Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “One Voice”, την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2025
Ένας καθρέφτης που γέμισε «τέρατα», για να ανακαλέσουμε την ιστορική και διαρκή προειδοποίηση του τεράστιου και αναντικατάστατου Μάνου Χατζιδάκι. «Τέρατα» που έχουν σταματήσει προ πολλού να μας ενοχλούν, επειδή έχουμε αρχίσει να τους μοιάζουμε.
Ο Μάνος Χατζιδάκις, που ταξίδεψε σε μια βάρκα γεμάτη εθνικές προσδοκίες την ηχώ του ονόματος μιας Ελλάδας περήφανης και έμπλεης αυτοπεποίθησης, στο διαρκές μέλλον της Ιστορίας της ανθρωπότητας, είχε εντοπίσει και είχε αποδώσει συνευθύνη στον λαϊκισμό και τον ελιτισμό, ως δίδυμη απειλή αποσυναρμολόγησης του κοινωνικού ιστού.
Στην εποχή μιας παγιωμένης παρακμής, μετά τις διαδοχικές και ανατροφοδοτούμενες κρίσεις των τελευταίων 16 ετών, ο εθνικός καθρέφτης μοιάζει να έχει υποστεί βαθιές και μη επιδιορθώσιμες ρωγμές. Συνεχίζουμε να μοιράζουμε απλόχερα τις χειρότερες εκδοχές του εαυτού μας, με την κοινωνία μας απομονωμένη και απαξιωμένη, εγκλωβισμένη σε περπατησιά απάθειας και συμβιβασμού με τη φθορά.
Η αυθόρμητη αποστασιοποίηση των ενεργών πολιτών από τα κοινά, συρρίκνωσε σε εξοργιστικά και απαράδεκτα επίπεδα την αποχή από τις εκλογικές αναμετρήσεις, σε ένα έθνος το οποίο η ανθρωπότητα χαιρετίζει ακόμη ως «μαιευτήριο» της Δημοκρατίας.
Η ίδια άλλωστε η ποιότητα της Δημοκρατίας έχει κλονιστεί. Από την απαξίωση των Θεσμών από τους ίδιους τους θεματοφύλακές τους, μέχρι το πολιτικό σύστημα, στο οποίο σεργιανίζει σήμερα το ποιοτικά χειρότερο προσωπικό στην εποχή της Μεταπολίτευσης. Δηλαδή, της αδιατάρακτης Δημοκρατίας.
Ένα έθνος που παραδόθηκε στη φθορά
Το έθνος μας ανήκε σε εκείνα με ταυτοτικό… πείσμα. Με αντοχές και επιμονή. Δεν το βάζαμε κάτω, ακόμη και σε αδελφοκτόνες περιόδους, από τον Εμφύλιο στα χρόνια του Απελευθερωτικού Αγώνα κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μέχρι τον Εμφύλιο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και φυσικά τους συχνούς και επαναλαμβανόμενους διχασμούς, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.
Σήμερα, μοιάζει να έχουμε χάσει ακόμη και αυτό το… παροιμιώδες πείσμα. Το έθνος μας έχει παραδοθεί στη φθορά. Εκείνη για την οποία τόσο ζωηρά μας προειδοποιούσε ο Οδυσσέας Ελύτης, προτρέποντάς μας να κάνουμε ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά. Μάταια…
Η αναζήτηση καινούριας ταυτότητας
Μετά και την αλλαγή πολιτικών ισορροπιών στις Ηνωμένες Πολιτείες, την ισχυρότερη Δημοκρατία του δυτικού κόσμου, ο δυτικός άνθρωπος βρίσκεται σε διαδικασία επανακαθορισμού των αξιακών προτεραιοτήτων του. Εγκαταλείποντας την υστερία της woke κουλτούρας, που υπονόμευσε τη συνοχή των κοινωνιών, αλλά και το ίδιο το αίτημα της συμπερίληψης, και αναζητώντας μια καινούρια ταυτότητα.
Σε αυτή τη μάχη και ζύμωση ιδεών, που θα καθορίσει τη φυσιογνωμία των ανθρώπινων κοινωνιών για τις επόμενες δεκαετίες, η ελληνική κοινωνία… απουσιάζει. Εγκλωβισμένη και απομονωμένη στο καταφύγιο της θλίψης, που συνιστά η αβάσταχτη καθημερινότητα την οποία καλείται να διαχειριστεί η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.
Η διαλεκτική του φωτός σκόνταψε στο υπερτροφικό σκοτάδι που έχει απλωθεί γύρω μας…
