Η «χρησιμότητα» Ερντογάν… σβήνει τον παραβατικό ρόλο της Άγκυρας
Ας ξεχάσουμε για λίγο τις ενσωματωμένες φωνές εντός χώρας, που τα τελευταία χρόνια… απήγγειλαν το ποίημα περί της δήθεν απομόνωσης του Ταγίπ Ερντογάν και τον παραμερισμό της Τουρκίας.
Και ας αντικρίσουμε με ψυχραιμία την άβολη πραγματικότητα που διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας, ώστε να προσπαθήσουμε να τη διαχειριστούμε αποτελεσματικά.
Η Τουρκία του Ερντογάν εξελίσσεται στο… χαϊδεμένο παιδί της διεθνούς κοινότητας. Τα έχει καλά με όλους, ακόμη και αν οι τελευταίοι είναι αντίπαλοι, όσο χρειάζεται για να προωθεί τα στενά ιδιοτελή εθνικά συμφέροντά της.
Το ζήσαμε με την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, η… παράσταση επαναλήφθηκε με τον μεσολαβητικό ρόλο στην ουκρανική κρίση, και σήμερα… αλλάζει πίστα, με την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν να διεκδικεί την αποδοχή της από την Ευρώπη, από την… πίσω πόρτα.
Η πολλαπλή χρησιμότητα της Άγκυρας «σβήνει» τον μόνιμα παραβατικό ρόλο της Τουρκίας, που παραβιάζει διαρκώς τη διεθνή νομιμότητα. Η πολιτική γραφειοκρατία των Βρυξελλών, κατώτερη των περιστάσεων και με εγγενείς ατέλειες και υστερήσεις σε επίπεδο ποιότητας ηγεσίας και οράματος, κάθε άλλο παρά ενοχλείται.
Οι μεγάλες χώρες της κοινής ευρωπαϊκής πατρίδας μας άλλωστε, κάνουν… δουλειές με την Τουρκία εδώ και πολλά χρόνια. Τότε που στην Ελλάδα ακούγαμε ότι ο Ταγίπ Ερντογάν είναι… απομονωμένος.
Του Κυριάκου Βελισσάριου
