Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 30 Ιουλίου 2022
Μια συνοπτική περιγραφή της εξελικτικής διαδρομής της ανθρωπότητας, εστιάζει στη μάχη των ιδεών, ως σημείο αναφοράς, αφετηρίας, επανεκκίνησης και διόρθωσης πορείας, για τις γενιές που εναλλάσσουν τη σκυτάλη της προόδου.
Οι ιδέες λοιπόν… Εκείνες που γεννήθηκαν στην Αρχαία Αθήνα, την Κίνα, την Αίγυπτο, εκείνες που κληρονομήθηκαν μέσω του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού στις νεώτερες γενιές, οι οποίες άφησαν το αποτύπωμά τους, ευκρινές, φωτεινό ή μελαγχολικό, στη διεκδίκηση της προόδου. Αυτός άλλωστε ήταν και θα είναι πάντα ο θεμελιώδης στόχος. Να σπρώχνουμε μπροστά την ανθρώπινη φύση. Να μην σταματά να κινείται ο τροχός της Ιστορίας.
Ιδέες που κινητροδοτούν ιστορίες. Προσωπικές, συλλογικές, κοινωνικές, εθνικές. Ιστορίες με τις οποίες μπορεί κάποιος να ταυτιστεί, να εμπνευστεί, να βρει το κίνητρο να συμμετάσχει και να πρωταγωνιστήσει σε μια δική του. Για την κοινή πρόοδο. Η πρόοδος άλλωστε, μονάχα πληθυντικό χαρακτήρα μπορεί να έχει.
Ιδέες, κάποιες εκ των οποίων προσλαμβάνουν «αλεξίσφαιρο» χαρακτήρα, στη διαδρομή των γενεών. Για τις οποίες αξίζει κάποιος να θυσιαστεί, να υπομείνει, να αντέξει. Να γίνει το παράδειγμα. Να προκαλέσει εκείνον τον «μικροσκοπικό κυμματισμό της ελπίδας», για τον οποίο τόσο οραματικά είχε μιλήσει ο Ρόμπερτ Κένεντι, εξηγώντας τη σημασία του να μην υποχωρεί κάποιος από την υπεράσπιση των ιδεών του. Όχι μονάχα για τον ίδιο. Αλλά κυρίως για τις αγέννητες γενιές των ανθρώπων, που θα διαβάσουν την ιστορία του, θα πάρουν κουράγιο και θα εμπνευστούν.
Εμείς που γεννηθήκαμε στη Δύση, την Ευρώπη, την Ελλάδα, φέρουμε τη ζωντανή μνήμη της δωρεάς των ιδεών. Διατηρούμε τη σιωπηλή ταυτότητα του κληρονόμου των ιδεών που πήγαν την ανθρωπότητα μπροστά. Με την πρόσθετη υποχρέωση να τις υπερασπιστούμε, και να τις κληρονομήσουμε αναλλοίωτες στις γενιές που θα ακολουθήσουν.
Στα χρόνια των μεγάλων κρίσεων, των σύνθετων και πολυεπίπεδων, που δίνουν η μια τη σκυτάλη στην άλλη, με ασήκωτο αποτύπωμα στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κοινωνιών μας, η μάχη των ιδεών χάνεται. Και αυτή η αχρείαστη κληρονομιά δεν θα μείνει ασχολίαστη, ούτε ασυγχώρητη από την Ιστορία…
