Γράφει ο Λευτέρης Κουσούλης
Καθώς χαμηλώνουν τα φώτα της επιμελημένης παράστασης που καθιερωμένα εξελίσσεται στη ΔΕΘ, αποσαφηνίζονται οι αδρές γραμμές που ορίζουν την πορεία προς την τελική αποτύπωση αυτής της κυβερνητικής 4ετίας, προς τις εκλογές της επόμενης άνοιξης.
Η διευκρίνιση για τον εκλογικό νόμο, γύρω από τον οποίο ένα μικρό τέχνασμα προγραμματισμένης διάψευσης αναπτύχθηκε, σταθεροποιεί την πολιτική συνθήκη, χωρίς άλλα περιθώρια επαναφοράς της συζήτησης για μελλοντική αιφνιδιαστική αλλαγή της. Το πολιτικό μέτωπο μοιάζει καθαρό και τα πολιτικά διλήμματα της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης ήδη διατυπωμένα.
Ο Πρωθυπουργός στον συνολικό πολιτικό λόγο του στη Θεσσαλονίκη εισήγαγε μια φραστική ένταση, προαναγγέλλοντας μια ατμόσφαιρα θορυβώδους παροξυσμού στο μέτωπο των λέξεων, που γνωρίσαμε στο παρελθόν και δίκαια θα προσδοκούσε κανείς να ξεχαστεί αυτός ο τρόπος, ως παρελθόν. Διατυπώσεις όπως «πρόοδος ή συμφορά» αποτυπώνουν μια φιλοσοφία κάθετης διάκρισης και οριστικής διαίρεσης του κοινωνικού σώματος, πέρα από κάθε δημοκρατική αποδοχή.
Αν η φιλοσοφία τού «ή εμείς ή αυτοί» επιστρέψει, ο πολιτικός θόρυβος θα διεκδικήσει την πρώτη θέση, η διαβρωτική αντίληψη που τον συνοδεύει ως πρακτική μέθοδος αναμέτρησης θα διασπάσει το κοινωνικό σώμα με κριτήρια πολιτικού πρωτογονισμού και η πολιτική καθυστέρηση, ως άρνηση το διαλόγου, θα μπορεί ελεύθερα να θαυμάσει την αντοχή της.
Είναι παράδοξο η κυβερνητική παράταξη να επενδύει στη φραστική ένταση και στη συνακόλουθη θορυβώδη και κενή σύγκρουση. Δεν είναι μόνο παράδοξο, είναι και πολιτικά αναποτελεσματικό. Θα έπρεπε να έχει αντιληφθεί ότι άλλοι επιδίδονται καλύτερα σε αυτή τη μορφή του αγώνα και ότι η κλιμάκωση της φραστικής όξυνσης δεν προσθέτει τίποτα στην ήδη διαμορφωμένη πολιτική απήχηση.
Είναι γνωστό. Τα κόμματα διαθέτουν μια δοκιμασμένη εκλογική βάση, που τα ακολουθεί χωρίς μεγάλες διακυμάνσεις, τους δίνει υπόσταση και διάρκεια στον χρόνο. Για το κυβερνών κόμμα ένα 30% περίπου συνιστά αυτή τη δοκιμασμένη βάση, η οποία με εξαίρεση τις εκλογές τον Μάιο του 2012 έδειξε αξιοθαύμαστη παραταξιακή ανθεκτικότητα.
Οι εκλογικές αναμετρήσεις κρίνονται πέρα από αυτό. Στην αθόρυβη ζώνη κρίνονται όλα. Εκεί κατοικεί το κρίσιμο ποσοστό των εκλογέων που σφραγίζουν με την επιλογή τους τις αναμετρήσεις. Ποσοστό μικρό, καθοριστικό όμως για το τελικό αποτέλεσμα. Σε αυτή την αθόρυβη ζώνη επικρατούν άλλα κριτήρια και μέτρα. Οι εκλογείς εκεί διατηρούν την κριτική σκέψη τους, παρατηρούν ψύχραιμα, ακούν και ζυγίζουν με αυστηρότητα, συγκρίνουν λόγο και πράξεις. Δεν αγαπούν τον ενθουσιασμό, δεν παρασύρονται από τεχνητές και ιδιοτελείς πολιτικά κατασκευασμένες θορυβώδεις συγκρούσεις, δεν εκφοβίζονται από απειλές, δεν τοποθετούν τον πολιτικό αντίπαλο στη θέση του επικίνδυνου εχθρού.
Στην αθόρυβη ζώνη αποτελεί πεποίθηση ότι η πολιτική είναι μια διαλογική υπόθεση. Και η Δημοκρατία νοείται μόνο ως πλαίσιο συνύπαρξης. Εκεί, στην απαιτητική αθόρυβη ζώνη θα δοκιμαστεί ο στόχος της αυτοδυναμίας.
Ο Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.
