Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Οι καταστροφικές πυρκαγιές θα έχουν ακόμη μία οδυνηρά συνέπεια για τον δημόσιο βίο στην πατρίδα μας. Το ισχυρό πλήγμα που δέχονται η πολιτική στο σύνολό της, τα Μέσα Ενημέρωσης και οι θεσμοί επεκτείνεται δυστυχώς και στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, του πολιτειακού θεσμού που «μάτωσε» για να ιδρύσει και να περιβάλει με το κύρος του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καταβάλλοντας βαρύ προσωπικό πολιτικό κόστος.
Ο Εθνάρχης πλήρωσε ακριβά το πολιτειακό δημοψήφισμα. Οι βασιλικοί της Ν.Δ. τον «τιμώρησαν». Στις εκλογές του 1977 η Εθνική Παράταξη απέσπασε το 7% των προτιμήσεων των Ελλήνων, δυσκολεύοντας τη μελλοντική του προεδρική πλειοψηφία. Η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία επιβλήθηκε εν τέλει αντικαθιστώντας τη Βασιλευομένη. Ολοι οι Πρόεδροι που ακολούθησαν άσκησαν με επάρκεια τα καθήκοντά τους και ήσαν γενικώς αποδεκτοί από τον λαό κατά το μάλλον ή ήττον, ακόμη και ιδιαιτέρως δημοφιλείς. Δικαίωσαν πλήρως τον συνταγματικό τους ρόλο ως ρυθμιστές του πολιτεύματος. Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος και ο Στασινόπουλος πριν από τον Καραμανλή, ο Κωστής Στεφανόπουλος, ο Κάρολος Παπούλιας, ο Προκόπης Παυλόπουλος, ακόμη και ο δύσκολος Χρήστος Σαρτζετάκης, τίμησαν το αξίωμα σε περιόδους δύσκολες για τον τόπο. Διέθεταν αψεγάδιαστο βιογραφικό και έξωθεν καλή μαρτυρία κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Βιογραφικό…
Αυτό που συμβαίνει έναν και πλέον χρόνο με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου ξεπερνά κατά πολύ το ίδιο το πρόσωπο. Οι πράξεις της αλλά και όσα αποκαλύπτονται κάθε μέρα για τη στάση της, όταν δίκαζε στο Συμβούλιο της Επικρατείας μείζονες υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος, φθείρουν και την ίδια αλλά και τον θεσμό. Για τις πράξεις της γνωρίζουμε: αφαίρεσε αρχικώς τη σημαία από το προεδρικό γραφείο, έπειτα αφαίρεσε τα αυθεντικά καριοφίλια του 1821, έπειτα απαίτησε να μη γίνεται ανάκρουση του εθνικού ύμνου, δεν ασπάστηκε το Ευαγγέλιο, αρνήθηκε να κάνει τον σταυρό της ηγούμενη ορθοδόξου λαού, διερεύνησε την πιθανότητα να ορκιστεί με πολιτικό όρκο, παρ’ ολίγον να παρασημοφορήσει υμνητή της τρομοκρατίας.
Πρόκειται για απόψεις ξένες προς τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, με τον οποίον η Πρόεδρος είναι σε φανερή διάσταση από τον πρώτο χρόνο της θητείας της. Εκτός όμως από τα μέχρι στιγμής πεπραγμένα της, στα οποία περιλαμβάνονται η εκστρατεία για τη «γυναικοκτονία» και το «#ΜeΤοο»μ, η κυρία Σακελλαροπούλου έχει και δικαστικό παρελθόν. Εμείς αποφύγαμε έως τώρα να ασχοληθούμε με αυτό, γιατί θεωρούσαμε πως η δικανική κρίση σε καιρούς πολιτικώς ανύποπτους αξιολογείται μεν, δεν βαρύνει δε. Ειδικώς όταν δεν ακούστηκε το παραμικρό γι’ αυτήν κατά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας της κυρίας Σακελλαροπούλου. Σε αντίθεση με εμάς όμως, δεν φαίνεται να έχουν την ίδια άποψη οι πολίτες, όπως προκύπτει από αναρτήσεις στο αδηφάγο και πολιτικά σαρκοβόρο διαδίκτυο. Εως τώρα η Πρόεδρος δεχόταν κριτική για την απαλλακτική ψήφο της στον Παπακωνσταντίνου στο ειδικό δικαστήριο για το θέμα της νόθευσης εγγράφου της «λίστας Λαγκάρντ». Για τη θετική ψήφο της σε δύο δίκες -ήταν και εισηγήτρια- υπέρ της εταιρίας εξόρυξης χρυσού Ελντοράντο Γκολντ στη Χαλκιδική. Για τη θετική ψήφο της για τον ΧΥΤΑ στην Κερατέα που κατασκεύαζε εταιρία ολιγάρχη.
