Της Ειρήνης-Θεοδώρας Πιθακάκη
Φοιτήτρια ψυχολογίας.
Bachelor στην εργοθεραπεία, QMU με εκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή.
Η εργοθεραπεία ανήκει στις επιστήμες υγείας και κοινωνικής φροντίδας και έχει ως στόχο να προσφέρει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να εκτελούν και να συμμετέχουν σε δραστηριότητες που χρειάζονται, επιθυμούν ή πρέπει να κάνουν στην καθημερινή τους ζωή.
Στις μέρες μας η Εργοθεραπεία γίνεται ολοένα πιο γνωστή και αρκετοί γονείς είναι πιθανό να απευθυνθούν για εργοθεραπευτική βοήθεια. Ωστόσο, ενδεχομένως τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί μπορεί να καθυστερήσουν να παρατηρήσουν τις κινητικές δυσκολίες που εμφανίζει το εκάστοτε παιδί σε αντίθεση με τον λόγο και την ομιλία όπου οι ελλείψεις γίνονται πιο εύκολα αντιληπτές. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχουν σημάδια τα οποία οδηγούν στην ανάγκη για εργοθεραπευτική παρέμβαση. Η απουσία ανάπτυξης δεξιοτήτων αδρής και λεπτής κινητικότητας, η υπερκινητικότητα και η διάσπαση προσοχής αποτελούν τα σημαντικότερα συμπτώματα για πρώιμη παρέμβαση.
Παρακάτω θα αναφερθούν ορισμένα σημάδια, που ίσως φανερώνουν ότι το παιδί είναι πιθανό να χρήζει εργοθεραπευτικής παρέμβασης:
- Απουσία ισορροπίας και δυσκολία διατήρησης σωστής θέσης σώματος στην καρέκλα. Συγκεκριμένα, όταν κάθεται σε κύκλο με άλλα παιδιά παρατηρείται να ξαπλώνει ή να ρολάρει.
- Συχνά χτυπά πάνω σε αντικείμενα ή ακόμα και σε ανθρώπους, είτε επίτηδες είτε κατά λάθος.
- Δυσκολεύεται να ακολουθήσει το πρόγραμμα δραστηριοτήτων στο σχολείο με αποτέλεσμα να χάνεται, π.χ. στέκεται παρατηρητής και δεν μπορεί να ενταχθεί σε κύκλο ή να ακολουθήσει την σειρά που αποτελείται από τα υπόλοιπα παιδιά.
- Αποφεύγει τη στενή επαφή (άγγιγμα).
- Έχει έντονη αναζήτηση αισθητηριακών ερεθισμάτων ή το αντίθετο, αποφεύγει έντονα να πιάνει υφές, ενοχλείται από έντονους θορύβους καθώς και δυσκολεύεται στην εισροή τροφών ή άλλων αντικειμένων στην στοματική κοιλότητα (π.χ. οδοντόβουρτσα)
- Προτίμηση μοναχικού παιχνιδιού έναντι του συμβολικού με αποτέλεσμα να μην αλληλοεπιδρά είτε με συνομήλικούς είτε με ενήλικους.
- Εμμονές με συγκεκριμένα αντικείμενα ή/και σε συγκεκριμένους τύπους παιχνιδιών.
- Εμφάνιση ξαφνικών εντάσεων λόγω αποδιοργάνωσης της καθημερινής του ρουτίνας.
- Δεν έχει κατακτήσει απλές δεξιότητες λεπτής κινητικότητας. Λόγου χάρη δεν είναι σε θέση να πιάσει λειτουργικά τον μαρκαδόρο ή το μολύβι, να τραβήξει γραμμές, να αναγνωρίζει ή να αντιγράφει απλά σχήματα (κύκλος, τρίγωνο, τετράγωνο) και στο κράτημα του ψαλιδιού.
- Εμφανίζει μεγαλύτερη δυσκολία από τους υπόλοιπους συνομηλίκους του στον τομέα της αυτοεξυπηρέτησης, όπως δεν είναι σε θέση να βγάζει και να βάζει το μπουφάν του, να βγάλει και να βάλει τα παπούτσια και τέλος να κουμπώνει κάποιο κουμπί ή φερμουάρ.
- Δυσκολία χωρικού προσανατολισμού και ανίχνευσης πραγμάτων στην αίθουσα.
- Δυσκολία οργάνωσης στο σχολείο όπως το να βγάζει μόνος του τα πράγματα του από την τσάντα, να κρατάει οργανωμένο τον χώρο του (ράφι , ντουλάπι ή θρανίο) , να γράφει στο τετράδιο εργασιών και να κάνει εγκαίρως τις εργασίες του.
- Παρουσιάζει χαμηλή αίσθηση κινδύνου και συχνά εμπλέκεται σε επικίνδυνες καταστάσεις καθώς υπάρχει απουσία αντίληψης της ασφάλειάς του ή των γύρω του.
- Δυσκολία κατασκευής απλών παζλ και τοποθέτησης ενσφυνωμάτων.
- Δεν ακολουθεί απλές και σύνθετες εντολές.
Η παρατήρηση των παραπάνω δυσκολιών στην καθημερινή ή σχολική ζωή του παιδιού αποτελεί παραπομπή εργοθεραπευτικής αξιολόγησης.
Πηγή: https://wfot.org/resources/definitions-of-occupational-therapy-from-member-organisations
