Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Μόνο αφελείς ή… κάτι άλλο, δεν βλέπουν τα (νέα) Μνημόνια να έρχονται στην ευρωζώνη. Με άλλη ονομασία και παραμέτρους, αλλά με την ίδια πικρή γεύση για τους λαούς των χωρών που θα τα υποστούν, σε συνέχεια και της οικονομικής κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας.
Η αποχώρηση της Άνγκελα Μέρκελ από την ηγεσία της Γερμανίας και τα καινούρια δεδομένα που διαμορφώνονται σε χώρες πρωταγωνίστριες, όπως τη Γαλλία και την Ιταλία, καθιστούν αφόρητο το μωσαϊκό το οποίο προκύπτει στη σκιά των δραματικών και πολυεπίπεδων συνεπειών της πανδημίας του κορονοϊού.
Απ’ την άλλη, υπάρχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Και η Τζάνετ Γιέλεν, που με την πεφωτισμένη παρουσία της στο τιμόνι του υπουργείου Οικονομικών της υπερδύναμης, όπως είχε κάνει στο παρελθόν και από τη διοίκηση της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, προωθεί τη διαρκή και αδιαπραγμάτευτη υπεράσπιση της μεσαίας τάξης και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Ξορκίζοντας τις πολιτικές λιτότητας και τα Μνημόνια.
Χρειάστηκε μόλις 24 ώρες παραμονής στις Βρυξέλλες, για να εξηγήσει στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιντεν, την Κριστίν Λαγκάρντ και το υπόλοιπο ιερατείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι πρέπει να… αλλάξουν ρότα. Η Γιέλεν το παλεύει. Να δούμε τι θα κάνουν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες.
