Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Ήταν κάποτε ένα διαφορετικό κόμμα. Μια μεγάλη παράταξη αρχών, αξιών και ιδεών. Το κόμμα που ιστορικά συνδέθηκε με τον Αβραάμ Λίνκολν, τη νίκη στον Αμερικανικό Εμφύλιο και την κατάργηση της δουλειάς. Το κόμμα που, πριν από μερικές δεκαετίες, υπό την ηγεσία του Ρόναλντ Ρίγκαν, πρωταγωνίστησε στο να ολοκληρωθεί ο Ψυχρός Πόλεμος με την εμβληματική νίκη της Δύσης και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Αυτό το κόμμα λειτουργούσε επί δεκαετίες ως αντίβαρο στην παραδοσιακή τακτική των Δημοκρατικών να επενδύουν περισσότερο σε χαρισματικούς, φωτογενείς πολιτικούς, παρά σε ραχοκοκκαλιά ιδεών. Από τους αδελφούς Κένεντι, στον Μπιλ Κλίντον, στον Μπαράκ Ομπάμα.
Αυτό το κόμμα… δεν υπάρχει πλέον. Το Συνέδριο Πολιτικής Δράσης των Ρεπουμπλικανών στη Φλόριντα, επιβεβαίωσε την παράδοση του κόμματος στον τραμπισμό. Η ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ, στον επίλογο των εργασιών του Συνεδρίου, επιβεβαίωσε απλώς το συμπέρασμα που είχε εξαχθεί από τις παθιασμένες ομιλίες άλλων σημαντικών στελεχών.
Η μετριοπαθής και παραδοσιακή πτέρυγα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος αναγκάστηκε να παραμερίσει. Το σκηνικό αποθέωσης του Ντόναλντ Τραμπ θύμιζε… τη στέψη του αυτοκράτορα. Είτε ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ αποφασίσει να διεκδικήσει τη ρεβάνς το 2024, είτε όχι, οι Ρεπουμπλικανοί είναι πλέον ένα κόμμα παραδομένο στον τραμπισμό.
