Πηγή: εφημερίδα One Voice
Το μεθοδολογικό εργαλείο των δημοσκοπήσεων, αξιοποιείται στον δυτικό κόσμο, ως μια χρηστική απεικόνιση των τάσεων της κοινωνίας. Προκειμένου οι πολιτικές αλλά και κάθε άλλου είδους ηγεσίες να αντιλαμβάνονται εγκαίρως τι συμβαίνει γύρω τους, ώστε να εναρμονίσουν τους σχεδιασμούς και τις πρωτοβουλίες τους με τις εκάστοτε προτεραιότητες της κοινωνίας την οποία διεκδικούν να εκφράσουν.
Η χώρα μας, εξελίχτηκε και στον τομέα αυτόν, ως σκανδαλιστικά μελαγχολικό οξύμωρο για τον δυτικό πολιτισμό. Επί πολλές δεκαετίες, και πολύ περισσότερο την τελευταία δεκαπενταετία, των διαρκών και ανατροφοδοτούμενων κρίσεων, με επίκεντρο την εθνική καταστροφή των Μνημονίων, οι δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα δεν καταγράφουν τάσεις. Τις διαμορφώνουν. Παρουσιάζοντας σε μια κοινωνία η οποία δεν ασχολείται και δεν εμβαθύνει, εικόνες παραποίησης της πραγματικότητας. Με αποτέλεσμα να επηρεάζεται καταλυτικά η ορθή ανάγνωση της πραγματικότητας.
Στην εκκίνηση του αιώνα, τότε που ο Κώστας Σημίτης συνέθεσε γύρω του έναν ιστό διαφθοράς και διαπλοκής που γέννησε και πρωταγωνίστησε σε υπερτροφικά σκάνδαλα, οι δημοσκόποι ανακάλυψαν το εύρημα του «καταλληλότερου» πρωθυπουργού, για να μην.. στενοχωριέται ο τότε ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου από τη χαμηλή δημοφιλία του έναντι του Κώστα Καραμανλή. Σήμερα, το αντίστοιχο εύρημα αφορά την «εκτίμηση πρόθεση ψήφου». Που επίσης… δεν υπάρχει πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο.
Η αυθαίρετη ερμηνεία των προθέσεων της κοινωνίας
Οι λίγοι δημοσκόποι που διατηρούν τη σοβαρότητα και την αξιοπρέπειά τους, γελούν με νόημα και μάλλον μελαγχολικά, για τη συνήθεια να παρουσιάζονται δημοσκοπικές έρευνες με… διπολισμό. Αντί να σταματούν και να εμβαθύνουν την ανάλυσή τους στο πραγματικό μέγεθος της πρόθεσης ψήφου, προσθέτουν την… ανορθογραφία της «εκτίμησης πρόθεσης ψήφου».
Επί της ουσίας λοιπόν, ερμηνεύουν αυθαίρετα τις προθέσεις της κοινωνίας, με μεθοδολογικά εργαλεία και προσέγγιση τουλάχιστον… σκανδαλιστικά ως προς την ορθότητα και τη συγγένειά τους με την αλήθεια και την κοινή λογική. Ενώ μάλιστα οι πολίτες έχουν μόλις απαντήσει την ερώτησή τους για το ποιό κόμμα θα ψήφιζαν αν οι εκλογές διενεργούνταν την επόμενη Κυριακή. Απαντήσεις που μάλλον… δεν αρέσουν στους εντολείς των δημοσκοπήσεων, και έτσι… παραμορφώνονται.
Η κοινωνία φυσικά αντιδρά, με τον δικό της τρόπο. Απαξιώνει, χλευάζει, αποστασιοποιείται. Ούτε αυτή όμως είναι λύση. Αντιθέτως, επιδεινώνει και πολλαπλασιάζει τη φθορά. Και την παρακμή που συνοδεύει.
Το… τρολάρισμα των πολιτών
Ένα αντικειμενικό πρόβλημα που έχουν κληθεί να αντιμετωπίσουν οι δημοσκόποι την τελευταία δεκαπενταετία, με… παταγώδη αποτυχία, έχει να κάνει με την προδιάθεση των πολιτών να τους… τρολάρουν.
Ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας, αποδίδοντας στις δημοσκοπήσεις ευθύνη για τη συνολική στρέβλωση που χαρακτηρίζει την εθνική καθημερινότητα, από τις εκλογές του «λεφτά υπάρχουν», που κέρδισε ο Γιώργος Παπανδρέου το 2009 και μετά, απαντά συνειδητά… παραποιημένα, όταν στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ακούει τη φωνή κάποιου ερευνητή δημοσκοπικής εταιρείας.
Η συμπεριφορά… τρολαρίσματος, ως άσκηση… επαναστατικής γυμναστικής, απαντάται συχνά και σε αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μόνο που εκεί οι εταιρείες δημοσκοπήσεων βρήκαν τρόπους να παραμερίζουν τη θολούρα, και έτσι να διατηρούν ίχνη αξιοπιστίας στα ευρήματα των μετρήσεών τους.
Στη χώρα μας, κάτι τέτοιο δεν έχει καταστεί εφικτό. Ελεγκτικός μηχανισμός δεν υπάρχει, ούτε… πιστοποιητικά αξιοπιστίας και ποιότητας για τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων και τη συνέπεια τους σε βάθος χρόνου.
Ακόμη μια απόδειξη των διαστάσεων παρακμής που έχε προσλάβει η πολυεπίπεδη φθορά του δημοσίου βίου όλα αυτά τα χρόνια.
Γεωργία Αδειλίνη
Έχετε μήνυμα
Η Δικαιοσύνη… βλέπει; Ακούει;
Ένα συγκριτικό πλεονέκτημα του δυτικού πολιτισμού, αφορά στη διάκριση της εξουσιών. Στη δυνατότητα της Δημοκρατίας να πορεύεται και να ενεργεί αυτόνομα και ανεξάρτητα, να παρεμβαίνει για να διορθώνει τις ρωγμές που υφίσταται το σώμα της Δημοκρατίας, να στέκεται με αυταπάρνηση στο πλευρό των περισσότερο αδύνατων, των μη προνομιούχων, εκείνων που αισθάνονται, και πολλές φορές είναι αποκλεισμένοι από το σύστημα.
Στην Ελλάδα, η… κακοφωνία των δημοσκοπήσεων και η ρωγμή που προκαλούν στο σώμα της Δημοκρατίας, περνούν… απαρατήρητες από τη Δικαιοσύνη. Και το ερώτημα αφορά την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Γεωργία Αδειλίνη.
Βλέπετε τι συμβαίνει εκεί έξω; Ακούτε; Καταλαβαίνετε τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία; Υπάρχει εσωτερική συνείδηση της ευθύνης και της ηθικής και θεσμικής υποχρέωσης της Δικαιοσύνης να προασπίσει τη Δημοκρατία και την ανεμπόδιστη διαδρομή της χώρας προς το μέλλον;
