Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Ο δυτικός άνθρωπος… Μια ξεχωριστή στιγμή στην Ιστορία, εκπαιδευμένος στο αγαθό της ευδαιμονίας, της ευζωίας… Από γενιά σε γενιά, η σκυτάλη περνάει με αυξανόμενη αυτοπεποίθηση. Στη Δύση των ελεύθερων ιδεών, υπάρχει πλεόνασμα ευκαιριών για να προοδεύσει κανείς. Να βελτιώσει τη ζωή του. Κάτι που δεν συμβαίνει στην… άλλη πλευρά (της Ιστορίας).
Η σύγκρουση στην Ουκρανία, και κυρίως η αυτοκαταστροφική στάση των ηγετών της Ενωμένης Ευρώπης, με τις τυφλές και οριζόντιες κυρώσεις στη ρωσική οικονομία, που λειτουργούν ως μπούμερανγκ, με θύματα τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, έχει προκαλέσει βαθιά ρωγμή σε αυτό το ιστορικό κεκτημένο του δυτικού ανθρώπου.
Η ποιότητα ζωής των πολιτών της Ευρώπης υποβαθμίζεται διαρκώς, άγαρμπα και άκριτα. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, οι κυβερνήσεις υποχωρούν και αμφισβητούνται για τη στάση τους στην ουκρανική κρίση, από την οποία χάνει η Ευρώπη και κερδίζουν… σχεδόν όλοι οι άλλοι.
Όπου στήνονται κάλπες, η οργή εκφράζεται. Και το μήνυμα “ταξιδεύει” από τη μια χώρα στην άλλη, από τη μια κοινωνία στην άλλη.
Η Γαλλία και η Ιταλία δείχνουν το δρόμο. Η Ευρώπη που επέλεξε να γίνει… υπηρετικό προσωπικό της κυρίαρχης δύναμης του δυτικού πολιτισμού, εκχωρώντας την αυτονομία της χωρίς… μάχη, ετοιμάζεται να πληρώσει πολύ βαρύ τίμημα.
Κάποιοι δεν αφήνουν να τελειώσει αυτός ο πόλεμος. Και όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο… βγαίνουν από τις σκιές.
