Η εκλογική γεωμετρία που διαμορφώνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και αρκετό καιρό, προσλαμβάνει ταυτοτικά γνωρίσματα παγίωσης. Δεδομένα που δύσκολα μεταβάλλονται, προτεραιότητες οι οποίες ανασυντάσσονται, και ένα πολιτικό σκηνικό σε διαρκή κίνηση, αλλά όχι μετάβαση.
Η αμερικανική κοινωνία είναι θυμωμένη με τον Τζο Μπάιντεν. Και το δείχνει. Προσεγγίζει ως ασυγχώρητη την αποτυχία του να θεραπεύσει τις πληγές τις οποίες άνοιξε στο σώμα της αμερικανικής Δημοκρατίας ο Ντόναλντ Τραμπ. Μια αποστολή για την οποία τον στήριξε μαζικά στις προεδρικές εκλογές του 2020.
Τα ίχνη του… προσπεράσματος είναι ευδιάκριτα και εξηγήσιμα. Η κοινωνική συμμαχία η οποία έφερε τον Τζο Μπάιντεν στο Οβάλ Γραφείο πριν από σχεδόν τέσσερα χρόνια, τον εγκαταλείπει.
Οι νέοι, οι Λατίνοι, οι Αφρο-Αμερικανοί βηματίζουν σε μια επιλογή αδιαφορίας, αν όχι καταδίκης του Τζο Μπάιντεν. Δεν θα ξαναφτάσουν στην κάλπη για να σταματήσουν τον Ντόναλντ Τραμπ, ακόμη χειρότερα ίσως και να τον… διευκολύνουν με την εκλογική στάση τους, για την αδιανόητη επανοδό του στον Λευκό Οίκο.
Η ετοιμόρροπη φιγούρα του Τζο Μπάιντεν υποτίμησε όλα αυτά τα χρόνια την ηγετική υστεροφημία των Ηνωμένων Πολιτειών και της συλλογικής Δύσης, σε επίπεδο διαμόρφωσης των καινούριων διεθνών συσχετισμών.
Η αμερικανική κοινωνία δεν θα συγχωρήσει τον σημερινό ένοικο του Οβάλ Γραφείου. Ακόμη κι αν αυτό συνέβη ότι θα… υποστεί μια δεύτερη θητεία του προκατόχου του.
Του Μάνου Οικονομίδη
