Ένα Τείχος και η… Πτώση του. Όπως τότε, την 9η Νοεμβρίου του 1989, όταν η Πτώση του Τείχους του Βερολίνου σηματοδότησε την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, την επικράτηση της συλλογικής Δύσης στην αέναη αντιπαράθεση με το Σιδηρούν Παραπέτασμα, και την ιστορική ευκαιρία να μπολιαστούν με τις φιλελεύθερες ιδέες του δυτικού κόσμου, κοινωνίες περίκλειστες και απομονωμένες.
Σήμερα, ένα άλλο Τείχος, Γαλάζιο, από τα χρώματα του Δημοκρατικού Κόμματος, έρχεται να γράψει την Ιστορία του μέλλοντος. Με φόντο τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, και την μέχρι πρότινος αδιανόητη προοπτική επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο.
Το “Γαλάζιο Τείχος” είναι οι 18 Πολιτείες που ψήφισαν με συνέπεια τους υποψηφίους των Δημοκρατικών σε όλες τις προεδρικές εκλογές, από το 1992 μέχρι και το 2020, με τη σοκαριστική εξαίρεση του 2016, όταν η… μερική Πτώση εκείνου του Τείχους επέτρεψε στον Ντόναλντ Τραμπ να διαμορφώσει προεδρική πλειοψηφία στο Κολλέγιο των Εκλεκτόρων, παρά την ευρεία ήττα του από τη Χίλαρι Κλίντον στη λαϊκή ψήφο.
Από τις 18 Πολιτείες, εκείνες τις οποίες έχουν “λοκάρει” οι πολιτικοί αναλυτές στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, είναι τρεις. Η Πενσιλβάνια, το Μίσιγκαν και το Ουισκόνσιν. Και στις τρεις επικράτησε οριακά ο Ντόναλντ Τραμπ το 2016, για να τις ανακτήσει, επίσης οριακά ο Τζο Μπάιντεν το 2020.
Οι δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος δίνουν στον Ντόναλντ Τραμπ σταθερό προβάδισμα στο Μίσιγκαν και το Ουισκόνσιν, με διαφορά άνω του 3%, και την Πενσιλβάνια να παίζεται, με το προβάδισμα να εναλλάσσεται ανάμεσα στους δυο διεκδικητές της Προεδρίας.
Η ρωγμή στο “Γαλάζιο Τείχος” μοιάζει δεδομένη. Αν οδηγήσει και στην Πτώση του, ξέρουμε ήδη ότι ο Τζο Μπάιντεν θα καταγραφεί από την Ιστορία ως Πρόεδρος… μιας θητείας.
Του Μάνου Οικονομίδη
