Γράφει ο Λευτέρης Κουσούλης
Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Από τις εκλογές του Ιουλίου του 2019, σαν να μην πέρασε μια μέρα, παρατηρώντας τους αριθμητικούς συσχετισμούς μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, όπως εκείνη η κρίσιμη κάλπη τους κατέγραψε.
Η εγκατεστημένη στο κοινωνικό σώμα βούληση απομάκρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία έκρινε τότε τις εκλογές. Αυτή η βούληση ήταν το προϊόν περισσότερο της δημόσιας στάσης αυτού του κόμματος, που εκφράστηκε διά του βίαιου λόγου, παρά των συγκεκριμένων πολιτικών του, πολλές από τις οποίες είχαν στέρεη βάση, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, για παράδειγμα.
Τρία χρόνια μετά, έχουν πολλά μεσολαβήσει. Γεγονότα πρωτόγνωρα για τον σύγχρονο Ελληνα, που έφεραν πολλές αλλαγές και έθεσαν, εξωτερικά τουλάχιστον, την ανάγκη μιας νέας συνολικής ματιάς στη συλλογική λειτουργία και τις νέες απαιτήσεις, που ήδη με τρόπο καθαρό έχει αναδείξει η νέα εσωτερική και παγκόσμια συνθήκη.
Στη διαδρομή η Κυβέρνηση στάθηκε με διαχειριστική επάρκεια. Με κριτήρια ορθολογικά, με μεθόδους σχετικά αποτελεσματικές, με μια χρήση και διάθεση των πόρων λελογισμένη, πέτυχε μια αποδοχή ως προς αυτό και μια διατήρηση της πολιτικής της απήχησης, σαν ανέγγιχτη από τον χρόνο και τη φθορά του.
Αυτή είναι η εξωτερική εικόνα. Η πολιτική αδυναμία των κομμάτων της Αντιπολίτευσης να αμφισβητήσουν αυτή την εικόνα επιμελώς τη συντηρεί. Το κύριο ενδιαφέρον αυτής της κατάστασης εντοπίζεται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενα κόμμα μεγάλο, με εκλογική δύναμη, ξεδιπλώνει, τρία χρόνια τώρα, την πολιτική αναποτελεσματικότητά του. Είναι αυτός ο κύριος παράγοντας που οι συσχετισμοί του Ιουλίου του 2019 παραμένουν σταθεροί, χωρίς κάτι σοβαρό να απειλεί αυτή την ισορροπία. Εκλογικά, σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Τρία χρόνια μετά, το γεγονός αυτό θα καθορίσει και την επόμενη αναμέτρηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα διδάσκει πάντα τη δύναμη του αρνητικού. Θα την καρπούται στην κάλπη η κυβερνητική παράταξη. Δεν είναι καθόλου παράδοξο να πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θριάμβευσε το 2015 ως μια «άγνωστη» πολιτική δύναμη. Σήμερα ο γνωστός πια ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ανακάμψει. Κέρδισε ο άγνωστος, θα υστερεί πάντα ο γνωστός.
Ετσι στις εκλογές που έρχονται, πολύ εύκολα η κυβερνητική πλευρά μπορεί να οργανώσει μια σκηνοθεσία της σύγκρισης. Σκηνοθεσία εκλογικά αποτελεσματική. Τρία χρόνια μετά, με πυκνά γεγονότα να φουσκώνουν τον ποταμό του χρόνου, μια «ηρεμία βεβαιότητας», ως προς την προσεχή νέα νίκη της ΝΔ, καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις.
Αν μέσα στη διάρκεια αυτών των τριών χρόνων οι μεταρρυθμίσεις δεν άνθισαν, η ανάγκη τους όσο ποτέ ωρίμασε. Μένει να δούμε αν στην επόμενη φάση διακυβέρνησης η σημερινή ισορροπία εξελιχθεί σε κίνηση αλλαγών ή αν έχει η στασιμότητα ολoκληρωτικά κερδίσει τη μάχη.
