Στον επίλογο ακόμη μιας προεκλογικής περιόδου, αυτή τη φορά για τις κάλπες που θα αναδείξουν τους εκπροσώπους της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τα κομματικά επιτελεία… μαζεύουν τα κομμάτια τους.
Επιχειρούν έναν βιαστικό απολογισμό, ώστε να προετοιμαστούν… ψυχολογικά για τος δέος της κάλπης της Κυριακής. Φυσικά και η ματιά τους είναι στραμμένη στην επόμενη μέρα, σε όσα θα έρθουν, στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο, και θα εισπράξουμε ως βιωματική πραγματικότητα.
Σε επίπεδο… ταμπακιέρας, η ουσία και αυτής της εκλογικής αναμέτρησης επικεντρώνεται σε δυο παράγοντες. Την κυρίαρχη δύναμη εξουσίας, και εκείνη που επιδιώκει να την υποκαταστήσει. Στη Νέα Δημοκρατία, και τον ΣΥΡΙΖΑ. Στον Κυριάκο Μητσοτάκη, και τον Στέφανο Κασσελάκη.
Μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης, η φθορά της σημερινής ηγεμονεύουσας πολιτικής δύναμης είναι αναμενόμενη, ορατή και εξηγήσιμη. Η αδυναμία της… παραφωνίας Κασσελάκη να πείσει ότι μπορεί να ενσαρκώσει τη σοβαρή και αξιόπιστη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης ωστόσο, προσθέτει και ανανεώνει το πολιτικό οξυγόνο της κυβέρνησης και του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Οι εκλογές αυτές, είναι, μεταξύ άλλων, και δημοψήφισμα για το… ασόβαρο μοντέλο Κασσελάκη. Που δεν έχει σχέση με την πολιτική, ούτε με τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της ελληνικής κοινωνίας, αλλά μάλλον κατηγοριοποιείται στον χώρο του… θεάματος και της διασκέδασης.
Σε συνδυασμό και με την παγιωμένη παρακμή του ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, η επόμενη μέρα αφορά και εστιάζει στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Στον μονόδρομο της αυτοδιάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, και της αποχώρησης του Στέφανου Κασσελάκη και του Νίκου Ανδρουλάκη από την ηγεσία τους.
Για να καλυφθεί το κενό…
Του Νίκου Φυλάγγελου
