Γράφει η Κατερίνα Γαλανού
Είναι αντικείμενο διδακτορικής διατριβής ο τρόπος με τον οποίο ο πολιτικός χώρος του ΣΥΡΙΖΑ καλύπτει όλα τα στραβοπατήματα και τα ανομήματα των στελεχών του, σπεύδει να αποδιώξει κάθε σκιά από πάνω τους, να τα απαλλάξει από κάθε ηθική η πολιτική υποχρέωση να δώσουν απαντήσεις. Τις απαντήσεις μετά παραιτήσεων, αυτές, που οι ίδιοι απαιτούν από τους πολιτικούς αντιπάλους τους, όταν αντίστοιχα ζητήματα έρχονται στο φως.
Οποιοσδήποτε ανήκει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, στον περίγυρο της Κουμουνδούρου ή δηλώνει φίλος του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται προστατευμένος δια βίου. Επιλήψιμη συμπεριφορά, παρανομία ή και αμετάκλητη καταδίκη, όπως είχαμε στην περίπτωση του κ. Νίκου Παππά, όλα βρίσκονται στην ίδια κλίματα και δεν επιφέρουν κανενός είδους συνέπεια. Ούτε αυτί ιδρώνει, ούτε κεφάλι χαμηλώνει. Το αντίθετο.
Υψώνουν όλοι μαζί φωνή ότι τους δολοφονούν τους χαρακτήρες, τους πληγώνουν τα παιδιά, τους κυνηγάνε τα συμφέροντα και οι διαπλοκές. Μόνο αυτοί έχουν χαρακτήρες και παιδιά. Οι υπόλοιποι όλοι είναι για διαπόμπευση. Υπερασπίζονται συλλογικά τα κρίματά τους, περισσότερο από όσο έχουν υπερασπιστεί ποτέ τα όποια καλά έκαναν.
Όντως δεν είναι το δάνειο, η βίλα και οι επιστρεπτέες προκαταβολές του κ. Γιάννη Ραγκούση το μείζον πρόβλημα, ούτε της χώρας, ούτε της περιόδου που διανύουμε. Στη μεγάλη εικόνα το πρόβλημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το υπόδειγμά του και το παράδειγμά του. Ως πολιτικό σύνολο, ως αξιωματική αντιπολίτευση, ως υποψήφια κυβέρνηση. Το όλοι – καλοί και κακοί και άσχημοι – χωράνε, δεν είναι σύνθημα ανάγκης για ψηφαλάκια και συσπείρωση μπροστά στην επερχόμενη ήττα.
Είναι η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Και η περίπτωση του υποψήφιου βουλευτή Μιθριδάτη δεν είναι η πιο κραυγαλέα στο κόμμα με τις περιστρεφόμενες πόρτες από όπου κανείς δεν εξέρχεται και όπου, ο Παύλος Πολάκης αποτελεί το αξιακό μέτρο, με το οποίο καλείται κάποιος να συγκριθεί προκειμένου να επιλεγεί για το ψηφοδέλτιο.
Είναι ενδεικτική της ελαστικότητας των αρχών τους και των πιστεύω τους. Του υποψηφίου του ιδίου αλλά και του προέδρου που τον διάλεξε. Όσο για την ακραία υποτίμηση και αγοραία προσβολή της γυναικείας φύσης, αυτά δικαιολογούνται ως μέρος της τέχνης του «καλλιτέχνη»!
Οι συντρόφισσες του τμήματος Φεμινιστικής Πολιτικής και Φύλου του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκονται σε ηθικό κώμα χρόνια τώρα. Όταν ο πρέσβης της Βενεζουέλας παρενοχλούσε σεξουαλικά εργαζόμενες στην πρεσβεία και δεν κουνήθηκε φύλλο, ποια ακριβώς αντίδραση περιμένατε στις άθλιες μάτσο στερεοτυπίλες του υποψήφιου βουλευτή; Λαού θέλοντος, ο κ. Μ. Χατζηχατζόγλου – εάν ανέβει ποτέ στο Βήμα της Βουλής έτσι θα τον προσφωνήσει ο πρόεδρος – θα διαβεί τη μεγάλη πόρτα της Βουλής για να σταθεί δίπλα στις βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ που πιστεύουν και δηλώνουν ότι ο νυν πρωθυπουργός δεν μπορεί να ασκήσει πολιτικές ισότητας.
