Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Το λένε όσοι τον ήξεραν: το μόνο που δεν πρόβλεψε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν ίδρυσε τη ΝΔ, ως κόμμα της Κεντροδεξιάς, ήταν ότι τρεις φορές η οικογένεια Μητσοτάκη θα επιχειρούσε να το υφαρπάξει-και τις δυο θα τα κατάφερνε. Τη μια επί των ημερών του.
Αν ο Κώστας Μητσοτάκης δεν πρόλαβε να μητσοτακοποιήσει τη ΝΔ -λόγω Σαμαρά-και η Ντόρα Μπακογιάννη δεν κατάφερε να φτάσει ως την ηγεσία της, ο νεότερος Μητσοτάκης βρίσκεται πολύ κοντά στο να βάλει τη βούλα της δικής του οικογένειας, σε ένα κόμμα, ο ιδρυτής του οποίου παρέλειψε ενσυνείδητα από την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας τον πατέρα του.
Πέρασαν τα χρόνια: 1974-2022. Αν συγκρίνει κανείς τη σημερινή ΝΔ, με την ΝΔ των Καραμανλήδων και του Ράλλη, θα διαπιστώσει ότι ελάχιστα τις συνδέουν και πολλά τις διαχωρίζουν. Από το λογότυπο που άλλαξε και την ιδεολογία που νοθεύτηκε, μέχρι την ποιότητα της ηγετικής ομάδας, τις πολιτικές πρακτικές, το ήθος, τη σχέση με τα άκρα, τη δίψα για εξουσία και τη σχέση με το χρήμα.
Εκεί που καθόταν ο Πέτρος Μολυβιάτης βρέθηκε ο Γρηγόρης Δημητριάδης. Και εκεί που ο παλιός Καραμανλής «στέγνωνε την ψυχή του για να υπηρετήσει τη χώρα», η χώρα βρίσκεται στην υπηρεσία του Κυριάκου και της κομπανίας του.
Όταν ο νεότερος Καραμανλής έλεγε ότι «η ΝΔ δεν συνεργάζεται με τα άκρα», – εννοώντας το ακροδεξιό μόρφωμα ΛΑΟΣ, που σκαρφίσθηκε ο Γ. Καρατζαφέρης, όταν τον απομάκρυνε- δεν μπορούσε να προβλέψει ότι τα «άκρα»- που είχε υπόψη του με ονόματα και διευθύνσεις- θα ήταν σήμερα στη ραχοκοκαλιά του κόμματος και της κυβέρνησής του. Στην καραμανλική ΝΔ, ούτε ως κλητήρες δεν θα έβρισκαν δουλειά
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απέρριπτε την οικογενειοκρατία και την κληρονομικότητα στην πολιτική. Ούτε προήλθε από οικογενειακό δέντρο, ούτε σκόπευε να φυτέψει το δικό του.
Ότι ο ανεψιός του βρέθηκε στην ηγεσία, προέκυψε ως αντίδραση του κομματικού κορμού, μετά την πρώτη άλωση από την οικογένεια Μητσοτάκη. Ανάλογα αντέδρασε ο ίδιος κορμός, μερικά χρόνια αργότερα, στη δεύτερη απόπειρα: προτίμησε για την ηγεσία αυτόν που ανέτρεψε κυβέρνηση της ΝΔ και τη διέσπασε, παρά τη κόρη του ανατραπέντος.
Τι ακριβώς συνέβη και η άλωση τείνει να επικρατήσει οριστικά, με τον επόμενο Μητσοτάκη, θα το βρουν οι ιστορικοί . Πάντως η αλλαγή σκυτάλης το 2015-16- που έφερε στην ηγεσία τον μόνο που δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί μερικά χρόνια νωρίτερα – έχει πολλά σκοτεινά σημεία, που δεν έχουν τεθεί ακόμη-ούτε καν από δημοσιογραφική έρευνα.
Προφανώς τα κόμματα εξελίσσονται. Αλλά μένουν στις ιδρυτικές ράγες τους, ως προς τα βασικά χαρακτηριστικά τους. Το κόμμα που υπάρχει σήμερα ως κυβέρνηση, δεν είναι κόμμα συνέχειας της ΝΔ- αλλά ανακοπής της συνέχειας. Αποτελεί μετεξέλιξη της βαλκάνιας Κληρονομικής Δημοκρατίας, ελληνικού τύπου, σε υπόθεση μιας οικογένειας.
Η «οικογένεια» υπάρχει παντού, ως υπέρτατη αρχή. Ο Κυριάκος είναι Πρωθυπουργός, η αδελφή του εμφανίζεται ως πρωθιέρεια, στην πρωθυπουργική σύζυγο αποδίδεται λόγος στα παρασκήνια της διακυβέρνησης, ο ένας ανεψιός ήταν πρωθυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ – και αποσύρθηκε ως «αυτοφοράκιας» στο σκάνδαλο των υποκλοπών- ο άλλος προσπαθεί να κάνει τον δήμαρχο με τα playmobil του στο κέντρο της Αθήνας, η ανεψιά σταδιοδρομεί ως επικοινωνιολόγος με πελατεία του δημοσίου και ένας ακόμη γόνος εκπαιδεύεται για τη σαπουνόπερα με τον ξάδελφό του, που διακρίνεται στον ορίζοντα!
