Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Αν υπήρχε ισότητα των όπλων μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στο πεδίο της ενημέρωσης, ένα από τα θέματα που θα κυριαρχούσαν στην επικαιρότητα των ημερών θα ήταν η εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στην πρόσφατη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματός του.
Όσα είπε -ως αποφάσεις και επιλογές του- δίνουν για πρώτη φορα συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση στην αξιωματική αντιπολίτευση και την ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη και αναιρούν τις αντιφάσεις της:
-Ο στόχος είναι προοδευτική διακυβέρνηση στη χώρα και έχει ως προϋπόθεση την πολιτική πλειοψηφία και την αυτοδυναμία στις εκλογές. Οι συνεργασίες έπονται.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το κόμμα θα διεκδικήσει τη εκλογική νίκη ως ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αλλά μετά τις εκλογές, εφόσον ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο εντολοδόχος Πρωθυπουργός, θα σχηματίσει κυβέρνηση Προοδευτικής Συμμαχίας, την οποία χαρακτήρισε με έμφαση «στρατηγική επιλογή».
Αυτή η κυβέρνηση δεν θα προκύψει από εσωκομματικές ή εκλογικές ποσοστώσεις», αλλά από τον κεντρικό στόχο να βγει η χώρα από την κρίση.
Οι εσωτερικές συσπειρώσεις κινούνται ως τώρα με σχοινοτενή κείμενα χωρίς ουσία και διαμάχες χωρίς περιεχόμενο. Έτσι δεν συμβάλλουν στην εκλογική επικράτηση και τη διαμόρφωση όρων προοδευτικής διακυβέρνησης.
Αλλά η τελευταία συνεδρίαση έδειξε ότι ο Τσίπρας παίρνει την κατάσταση τα χέρια του και αποφασίζει για τους πολιτικούς χειρισμούς με τα δικά του κριτήρια -ως επικεφαλής.
Ευλόγως. Δεν νοείται στο εξής οι «ομαδάρχες» και λοιποί παράγοντες της κομματικής γραφειοκρατίας να διαγκωνίζονται για την ιδεολογική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, στη χάραξη της πολιτικής του και στην ανάδειξη των προσώπων.
Η νέα περίοδος στην οποία ο Τσίπρας εισάγει, σχεδόν «βιαίως» το κόμμα του, έχει και τις δικές της ανάγκες και για η κάλυψη τους αποτελεί προσωπική ευθύνη του έναντι των πολιτών.
Ήδη έχει εγκαινιάσει από καιρό ένα ευρύ κύκλο επαφών «σκανάροντας» πρόσωπα εκτός ΣΥΡΙΖΑ: από τον πανεπιστημιακό χώρο- εντός και εκτός Ελλάδας- το συνδικαλισμό και την αυτοδιοίκηση, αλλά και παράγοντες της οικονομίας και της παραγωγής.
Σταδιακά τους συνδέει με τις πολιτικές πρωτοβουλίες του, ανάλογα με το προφιλ και την επάρκειά τους. Π.χ. στην υπόθεση της πανεπιστημιακής αστυνομίας θα μιλήσει σε εκδήλωση της Νεολαίας ο διακεκριμένος συνταγματολόγος Γιώργος Σωτηρέλης.
Η κατά κάποιο «διεύρυνση από πάνω» παρακάμπτει τις άκαμπτες συμπεριφορές των ομάδων που έχουν υπονομεύσει ως τώρα τη μετεξέλιξη του κόμματος και δημιουργεί προϋποθέσεις και για τη διεύρυνση στη βάση με νέους όρους: ήτοι χωρίς τη μεσολάβηση του σκληρού κομματικού μηχανισμού.
Η μέθοδος, εκτός της αποδυνάμωσης των εσωτερικών συσπειρώσεων γύρω από τα πρόσωπα και τις επιδιώξεις τους, διαμορφώνει και τις προϋποθέσεις για περιθωριοποίηση των 4-5 κομματικών στελεχών που λειτουργούν ως «ανθρωποδιώχτες».
Παρότι οι ίδιοι επιχειρούν το τελευταίο διάστημα να βρίσκονται στο προσκήνιο – ή και σε επιτροπές με ειδικό βάρος- είναι προφανές ότι η «απομόνωσή» τους είναι αναγκαία συνθήκη διείσδυσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις ομάδες πληθυσμού που μένουν επιφυλακτικές εξ αιτίας τους.
Από αυτή την άποψη θα ήταν καταστροφική η μετατροπή του κόμματος σε μηχανισμό πολιτικής υποστήριξης τους, λόγω της στοχοποίησης τους από την κυβερνηση, που έχει ως επιδίωξη ακριβώς να τους κρατήσει στο προσκήνιο και προεκλογικά να τους ταυτίσει με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Μια άλλη παράμετρος στη θεμελίωση του εκλογικού στόχου είναι να διευθετηθούν και οι εκκρεμότητες που αναδείχθηκαν στην εκπόνηση του προγράμματος. Όπως παρουσιάσθηκε ως εισήγηση… 37.000 σελίδων στο Πολιτικό Συμβούλιο, είναι περισσότερο ιδεολογικό κείμενο και λιγότερο σχέδιο διακυβέρνησης.
Η σύγχρονη προοδευτική ανάγνωση των πραγμάτων οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ στο να εγκαταλείψει το σχήμα «αναμέτρηση της Αριστεράς με τη Δεξιά» και να υιοθετήσει τα διλήμματα για «προοδευτική ή συντηρητική διακυβέρνηση» με βασικούς άξονες την έξοδο της χώρας από την κρίση και την ανάπτυξη.
Σ’ αυτή τη βάση μπορεί να συσπειρώσει εκλογικά τις δυνάμεις της Δημοκρατικης Παράταξης, αλλά και τις κοινωνικές ομάδες, που πλήττει η κυβερνητική πολιτική και η κρίση.
Αντίθετα η θεωρία «Αριστερά και τίποτα άλλο» -που θα κάνει.. συνεργασίες- οδηγεί σε εκλογική χρεοκοπία. Προφανώς ο Τσίπρας θα αποτρέψει την αποτύπωσή της στο πρόγραμμα.
Για παράδειγμα στα κείμενα που κατατέθηκαν δεν υπάρχουν σχέδια για την παραγωγή και την σχετική ταυτότητα της χώρας. Ούτε αναφορές στην κοινοτική Ευρώπη και την ελληνική συμμετοχή. Δεν υπάρχουν καν αναφορές στην πραγματική Ελλάδα, αλλά θεωρητικές επεξεργασίες για τον… καπιταλισμό.
Η νέα μόδα στην εσωκομματική ρητορεία είναι η «πράσινη ανάπτυξη» που προβάλλεται ως «λυδία λίθος» από ορισμένους, παρότι δεν διασφαλίζει από μόνη της ούτε την ανάπτυξη, ούτε τα συμφεροντα της κοινωνίας.
Αντίθετα μπορεί αποβεί υπέρ μιας συγκεκριμένης επιχειρηματικότητας, που είχε οδηγήσει και υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ σε επιλογές που χρεοκόπησαν τη ΔΕΗ.
Εν κατακλείδι, κάτι κινείται στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Κυρίως ότι απέναντι στην καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης αναδύεται η πολιτική παρουσία και οι πρωτοβουλίες του Αλέξη Τσίπρα και όχι οι ίντριγκες και οι αποπροσανατολιστικές επιδιώξεων των ομάδων της Κουμουνδούρου.
Καλή εξέλιξη δεδομένου ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν πάνω σε δυο πολιτικές και ως αναμέτρηση Τσίπρα-Μητσοτάκη.
