Στο όνομα των ιδεών του Διαφωτισμού και της βάρβαρης κακοποίησής τους, έχουν συντελεστεί ανατροφοδοτούμενες ρωγμές στον συνεκτικό ιστό των κοινωνιών, και την αρμονική συμβίωσή τους προς ένα κοινό μέλλον.
Η ανορθογραφία της woke κουλτούρας που… φορέθηκε ως αυτοάνοσο στις δυτικές κοινωνίες τα τελευταία χρόνια, επιδείνωσε τις συνθήκες εσωτερικής ισορροπίας των κοινωνιών. Στο όνομα μιας δήθεν ταυτοτικής αδιάθεσης, προωθήθηκε η βαρβαρότητα της άποψης ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ό, τι θέλει, στο όνομα του σεβασμού του σχετικού ατομικού δικαιώματός του. Και υπονομεύτηκε ακραία και με υστερικό φανατισμό η συνοχή των κοινωνιών.
Ο πυρήνας του αξιακούς κώδικα του Διαφωτισμού ωστόσο, εδράζεται στην ελεύθερη και ανεμπόδιστη επιλογή κάθε ενεργού μέλους μιας κοινωνίας, να διανύσει το διάστημα που του αναλογεί, παραμερίζοντας το “εγώ”, ώστε να υπηρετηθεί αρμονικά το “εμείς”. Για το κοινό καλό. Την κοινή πρόοδο.
Οι εισοδηματίες της woke κουλτούρας, έγιναν εισοδηματίες της δήθεν συμπερίληψης και του δήθεν δικαιωματισμού. Κατέληξαν τελικά να υπερασπίζονται και να υπηρετούν ένα μόνο δικαίωμα. Τον προσωπικό τυχοδιωκτισμό τους. Την προσωπική ευζωία τους. Με την ανέλιξη στον δημόσιο βίο και τον… προσπορισμό εισοδημάτων που τη συνοδεύει.
Ένας φαύλος κύκλος παρακμής. Που μοιάζει ήδη να επιστρέφει στο περιθώριο.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