Υπό τη διεύθυνση της οικογένειας Μητσοτάκη η ΝΔ διολισθαίνει σε ένα νέο είδος πολιτικού φορέα Ι.Χ., που εμπνέεται περισσότερο από αυταρχικά μοντέλα διακυβέρνησης , τις «αξίες» της αγοράς, του προσωπικού κέρδους και την απληστία της επικράτησης.
Τα υπόλοιπα είναι ψηφοθηρικά προσχήματα και προγράμματα πολιτικού μάρκετινγκ για επικοινωνιακό ντόρο. Η στάχτη στα μάτια των οπαδών της «αυθεντικής» ΝΔ, που ομνύουν στην παραταξιακή ανωτερότητα.
Στις 4 Οκτωβρίου 1974 ο Καραμανλής αποτύπωσε τη -νέα – κοσμοθεωρία του στην Ιδρυτική Διακήρυξη με μόλις 1.197 λέξεις. Σήμερα το πνεύμα της έχει απονεκρωθεί και από το γράμμα της ελάχιστα μένουν.
Πχ: «Η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας συγκροτείται από έμπειρες και υγιείς, αλλά και από νέες προοδευτικές και ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις». Η σημερινή ΝΔ συγκροτείται από τον παραδοσιακό μηχανισμό του Μητσοτακέικου, μετεγγραφές αποτυχημένων από άλλους χώρους με συναλλαγές, τυχοδιωκτικά στοιχεία και απολίτικους καριερίστες. Οι υπόλοιποι είναι αλατοπίπερο και υπολείμματα ποσοστώσεων.
Άλλο παράδειγμα: «Η ελεύθερη οικονομία στην οποία πιστεύει η Νέα Δημοκρατία δεν ημπορεί να αποκλείσει την διεύρυνση του οικονομικού τομέα τον οποίο ελέγχει το κράτος». Η σημερινή ΝΔ συρρικνώνει το κράτος- ακόμη και μέσα στην πανδημία που αναδείχθηκε η αξία του- ιδιωτικοποιεί υπηρεσίες κοινής ωφέλειας , ξεπουλάει εθνικό πλούτο, ιδιωτικοποιεί τα πάντα με αδιαφάνεια και επιβάλει τον νεοφιλευθερισμό ως μηχανισμό ανάπτυξης για λίγους.
Με την ίδρυσή της η ΝΔ αυτοπροσδιορίσθηκε ως κόμμα του «ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού», που αναγνωρίζει την ελευθερία της αγοράς- υπό την ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους για τη διασφάλιση της κοινωνικής δικαιοσύνης και επί του νεώτερου Καραμανλή έριξε άγκυρα ως φορέας της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς.
Στα χέρια του νεώτερου Μητσοτάκη μετατρέπει την κοινωνία σε νεροκουβαλητή πλούτου στη άρχουσα κάστα, νερώνει την ιδεολογία του Καραμανλή και αλλοιώνει την πολιτική της σύνθεση με την ακροδεξιά σε κεντρικούς ρόλους- σε συνδυασμό με την νομοθέτηση ριζοσπαστισμών, ως προπέτασμα καπνού. Φέρνει πίσω την ασυδοσία των «νταβατζήδων», τη διαφθορά και την υποταγή της πολιτικής στους ισχυρούς της οικονομίας και των μίντια…
Στα εξωτερικά θέματα βρίσκεται μακριά από την πολιτική του Καραμανλή-που ακολούθησαν όλοι, πλην Σημίτη- που απέρριπτε την αποικιοκρατική υποθήκευση της εθνικής υπόστασης στον υπερατλαντικό παράγοντα. Αλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να εμφανιστεί ως αταβιστική έκφραση του …Βενιζέλου. Ανιστόρητα: ήταν επικεφαλής της .. αντίπαλης παράταξης.
Ωστόσο όλο και λιγότεροι στο εσωτερικό του κόμματος δείχνουν να έχουν πρόβλημα με τη μετάλλαξη και την παραμόρφωση. Προφανώς τους σαγηνεύει η εξουσία.
Η οικογένεια Καραμανλή είναι διχασμένη και ο Σαμαράς ψάχνει την επόμενη ίντριγκα. Οι «καραμανλικές» παρακαταθήκες μένουν ορφανές ανάμεσα στον Δένδια -που τίμησε την επέτειο με ένα άχρωμο… «τουιτάρισμα»- και την, κληρονόμο επίσης, Όλγα Κεφαλογιάννη που προσπαθεί να βρει από πού πάνε στο δελφινάριο.
Α, κι έναν υπουργεύοντα άχρωμο Καραμανλή, που δείχνει απλώς αχθοφόρος του ονόματος, στην αυλή του Νεομητσοτακισμού.
Λίγο πριν συμπληρωθεί μισός αιώνας από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή και την ίδρυση της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, ο ένας από τους κομματικούς πυλώνες της κατέρρευσε από τις αμαρτίες του και ο άλλος κάνει τις αμαρτίες τρόπο πολιτικής επιβίωσης.
Συνεπώς μην χτυπήσετε το κουδούνι που γράφει ΝΔ: ο Καραμανλισμός δεν μένει πια εδώ.
