Του Νίκου Φυλάγγελου
Εκεί που λες… δεν έχει παρακάτω, η “παιδική χαρά” των Βρυξελλών σε διαψεύδει. Και σου επιβεβαιώνει πόσο ξενερωμένος πρέπει να αισθάνεσαι για το σημερινό κατάντημα της κοινής ευρωπαϊκής οικογένειας. Τον ξεπεσμό της “Μεγάλης Ιδέας” των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε άθροισμα… ανικάνων ηγετών, χωρίς όραμα για το μέλλον, και με συρρικνωμένη αντίληψη της πραγματικότητας και των καινούριων αναγκών των ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Οι χειρισμοί στο μέτωπο της ουκρανικής κρίσης, με τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, ρισκάρουν άγρια, με τη φτωχοποίηση των ευρωπαϊκών λαών. Με την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των Ευρωπαίων πολιτών. Με τους περιορισμούς που έρχονται στο αυτονόητο αγαθό του ρεύματος, με τις ελλείψεις που θα ακολουθήσουν στην ομαλή επάρκεια της τροφοδοτικής αλυσίδας.
Η συγκυρία είναι μοιραία οριακή. Οι κοινωνίες βράζουν. Και αναζητούν τρόπους να εκτονωθούν. Να τιμωρήσουν τις πολιτικές ηγεσίες. Έρχονται… Οι τιμωρίες… Στις κάλπες που θα στήνονται στην ήπειρό μας.
