Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Από τη Φώφη Γεννηματά, στον Νίκο Ανδρουλάκη. Η σκυτάλη της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής έχει συγκεκριμένο πολιτικό βάρος και αποστολή. Να διορθώσει, για το πάλαι ποτέ κραταιό και πολιτικά κυρίαρχο ΠΑΣΟΚ, τη ζημιά που προκάλεσε η επιλογή της ηγεσίας Βενιζέλου για κυβερνητική ταύτιση με τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά, την περίοδο 2012-2015.
Εκείνη η πολιτικά αυτοκτονική επιλογή, οδήγησε το ΠΑΣΟΚ σε πολιτική διάλυση και εκλογική εξαφάνιση. Σχεδόν το σύνολο της κοινωνικής βάσης του μετακινήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, μια επιλογή συμβατή με τα παραδοσιακά αντιδεξιά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, και στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, με ποσοστό λίγο πάνω από το 4%, το κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, λίγο έλειψε να μείνει εκτός Βουλής.
Η αξιοπρεπής Φώφη Γεννηματά ξεκίνησε να διορθώνει τη ζημιά, το Κίνημα Αλλαγής άρχισε να “τσιμπάει”, και σήμερα ο Νίκος Ανδρουλάκης καλείται να κάνει το επόμενο βήμα. Σε μια δύσκολη συγκυρία, με πολύ πιο δύσκολη την τήρηση ισορροπιών. Γι’ αυτό και προκαλεί χαμόγελα η πίεση από συγκεκριμένα κέντρα και παράγοντες προς τον Νίκο Ανδρουλάκη να έρθει πιο κοντά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, να επαναλάβει δηλαδή την επιλογή Βενιζέλου που αποδείχτηκε καταστροφική.
Είναι προφανές ότι ένα τέτοιο φλερτ, δεν θα διευκόλυνε την επιστροφή παραδοσιακών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα έδιωχνε και άλλους. Κάτι που δημιουργεί ερωτήματα, για το πού αποσκοπούν οι… νονοί ενός τέτοιου φλερτ.
