Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
Οι σχετικές… ανήσυχες αναζητήσεις είχαν καταγραφεί και στο παρελθόν, στα πρώτα χρόνια της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων. Κοινωνικές ομάδες και επαγγελματικοί κλάδοι που πλήττονταν από τις αποφάσεις του πολιτικού συστήματος, να αναζητούν διέξοδο σε καινούρια σχήματα. Που να εκφράζουν τα δικά τους συμφέροντα και αγωνίες επιβίωσης.
Το «κόμμα των συνταξιούχων» ήταν εκείνο που βρέθηκε πιο κοντά από κάθε άλλο στο να αποκτήσει αυτόνομη εκπροσώπηση, την τελευταία στιγμή ωστόσο, επώνυμοι που είχαν δεσμευτεί να συμμετάσχουν στο εγχείρημα, έκαναν πίσω.
Αυτή τη φορά, στη σκιά των δραματικών συνεπειών της πανδημίας του κορονοϊού στην οικονομία, αντίστοιχες συζητήσεις αρχίζουν και πάλι να κάνουν την εμφάνισή τους στο παρασκήνιο. Με το λιανεμπόριο, την εστίαση και τους συνταξιούχους, να είναι εκείνοι που ψάχνονται.
Με τις επόμενες εκλογές να διεξάγονται με τον νόμο της απλής αναλογικής μάλιστα, η… όρεξη για αυτόνομες κινήσεις μεγαλώνει.
