Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Τον βλέπεις και… αναρωτιέσαι. Τι θέλει, πάλι, από τη ζωή μας ο Γιάννης Στουρνάρας; Ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας έχει αναπτύξει το τελευταίο διάστημα μια… περίεργη κινητικότητα, με παρεμβάσεις για το παρόν και το μέλλον του τόπου, για τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί και για τις εξελίξεις που έρχονται.
Ο Γιάννης Στουρνάρας έχει… παρελθόν. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος τον είχε προτρέψει κάποτε, σε… κλειστή σύναξη, να αποφασίσει αν θέλει να συνεχίσει να είναι “υπάλληλος” ή να αλλάξει επίπεδο, και να γίνει πρωθυπουργός. Το σχετικό περιστατικό είναι ενδεικτικό της μυθοπλασίας που συνοδεύει τον άλλοτε στενό συνεργάτη του Γιάννη Παπαντωνίου, μετέπειτα κεντρικό στέλεχος της εξουσίας Σημίτη, και… πολύ μετέπειτα “τσάρου” της ελληνικής οικονομίας, την εποχή της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων.
Στο πρόσωπο του Γιάννη Στουρνάρα… κοντοστεκόταν διαχρονικά η διαπλοκή στη χώρα. Το λεγόμενο “σύστημα”. Εκείνοι που επέβαλαν και ανέχτηκαν τον… καταλληλότερο Κώστα Σημίτη, επί εποχής του οποίου υλοποιήθηκε η μεγαλύτερη λεηλασία ευρωπαϊκής χώρας εν καιρώ ειρήνης και σε συνθήκες Δημοκρατίας, τις τελευταίες πολλές δεκαετίες.
Δύσκολα αντέχει η σκέψη τον πειρασμό να ερμηνεύσει την κινητικότητα Στουρνάρα ως… υποθήκη για το εγγύς μέλλον, με φόντο την πιθανή ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού, και τον κατακερματισμό των κομματικών αφηγημάτων.
Από… σβέρκο ψωνίζουν, βέβαια, όσοι ζουν στην ασυγχώρητη πλάνη ότι η ελληνική κοινωνία θα ανεχθεί… Στουρνάρες, στο εθνικό μέλλον.
