήματος. Κατά την ανάγνωση της εγκυκλίου 3045 για τον εμβολιασμό, οι ναοί αδειάζουν από πιστούς. Εψαξε κάνεις τι φταίει; Γιατί; Η δημοκρατία δεν μπορεί να πορευτεί για πολύ με το 1/3 αποκλειστικά.
Είναι ανωμαλία. Αυτή η κατάσταση -όποιος διαφωνεί να απολύεται, να διώκεται ποινικώς, να συκοφαντείται, να λοιδορείται, να διασύρεται, να θεωρείται λεπρός και αποσυνάγωγος- δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Αστυνομία σκέψης στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία δεν χωρεί. Θα ξεπεραστεί εκ των πραγμάτων. Ανωτέρα και κατωτέρα Ελλάς δεν μπορεί να υπάρξει. Όσες φορές επιχειρήθηκε, τα αποτελέσματα ήταν τραγικά! Η σύγκρουση των δύο ρευμάτων, του ενός που έχει ως στόχο την προστασία του ατόμου και του άλλου που έχει ως στόχο τη συνέχεια του ελληνισμού, κάτι που απαιτεί θυσίες και υποχώρηση της ατομικής επιδίωξης, θα συνεχιστεί. Οι διώξεις είναι μάταιες, όταν το διακύβευμα είναι τόσο υψηλό.
