Η ήττα του Κώστα Μπακογιάννη από τον Χάρη Δούκα στον Δήμο Αθηναίων, αφήνει μια πρόσθετη πικρία, ανεξαρτήτως πολιτικών και κομματικών προτιμήσεων.
Ο απερχόμενος Δήμαρχος Αθηναίων ήταν ο τελευταίος υπερασπιστής της (εθνικής) συνεννόησης, σε ένα πολιτικό σύστημα παραδομένο στα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν.
Με πολιτικούς με ελαστική συνείδηση, που μεταφέρονται από το ένα κόμμα στο… αντίπαλο, για να διασφαλίσουν το προσωπικό συμφέρον τους. Τυχοδιώκτες. Με… περαστικούς από την Αυτοδιοίκηση, όπως τον καθηγητή Χάρη Δούκα. Αξιοπρεπή και έντιμο φυσικά, που έγινε ωστόσο όχημα μιας ετερόκλητης συμμαχίας ακραίων και τοξικών, για να επιστρέψει η ιστορική πρωτεύουσα του δυτικού πολιτισμού, σε εποχές… Καμίνη.
Πίσω από τον Χάρη Δούκα συνασπίστηκαν ο τοξικός ΣΥΡΙΖΑ, το αδιόρθωτο ΠΑΣΟΚ και φυσικά η ακροδεξιά του Ηλία Κασιδιάρη, όπως φαίνεται από την απευθείας μεταφορά ψηφοφόρων του τελευταίου, προκειμένου να αλλάξει χέρια η Αθήνα.
Βαρύς ο συμβολισμός. Και ασήκωτος.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
