Η Έφη που έχασε τον κόσμο τον οποίο της είχαν υποσχεθεί. Η μετάλλαξη της Έφης Αχτσιόγλου από μια μετριοπαθή πολιτικό σε… πικραμένη “βουλεύτρια”, που επιδίδεται σε “δολοφονία χαρακτήρα”. Του δικού της χαρακτήρα.
Το βράδυ των εκλογών της βαριάς ήττας από τον Στέφανο Κασσελάκη, “ξέχασε” τους Έλληνες που σκοτώθηκαν στη Λιβύη, και μίλησε ειρωνικά και απαξιωτικά για τα “θολά νερά” της πολιτικής πρότασης του συνυποψηφίου της.
Μερικές ημέρες μετά, γύρισε βίντεο που εξέπεμπε ηττοπάθεια και ανασφάλεια, μέσα από το γραφείο του σπιτιού της, επιχειρώντας να πείσει ότι… δεν υπονόμευσε τον Αλέξη Τσίπρα όλα τα προηγούμενα χρόνια, την ώρα που ο συνυποψήφιός της βρισκόταν στο πλευρό των πλημμυροπαθών της Καρδίτσας.
Και την Πέμπτη, μερικά εικοσιετράωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες, έχασε και πάλι την ψυχραιμία της, μετά την ενωτική απάντηση που της έδωσε ο Στέφανος Κασσελάκης, στην προτροπή της να καταδικάσει όσους την κατηγορούν ως υπονομευτή της ηγεσίας Τσίπρα, και κατηγόρησε τον συνυποψήφιό της ότι την ανέφερε με το μικρό όνομά της, μειωτικά, επειδή είναι… γυναίκα.
Ο Κωσταντίνος Καβάφης τα έγραψε όλα (και για την Έφη Αχτσιόγλου), στο ποίημα του “Όσο μπορείς”…
“Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς. Μην την εξευτελίζεις”…
Του Νίκου Φυλάγγελου
