Γράφει Il Preferito (*ο επικρατέστερος διάδοχος του παπικού θρόνου, όταν… αδειάζει)
Στα εκκλησιαστικά παρασκήνια, εκεί όπου το… φτυάρι είναι μεγαλύτερο και από τα πολιτικά, δύσκολα θα ακούσεις τον ένα Ιεράρχη να αφιερώνει καλά λόγια για κάποιον άλλο. Όσο «ψηλότερα» βρίσκεται κάποιος λοιπόν, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο φθόνος που προκαλεί.
Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος ήταν από εκείνους που, για περίπου μια δεκαετία, από την κοίμηση του μακαριστού Χριστόδουλου μέχρι και τα μέσα της εποχής της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων, ήταν το πρόσωπο που συγκέντρωνε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το μέλλον.
Από το 2016 και μετά, η «μεταμόρφωσή» του είναι ορατή. Οι άσπονδοι φίλοι του λοιπόν αποδίδουν την υποχώρησή του, σε μια ενδο-εκκλησιαστική κόντρα, που φαίνεται ότι δεν του βγήκε, καθώς και στην ανοχή προς τους… λάθους συμμάχους, ειδικά στον χώρο της πολιτικής, με τους τελευταίους να έχουν τη «ρετσινιά» των άκρων, και έτσι να αφαιρούν από το προφίλ του φωτισμένου Ιεράρχη, αντί να του προσθέτουν.