Για τη θετική ψήφο της για την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού και την περικοπή των συντάξεων. Για τη σπουδή της να εκδώσει το ΣτΕ απόφαση επί προεδρίας της για τον Ρώσο μίστερ Bitcoin που αθωώθηκε στη Γαλλία, όπως ωρύεται η δικηγόρος του Ζωή Κωνσταντοπούλου. Μάθαμε επίσης προσφάτως για τον ρόλο της σε μια αρνητική για τη Μητρόπολη Σύρου απόφαση επί ΣΥΡΙΖΑ που αφορά την αλλαγή του καθεστώτος στο Ιδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου και πώς είχε πρωταγωνιστήσει στην κατάργηση της προσευχής στο ΣτΕ. Διαμαρτυρίες ακούστηκαν και από μακεδονικές ενώσεις για την απόφαση περί Πρεσπών. Σε όλα τα παραπάνω, που δημιουργούν την εντύπωση ότι η Πρόεδρος ως δικαστής μεταξύ των ισχυρών και των πολιτών τασσόταν συνήθως -όχι πάντοτε- με τους πρώτους, έρχεται να προστεθεί μια νέα αποκάλυψη από τα τσακάλια του διαδικτύου: ότι εισηγήθηκε ως δικαστής του ΣτΕ το 2012 να εξαιρεθούν τα αιολικά πάρκα από τη συνταγματική απαγόρευση του άρθρου 117 του Συντάγματος περί αναδασωτέων περιοχών. Πρόκειται για την απόφαση 2499/12 που εξίσωσε το δάσος με την πράσινη ανάπτυξη των ανεμογεννητριών. Δεν αποφάσισε βεβαίως μόνη της, αλλά όλοι ξέρουμε τον βαρύνοντα ρόλο εκάστου εισηγητή.
Αποφεύγω συνήθως να εκφέρω κρίση για δικαστική απόφαση, αν δεν την έχω μελετήσει.
Ωστόσο το σκεπτικό της, όπως το διάβασα στο διαδίκτυο, ελέγχεται, αν όχι από εμένα, σίγουρα από χιλιάδες πυροπλήκτους στην Εύβοια που έχουν φρικτές υποψίες για τα αίτια της φωτιάς και πάντως διαφωνίες μετά βεβαιότητος γι’ αυτό το μοντέλο παραγωγής ενέργειας που καταστρέφει το ελληνικό τοπίο. Ακόμη μια ψήφος της Προέδρου δίνει την εντύπωση στον κόσμο ότι μεταξύ των επενδυτών και των πολιτών επέλεγε με νομικά επιχειρήματα τους πρώτους. Λάθος; Σωστό; Οσο δεν απαντάται, αυτό επικρατεί. Και δυστυχώς, πέραν του προσώπου της Προέδρου, η δημοτικότητα της οποίας έχει κατρακυλήσει στα Τάρταρα -γι’ αυτό δεν δημοσιοποιείται-, φθείρεται στη συνείδηση των πολιτών και ο θεσμός του Προέδρου, η ίδια η δημοκρατία μας. Προ έτους, όπως όλοι θυμόμαστε, η Πρόεδρος πήγε στο μνημόσυνο των θυμάτων στο Μάτι.
Ερωτήματα
Φέτος, άραγε, μπορεί να πάει με την ίδια άνεση στη βόρεια Εύβοια υπό το φως των αποκαλύψεών της για τη δικανική της πεποίθηση; Μπορεί να πάει στην Ηλεία; Και εκεί γίνεται μεγάλη επένδυση. Ή μήπως δεν μπορεί; Φοβούμεθα πως ο χρόνος δεν λειτουργεί εποικοδομητικά για την κυρία Πρόεδρο. Ούτε για τον θεσμό. Το πλήγμα σε ενάμιση χρόνο θητείας είναι τεράστιο. Θα χρειαστεί να καταβάλει υπερπροσπάθεια η Πρόεδρος για να φθάσει στον τερματισμό της θητείας της το 2025. Της ευχόμαστε να «γυρίσει» το εναντίον της κλίμα. Οχι για το καλό της μόνον αλλά για το καλό του θεσμού και του πολιτεύματος στην παρούσα μορφή του, την προεδρευομένη. Με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα κινδυνεύουν να γίνουν αμφότεροι συντρίμμια! Ειλικρινώς δεν χαιρόμαστε γι’ αυτό.
