Στην εποχή της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων, η Δικαιοσύνη εξελίχτηκε στον θεσμό που υπέστη τα ισχυρότερα πλήγματα αξιοπιστίας έναντι της ελληνικής κοινωνίας. Όχι άδικα, όχι απρόσμενα, όχι αναίτια.
Κάθε κράτος σε παρακμή, όπως το δικό μας, εγκλωβισμένο σε παγιωμένη φθορά, ένα failed state, ιχνηλατείται άκοπα με μια γρήγορη αναζήτηση παραδειγμάτος εφαρμογής του Δικαίου.
Η περίπτωση Μίχου και η θύελλα αντιδράσεων για την πρόταση της εισαγγελέως, έρχονται να λειτουργήσουν ως υπενθύμιση της άβολης αλήθειας που μας κληρονόμησαν τα Μνημόνια. Η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στην κοινωνία και τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης έχει διαρραγεί άγαρμπα.
Η μελαγχολική απόσταση ανάμεσα στη Δικαιοσύνη και την… απονομή της. Και τα “θύματα” που αφήνει πίσω της.
Του Νίκου Φυλάγγελου
