Του Νίκου Φυλάγγελου
Στον Μάριο Ντράγκι χρωστάμε εν πολλοίς… την ύπαρξή μας. Τη μαύρη περίοδο των Μνημονίων, τότε που η Ελλάδα βρέθηκε πολύ κοντά στην καταστροφή, μετά την υπογραφή δια χειρός του τελευταίου των Παπανδρέου, ο Ιταλός κεντρικός τραπεζίτης, με την ιδιότητα του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πλέον… έπαιξε άμυνα για εμάς.
Σε κρίσιμες στιγμές της εποχής των Μνημονίων, ο Μάριο Ντράγκι λειτούργησε ως Ευρωπαίος και φιλέλληνας. Θα άξιζε ακόμη και μια… οδό στην Αθήνα, στο όνομά του, για την αντίσταση στους πιο ακραίους από τους τιμωρητικούς Γερμανούς.
Αυτά… τότε. Σήμερα, ο Μάριο Ντράγκι, ως διορισμένος πρωθυπουργός της Ιταλίας, υποκύπτει στον πειρασμό της… απουσίας κατανόησης των πραγματικών αναγκών των… πραγματικών ανθρώπων. Δηλαδή της κοινωνίας, Με αφετηρία τη διαχείριση της πανδημίας του κορονοϊού, και τις “υποχρεωτικότητες” προς μια κοινωνίας με έντονο ψυχισμό και φορτίσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ακραία Δεξιά του Ματέο Σαλβίνι και άλλα αντίστοιχα μορφώματα καλπάζουν στις δημοσκοπήσεις. Ένας διορισμένος τεχνοκράτης βρίσκεται σε φυσική απόσταση από την κατανόηση της κοινωνικής συγκυρίας. Ο Μάριο Ντράγκι έπεσε στην παγίδα. Και μαζί του η Ιταλία…
