Για να μην ξεχνιόμαστε… Ήταν σαν σήμερα… 18 Ιανουαρίου. Του σωτηρίου έτους 1996… Τότε που η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, επέλεγε με μόλις 11 ψήφους διαφορά (86-75) τον Κώστα Σημίτη έναντι του Άκη Τσοχατζόπουλου, για διάδοχο του Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία.
Σήμερα λοιπόν, δεν ξεχνάμε την επέτειο έναρξης της (κανονικής) λεηλασίας της Ελλάδας. Γιατί, μπορεί να ζήσαμε ένα πλιάτσικο χωρίς ιστορικό προηγούμενο, την πρώτη οκταετία του ΠΑΣΟΚ, για αυτό που πέρασε η χώρα ωστόσο στα χρόνια του Σημίτη, δεν θα βρεθεί ποτέ στο μέλλον ιστορικό ισοδύναμο.
Ήταν η οκταετία των απευθείας αναθέσεων. Των πολλών εκατομμυρίων ευρώ που χάθηκαν σε δημόσια έργα, σε… τυχερά, σε δουλειές εκείνης της αλησμόνητης παρέας, μέλη της οποίας έχουν επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας ως τα λεγόμενα “ορφανά του Σημίτη”.
Ήταν η περίοδος της λεηλασίας των αποταμιεύσεων των Ελλήνων, με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Η περίοδος του πλιάτσικου στη σκιά της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η περίοδος κάθε μεγάλου σκανδάλου, που μέχρι και σήμερα αποτελεί αντικείμενο συζήτησης στα καφενεία… της Αμερικής, της Γερμανίας, και κάθε χώρας οι μεγάλες εταιρείες των οποίων μοίρασαν μίζες σε Έλληνες πολιτικούς με κυβερνητικό δικαίωμα υπογραφής.
Ήταν η περίοδος της πιο βίαιης αναδιανομής πλούτου. Από τους μη έχοντες ή τους… ελάχιστα έχοντες, σε μια κλειστή, ελιτίστικη κάστα. Ένα κλειστό κλαμπ προνομιούχων, που μέχρι και σήμερα… μνημονεύει την πρωθυπουργία Σημίτη, Τότε που γίνονταν δουλειές. Μεγάλες δουλειές. Τότε που χτίστηκαν καριέρες, και τακτοποιήθηκαν οικονομικά γενιές των ίδιων οικογενειών. Εκείνης της μεγάλης και μοιραίας παρέας, υβρίδια ή σαπρόφυτα της οποίας ταλαιπωρούν μέχρι και σήμερα τον δημόσιο βίο.
Ήταν η περίοδος της ένταξης στην ευρωζώνη με τα “πειραγμένα” στοιχεία. Με το swap της “Goldman Sachs”. Με τη “στρογγυλοποίηση” τιμών στη ζώνη του ευρώ, που άνοιξε το δρόμο για τη φτωχοποίηση των Ελλήνων.
Ήταν η περίοδος των σκανδάλων. Των μεγάλων σκανδάλων. Από την πολιτική, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στις τέχνες και τα γράμματα. Στην οικονομία. Στα Πανεπιστήμια. Η περίοδος της μεγάλης και ιστορικής ντροπής, που άνοιξε την πόρτα για τη χρεοκοπία. Για την οποία, όσοι… πήγαν ταμείο την οκταετία Σημίτη, προσπαθούν ακόμη να κατηγορήσουν την περίοδο Καραμανλή.
Γιατί, είναι πολύ… λογικό να σκεφτεί κανείς, ότι η χώρα χρεοκόπησε από τον πολλαπλασιασμό των συμβασιούχων του δημοσίου, και όχι από τους πλαστούς, υπερδιογκωμένους προϋπολογισμούς των ετών της λεηλασίας, τότε που κρύβονταν δαπάνες, για να μεταφερθούν στις επόμενες γενιές. Λίγη ντροπή, δεν βλάπτει.
Ήταν η εποχή που κάποιοι μας τάησαν σανό. Πολύ σανό. Περισσότερο σανό από το “λεφτά υπάρχουν” του Γιώργου. Περισσότερο σανό από τη διακυβέρνηση Τσίπρα.
Η οκταετία Σημίτη ήταν ο “χρυσός αιώνας” της διαπλοκής. Και ξεκίνησε, σαν σήμερα, στις 18 Ιανουαρίου του 1996. Τότε που, 11… γενναίοι ψήφισαν σωστά. Ψήφισαν τον καταλληλότερο. Για να παραχωρήσει το μέλλον της χώρας στη διαπλοκή, με τη λατρεμένη πρακτική των… απευθείας αναθέσεων.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
