Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 18 Μαρτίου 2023
Ο ανεξάντλητος πλούτος ιδεών που το έθνος μας κληρονομούσε κάθε φορά στον… επόμενο εαυτό του, αλλά και στη συλλογική ανθρωπότητα, μοιάζει στη σημερινή εκδοχή του Γένους των Ελλήνων να ξεθωριάζει στη φθορά της παρακμής.
Η σημερινή Ελλάδα, μια χώρα σε βαθιά και πολυεπίπεδη παρακμή, αδυνατεί να αναζητήσει ακόμη και στο δικό βιωματικό παρελθόν αφορμές για έμπνευση και ανατροφοδότηση κουράγιου και πείσματος. Ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν εκείνος που με συνειδησιακή επιμονή μας προέτρεπε να κάνουμε ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά, στη σημερινή Ελλάδα ωστόσο, η φθορά εξελίχτηκε σε αχρείαστο ταυτοτικό αποτύπωμα.
Η ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών λειτουργεί ήδη ως συστημική, ίσως και καθαρτήρια τομή για την ελληνική κοινωνία. Επιδρά σωρευτικά στα αδιέξοδα που είχαν αθροιστεί στη συλλογική ψυχολογία, από τις διαρκείς κρίσεις, απογοητεύσεις και ακυρώσεις των ανατροφοδοτούμενων κρίσεων, την εθνική καταστροφή των Μνημονίων, την κοινωνική φτωχοποίηση, τη συρρίκνωση της εθνικής αυτοδιάθεσης, τον κλονισμό βεβαιοτήτων που συνόδευσε την πανδημία, την ανασφάλεια για το αυτονόητο της επόμενης ημέρας, λόγω της ακρίβειας.
Στο κάδρο της εθνικής αυτογνωσίας, οι σκοτεινές πινελιές περισσεύουν, επικρατούν, επεκτείνονται. Η γκρίζα απόχρωση που καρφιτσώθηκε σήμερα στην εθνική συνείδηση, απέχει ελάχιστα από το να παραδώσει το πινέλο του καμβά στη μαύρη. Την κατάμαυρη…
Ειδικά με φόντο πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις, η διαχείριση μιας κοινωνίας σε εσωτερική οργή, καθίσταται μη προσβάσιμη συνισταμένη για το πολιτικό σύστημα. Η οργή μας πρόλαβε. Και εξελίσσεται σε ασύμμετρη απειλή για το εθνικό μέλλον.
