Η… πλαδαρή προσωπικότητα του Στέφανου Κασσελάκη ήταν μάλλον αναμενόμενο να τον οδηγήσει… στον γκρεμό. Και μαζί του, τη θεσμική οντότητα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, καθώς με τον ίδιο ως… φερόμενο Αρχηγό της, Αξιωματική Αντιπολίτευση στη χώρα δεν υπάρχει.
Στον επίλογο ενός καλοκαιριού που ξεκίνησε με τη βαριά ήττα των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου και τη δραματική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα του 14% (και… κάτι), με την απώλεια σχεδόν 400.000 ψήφων από τις βουλευτικές εκλογές του 2019, μια σειρά από άφρονες επιλογές, πρωτοβουλίες και δηλώσεις του Στέφανου Κασσελάκη, έχουν λειτουργήσει διαβρωτικά για τον ΣΥΡΙΖΑ και… υποστηρικτικά για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Όσο περνάει ο καιρός άλλωστε, πολλαπλασιάζονται οι υποστηρικτές της άποψης ότι ο στόχος του Στέφανου Κασσελάκη είναι ένα προσωποπαγές κόμμα του 4%, το οποίο θα μπορεί να χρησιμεύσει ως κυβερνητικός εταίρος της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, από τη στιγμή που στις επόμενες εκλογές δεν θα υπάρχει αυτοδυναμία.
Ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης άλλωστε, έχει… παρελθόν. Από τις αγκαλιές με τον Τζο Μπάιντεν, μέχρι την αρθρογραφία υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη, την περίοδο της πρωθυπουργίας του Αλέξη Τσίπρα.
Η ζημιά που προκάλεσε ο Κασσελάκης στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μη αναστρέψιμη. Και οι ευθύνες εκείνων που τον ανέχονται και τον στηρίζουν, μεγάλες και ιστορικές.
Του Νίκου Φυλάγγελου
