Γράφει ο Λευτέρης Κουσούλης
Οι εκλογές δεν είναι αύριο, αλλά σαν νερό θα κυλήσουν οι μέρες ως την 21η Μαΐου. Η προεκλογική ένταση – συμβαίνει πάντα στις φορτισμένες στιγμές – θα επιταχύνει τη ροή και θα βρεθούμε στην εκλογική Κυριακή χωρίς να το καταλάβουμε. Οι πρωταγωνιστές θα χρειάζονται πάντα λίγο ακόμη χρόνο, αλλά αυτός ποτέ δεν θα ήταν αρκετός, αφού η αποτίμηση έχει σε μεγάλο βαθμό ήδη γίνει.
Η προεκλογική περίοδος είναι μια φάση ανακεφαλαίωσης. Και οι εκστρατείες είναι πάντα μια απόπειρα ανακεφαλαίωσης, θετικής ή αρνητικής, ανάλογα με την πλευρά, των πεπραγμένων της απερχόμενης Κυβέρνησης και της συνολικής παρουσίας των κομμάτων της Αντιπολίτευσης. Λογικό μια σκηνοθεσία ανάδειξης έργου και αυτονόητης σύγκρισης να καταλαμβάνει τον χώρο της αντιπαράθεσης.
Θα ήταν πολύ εύκολα τα πράγματα για τους πρωταγωνιστές, αν αρκούσε μια ευρηματική στον λόγο, στα συνθήματα και στην εικόνα ανακεφαλαίωση. Ποτέ δεν είναι έτσι. Κάτω από την αυτόματα σχεδόν συντελούμενη αυτή διαδικασία, ένας αδήριτος μηχανισμός αποτίμησης «εργάζεται» βουβά και καταλυτικά. Κάτω από την εικόνα υπάρχει αυτό που στον μακρύ χρόνο έχει ως βίωμα αφομοιωθεί, κάτω από τις εντυπώσεις υπάρχει αυτό που με τη βαρύτητα της εμπειρίας έχει στέρεα εγκατασταθεί.
Η αποτίμηση είναι κάτι περισσότερο από ζύγισμα. Κάτι υπέρτερο από ανακεφαλαίωση. Κάτι πέρα από την «ευκαιριακή» απόφαση μιας εκλογικής Κυριακής. Είναι μια συνειδητή αξιολόγηση του πρόσφατου παρελθόντος, της διαδρομής ως το σήμερα, του ίδιου αυτού παρόντος σε κίνηση και εξέλιξη καθώς και των υπαρκτών δυνατοτήτων μιας ορθολογικής πορείας στις συνθήκες του σύγχρονου κόσμου.
Με την έσω ματιά αυτής της αποτίμησης τοποθετείται ο ψηφοφόρος την ημέρα της εκλογής. Πάντα γνωρίζει το βαθύτερο «γιατί» της επιλογής του. Απλώς το συγκεκριμενοποιεί σε πρόσωπα, σε πολιτική και κόμματα, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Σε αυτή τη σύντομη πλέον ως τις εκλογές της 21ης Μαΐου διαδρομή, μια μικρή δοκιμασία περιμένει τους πρωταγωνιστές. Υπό το κριτήριο του όλου της ζωής, θα κριθεί το μέρος και η στιγμή.
Η πολιτική δύναμη που κερδίζει τις εκλογές είναι αυτή που κάθε φορά εκφράζει καλύτερα τη στιγμή ως προς το όλον της πορείας, αυτή που στη διαδρομή έπεισε ή πείθει τον μεγάλο αριθμό για τη δυνατότητά της, σε σύγκριση με τις υπαρκτές προσφερόμενες εναλλακτικές, να ανταποκριθεί στην «κρισιμότητα» της εποχής, μέσα πάντα στο στενό όριο των ορατών πλευρών της.
Οσο και αν η σχετικότητα των πραγμάτων θέτει σε αμφιβολία την έκβαση μιας εκλογικής αναμέτρησης, η ώριμη αποτίμηση, τα σταθερά δεδομένα δηλαδή, ως το έρμα στο σκάφος, δείχνει την επιλογή και καπετάνιου και πλεύσης.
