Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η πολιτική ασκείται δια του λόγου – πριν γίνει πράξη. Είναι διατύπωση ιδεών και αποστολή μηνυμάτων. Με μια λέξη: επικοινωνία. Άλλως δεν υπάρχει.
Η σειρά δεν αλλάζει: πρώτα η πολιτική και μετά η επικοινωνία. Η επικοινωνιακή διάσταση της πολιτικής είναι συστατικό στοιχείο της. Ιδιότητα του συνόλου της και την ακολουθεί αδιάκοπα.
Από αυτή την άποψη η επικοινωνία περιέχεται στην πολιτική. Αυτό καθιστά καταλύτη την προσωποποίηση του πολιτικού φορτίου δια της επικοινωνιακής τεχνικής.
Οτιδήποτε εκτίθεται στον δημόσιο χώρο περιέχει την επικοινωνία του. Ιδίως τα πρόσωπα. Ακόμη περισσότερο όταν απευθύνονται στο εκλογικό σώμα, ως αγγελιαφόροι όσων εκπροσωπεί ένα κόμμα.
Εκτός από τη μεταφορά πολιτικών θέσεων, η ταυτότητα της δημόσιας παρουσίας τους, αναδύει τη βούληση του κόμματος να μετακινήσει τα πράγματα από το ένα σημείο στο άλλο.
Στο κοινοβουλευτικό πλαίσιο της Δημοκρατίας, αυτό εξελίσσεται ως αέναη αναμέτρηση με άλλους, που κάνουν το ίδιο στο πολιτικό στερέωμα.
Από τότε που υπάρχει η πολιτική, αναπτύσσεται με τον ανταγωνισμό. Είναι αναμέτρηση με κάποιους που έχουν τις δικές τους ιδέες, τις δικές τους επιδιώξεις, τη δική τους απήχηση.
Είναι μια σύγκρουση. Υπάρχουν σύμμαχοι και εχθροί, χαρακώματα και μέτωπα. Κερδισμένες και χαμένες μάχες. Πρόσωπα που εκπέμπουν γοητεία ή προκαλούν αποστροφή.
Η γοητεία στην επικοινωνία δεν είναι όπως στα σινερομάτζα – υπόθεση ελκυστικής εμφάνισης. Είναι σύνθετη έννοια και περιέχει περισσότερα από τη φυσική παρουσία.
Ο επικοινωνιακός εκπρόσωπος είναι πολιτικός εκπρόσωπος. Η παρουσία του προκαλεί επικοινωνιακά κύματα που μεταφέρουν την πολιτική αντίληψη που υπηρετεί.
Η προσωποποίηση της πολιτικής ενός κόμματος είναι νόμισμα με δυο όψεις: από τη μια πλευρά έχει τη μορφή του επικεφαλής του και από την άλλη του εκπροσώπου του.
Ό,τι είναι για τον αρχηγό του κόμματος στη Βουλή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, είναι στο πόντιουμ της ενημέρωσης ο «πορτ- παρόλ».
Η δημόσια παρουσία του παράγει την επικοινωνία του και δεν παράγεται από αυτή. Ο λόγος, το πνεύμα, η αισθητική, η φωτογένεια, η κουλτούρα, διασταυρώνονται με το κύρος, την πειστικότητα, τα επιχειρήματα και παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα.
Θετικό ή αρνητικό – και σε σύγκριση με τον «ανταγωνισμό» στην πολιτική αγορά.
Εκτός από το αδιάκοπο πινγκ-πονγκ με τον άγριο κόσμο των ΜΜΕ, ο εκπρόσωπος Τύπου σηματοδοτεί το περιεχόμενο κάθε κομματικού σύμπαντος:
– Αντιλήψεις, κατανόηση της συγκυρίας, προσανατολισμοί, ύφος και ήθος, επάρκεια, επαγγελματισμό και κυρίως τη γεωμετρία του κόμματος στη σχέση του με την κοινωνία.
Είναι παράθυρο που φέρνει φως στο, ενίοτε θαμπό, δωμάτιο της κομματικής περιχαράκωσης -και γι΄ αυτό πρέπει να είναι μονίμως ανοιχτό.
Η γοητεία στην επιλογή της Πόπης Τσαπανιδου ως εκπροσώπου Τύπου, είναι η πρώτη μεγάλη έξοδος του Αλέξη Τσίπρα από τα κομματικά τείχη του κομματικού ΣΥΡΙΖΑ.
